Acties, demonstraties, petities

 

 

Gewetensvraag over Papua affaire: Genoeg is genoeg ! ( Enough is enough)

Meer dan 174 parlementariërs vanuit de gehele wereld schreven naar de Secretaris Generaal van de V.N., Kofi Annan, met het verzoek een herziening van het gewraakte referendum in 1969 te heroverwegen en op te starten.

In de menselijke geschiedenis zal de West Papua affaire als een schandvlek blijven voortleven.

Toekomstige generaties zullen zich afvragen: welke fout is er gemaakt in aanmerking genomen, dat goedwillende landen een wet hebben aangenomen inzake de universele verklaring van de mensenrechten.

Niets ondernemen zal altijd een beschuldiging blijven en het zou een gewetensvolle uitdaging moeten zijn voor elke wereldburger om over de Papua affaire eens te zeggen: Stop –  Enough is enough (Genoeg is genoeg)

Op deze website kunt U lezen wat er zoal na 1962 in West Papua is gebeurd en wat er nog steeds gebeurt. Tot op heden heeft de V.N. geen poging ondernomen om onderzoek te verrichten naar de gepleegde genocide.

Nederland was de voormalige koloniale machthebber, maar het beruchte Nederlandse vingertje bleef achterwege en het werd een grote doofpot affaire en ondanks bepaalde toezeggingen voor de overdracht in 1962 wilde men over voormalig Nederlands Nieuw Guinea niets meer horen of doen!

Gerard Thijssen

 

“Be the change you want to see in the world”  – Mahatma Gandhi

Onder deze rubriek worden demonstraties, acties beschreven om aan te geven, dat er veelal vanuit het buitenland steeds meer oppositie wordt gevoerd tegen de Indonesische onderdrukking en mensenrechten schennis in West Papua.

 SPEAKING4EARTH

Indigenous Peoples Speak Out

9 December 2004 verzamelden zich zo’n 150 mensen in het Vredespaleis in Den Haag, om de lancering van de campagne SPEAKING4EARTH bij te wonen. Er was gekozen voor december 2005, omdat in deze maand het VN decennium voor Inheemse Volkeren afloopt.

Na de welkomstwoorden van de Stichting Nederlands Centrum voor Inheemse Volken en het platform de Vierde Kamer (de organisatoren van deze dag) begon de meeting met een Adat ceremonie uit de Molukken. Dit was de eerste keer dat deze ceremonie buiten de grenzen van het land voltrokken werd. Nederig vroegen de deelnemers aan de Schepper Vader en al hun voorouders om hier aanwezig te zijn om hen te helpen in hun strijd voor Moeder Aarde.

Hierna volgde de openingstoespraak van Mw. Mililani Trask, lid van het VN Permanente Forum over Inheemse Onderwerpen. Mw. Trask benadrukte dat dit het moment was voor bezinning op de successen en op de mislukkingen van het decennium. Op weg naar het tweede decennium moeten we leren van de fouten die zijn gemaakt.

Het actieplan dat aan het begin van het decennium was opgesteld was ambitieus maar haalbaar, dat voorzag in nieuwe samenwerkingsverbanden tussen regeringen, de Verenigde Naties en de burgermaatschappij.

De verwerkelijking van de droom dat er een orgaan binnen de Verenigde Naties zou ontstaan, dat de stem van de Inheemse Volkeren zou vertegenwoordigen vinden wij terug in het VN Permanente Forum over Inheemse Onderwerpen, dat het VN orgaan op economische en sociale onderwerpen (ECOSOC) adviseert.

Tevens is er een beleid voor de gezondheidszorg voor Inheemse Volkeren bereikt, dat de Wereld Gezondheids Organisatie (WHO) helpt om de gigantische problemen op dit gebied op te lossen. Er is nu een rapport over de psychische gezondheid van de Inheemse Volkeren, gerelateerd aan wat zij moeten hebben doorstaan ten tijde van de kolonisatie, en de wonden die dat geslagen heeft.

De stem van de Inheemse Volkeren wordt gehoord op fora overal op aarde, waar mensen samenkomen rond onderwerpen als mensenrechten en duurzaamheid. Inheemse Volkeren spelen een grote rol in de positieve internationale verandering in de relatie van de manier waarop mensen met hun omgeving omgaan.

Deze voorbeelden geven aan dat een samenwerking tussen Inheemse Volkeren en staten mogelijk is. Maar er zijn ook mislukkingen. De pijnlijkste is wel dat de concept-Verklaring voor de Rechten van de Inheemse Volkeren niet aangenomen is. Van de 45 artikelen van de Verklaring hebben slechts twee het gehaald, en wacht de rest nog op aanname. De vraag rijst hoe universeel de universele rechten van de mens, wanneer het recht op zelfbeschikking voor de Inheemse Volkeren niet erkend wordt. Het feit dat het VN systeem faalt in de bescherming van de rechten van de Inheemse Volkeren, holt de geloofwaardigheid van het VN systeem uit. Universele mensenrechten maken racisme en ethnocide onmogelijk. Wanneer op dit principe uitzonderingen worden gemaakt, worden de mensenrechten instrumenten in de handen van de gevestigde orde, en verliezen hun universaliteit.

De aanname van de concept Verklaring is vooral geblokkeerd door de inzet van Portugal en Engeland, met de support van Nederland. Zij stelden voor dat er een verandering van taalgebruik nodig was om de Inheemse volkeren wel rechten te verlenen, maar dat zouden dan geen mensenrechten zijn, waarop de klacht klonk: “Ze willen ons nog steeds niet als mensen zien!”

Nederland zou een actieve rol kunnen spelen in het voortzetten van de adoptie van de concept Verklaring, daar het het mandaat draagt van de commissie van mensenrechten.

Verschillende vertegenwoordigers van inheemse volkeren belichtten daarna de toestand in hun land, waarvan nu enkele hoofdpunten:

Dhr. Mathambo Ngakaeaja is vertegenwoordiger van het volk van de Kalahari. Hij maakte als bewaker van de traditionele wijsheid van zijn volk kort maar krachtig duidelijk dat de relatie van zijn volk met de natuur en onze planeet hun cultuur heeft blootgesteld aan geweld, toen zij gedwongen werden tot een totaal andere leefwijze, vanuit een totaal andere mindset dan de hunne, die een andere, destructieve omgang met hun hulpbronnen forceerde.

Mr. Charles Sena deed verslag van de strijd van het Ogiek volk in Kenia voor hun rechten op hun land. Het Ogiek volk is waarschijnlijk het laatste volk dat leeft van jacht, voedsel verzamelen en het oogsten van honing. Het bos geeft hen beschutting en voedsel. De Ogiek leeft in harmonie met het land, maar door de houtkap worden zij steeds verder verdreven van hun thuisland. Zij worden als ‘primitieven’ weggeschoven, en de staat eigent zich het land waar zij wonen toe en stelt het regenwoud bloot aan systematische vernietiging.

Mr. Abdurahman uit de Molukken, sprak over de weg naar vrede. Hij koos ervoor om vanuit zijn hart in zijn eigen taal te spreken, waarna een vertaling volgde. Dit liet een onuitwisbare indruk na.

Van oudsher leven de Inheemse Volkeren van alle windrichtingen onder de verplichting om het welzijn en de vrede van alle Inheemse Volkeren te verdedigen, dienen en veilig te stellen. Zijn verloren hun land door ontbossing, deportatie en genocide, maar geloven toch dat de vrede hersteld kan worden. De voorwaarde is wel dat hun rechten gerespecteerd worden, zodat zij aan hun obligaties kunnen voldoen.

De internationale gemeenschap moet ophouden om de stem van de inheemse volkeren te ontwijken. Zij zijn n u wel in dit grote huis, en vinden een open deur om door binnen te komen, maar vinden gesloten harten en merken dat er niet geluisterd wordt naar hun boodschap van de aarde. Wat anders rest hen dan nooit op te geven??

Hij eindigde met een sterk appél op de aanwezige Nederlanders om alles op alles te zetten om te voorkomen dat de Nederlandse regering oorlogsschepen aan Indonesië verkoopt:”Zij zullen voor zeker tegen ons ingezet worden!”

Dhr. Alwin Ligorie, vertegenwoordigde de Arowaks in Suriname.

Tijdens onze strijd voor onze grondrechten zijn wij overspoeld door multinationals die ons steeds weer van onze grond verdreven, verder en verder het bos in. We willen nu niet verder het bos in, want dan komen we in Brazilië, waar wij vreemden zijn. Het mag wel duidelijk zijn dat ons recht op grond ons grootste probleem is.

Zo lang ook al strijden wij om de vernietiging van onze medicijnplanten een halt toe te roepen, 3000 soorten medicinale planten staan op het punt te verdwijnen.

Wij zullen niet vluchten. Waar moeten we heen? Maar met lede ogen moeten de bosland bewoners aanzien dat anderen goud uit hun bos weghalen, wat aan henzelf verboden is.  Het enige wat hen rest zijn de ziektes, die welig tieren door de enorme toename van muskieten en andere insecten bij de modderpoelen die de goudgravers achterlaten.

Earl Ray, een Pima Indiaan uit Arizona, sprak:” We need to save all sacred sights all over the world, like we need to save the entire earth, because all ground is sacred. We need to stop the wars, because they are killing the earth and the life on earth; we have to for the sake of our generations to come!”

De spreker van het Inuï volk, Dhr.Aqqaluk Lynge heeft zitting in het permanent forum voor Inheemse vraagstukken, dat de VN in het leven geroepen heeft, let wel: ‘vraagstukken’, geen ‘volken’.

Hij benadrukte nog eens de urgentie dat uiteindelijk de concept Verklaring voor de rechten van Inheemse Volkeren wél aangenomen word, omdat overal op de planeet nog steeds de collectieve rechten van deze mensen op grote schaal geschonden worden.

Vooral het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Nederland hebben een belangrijke rol gespeeld bij het blokkeren van het proces. Deze landen willen een verandering in het taalgebruik, zodat er misschien wel een soort van Inheems recht kan komen, maar dat dat dan geen mensenrechten genoemd zouden moeten worden. Dit had een verzuchting vanuit de vertegenwoordigers van de Inheemse Volkeren tot gevolg:”Ze willen ons nog steeds niet als mensen zien, kolonisatie heeft alleen maar een andere vorm aangenomen!

Maar met dit vertragen van het proces wordt ook het erkennen van hun recht op zelfbeschikking op de lange baan geschoven; het recht dat zo belangrijk is voor het overleven van deze culturen. Zonder land en hulpbronnen worden zij ook nu nog steeds verder naar de rand van uitroeiing geduwd.

Er is nog een tweede urgentie: het gaat niet meer on het overleven van de Inheemse Volkeren aleen, en daar hebben de gevestigde orde volkeren nog minder oor voor: al de tijd dat de zogeheten geciviliseerde volkeren hun invloed aanwenden om het erkennen van de rechten van de Inheemse Volkeren te erkennen kunnen zij zich doof houden voor de waarschuwing van hun inheemse broeders en zusters wanneer het gaat over de gevolgen van het opwarmen van de aarde en het smelten van de poolkappen, die vlak voor de deur staan. De Inheemse volkeren voelen nu al de gevolgen van de verschuivingen: jachtgebieden verdwijnen, dieren verdwijnen, natuurlijke omstandigheden veranderen snel. De Inheemse Volkeren proberen al decennia middels internationale acties om de wereldbevolking wakker te schudden voor de gigantische dreiging die hen vandaag aangrijnst…..weinigen worden wakker voordat de aankomst van wat nu nog dreigt dit zelf zal doen. En dit is geen theorie….dit is wat er zich werkelijk op onze planeet afspeelt.

Dhr.Aqqaluk Lynge riep de aanwezigen met klem op om druk op de Nederlandse regering uit te oefenen opdat zij hun visie op het concept van de Verklaring herzien.

Het Permanente Forum is een instrument dat we kunnen gebruiken om de Inheemse Volkeren constant onder de aandacht te brengen. Hun situatie, maar ook de situatie van het leven op de hele planeet laat zien dat de tijd van praten voorbij is….Het is nu tijd om te DOEN!

De bijeenkomst sloot af met het tonen van de toespraak van Chief Oren Lyons, Jo Ag Quis Ho, faithkeeper van de Schildpaddenclan van de Onondaga Natie. Hij beschreef de ontwikkeling die geleid heeft tot het decennium voor de Inheemse Volkeren. Op indrukwekkende wijze beschreef hij de eerste ontmoeting met Zwitserse beambten toen hij in 1977 aankwam in Genève. Bij het zien van deze man met zijn opvallende kleding keek de Zwitser hem ongemakkelijk aan en vroeg:”Wie bent u, waar komt u vandaan?” en Chief Oren antwoordde: Ik ben een indiaan met een rode huis en kom uit jullie jongensboeken.

Dit was het begin van een lang proces. Chief Oren:”Ze ware voorbereid op onze rode huid, dat wij op paarden rijden en onze linten en veren, maar zij waren niet voorbereid op onze intelligentie, onze intensiteit en onze missie!”

Haarscherp maakt hij duidelijk hoe vernederend het voor de inheemsen is, dat het forum dat ECOSOC adviseert het forum over inheemse vraagstukken heet, en niet volkeren.

Per slot van rekening zijn wij volkeren, is het niet? In ieder geval wel in de ogen van onze Schepper!

Wij moeten de aarde redden voor de toekomstige generaties. Wij zijn hier om te spreken voor Moeder Aarde, en de schade die haar berokkend wordt. We moeten mobiliseren voor Vrede zoals we nu nog mobiliseren voor oorlog, wanneer we onze planeet nog leefbaar achter willen laten voor onze toekomstige generaties. We moeten ons heel goed realiseren dat we het land niet erven van onze voorouders, maar lenen van onze kinderen, en met al onze acties moeten wij in consideratie nemen of het leven of de natuurlijke omgeving van zeven generaties verder niet schaadt. Me moeten standvastig zijn in het hoog houden van hoge waarden en ons gezond verstand gebruiken om het leven op aarde te redden.

Wanneer we dat doen, dan zullen over zeven generaties de mensen met een goed gevoel aan ons terugdenken, zij zullen mooie liederen over ons zingen omdat ze weten dat wij van ze houden.

Dit gaf de motivatie en de start voor het lanceren van de campagne: SPEAKING4EARTH die volgde, met woorden van  Leo van der Vlist en Mililani Trask.

“We will use modern techniques to hold each others hands and take the adoption of the Declaration further”. De website: http://www.speaking4earth.com  gaat dienst doen als een instrument voor actie en educatie, en zal binnenkort de brief dragen die opgesteld wordt naar de VN en alle lidstaten die het proces van het aannemen van de Verklaring weer aan moet zwengelen.

We are speaking for the earth now!

p.s.

Inmiddels is het tweede decennium voor de inheemse volkeren aangenomen en begonnen.

Maar dat neemt niet weg dat de inzet van ons allen gevraagd wordt om de strijd van de inheemse volkeren voor de erkenning van hun bestaansrecht te ondersteunen en verder te helpen.

Irene Hadjidaki

Hier kan uw verslagschrijfster het niet laten te melden dat haar het schaamrood naar de kaken vloog van de afschuwelijke rol die de regering van het land waar zij deel van uit maakt ook nu, in 2004, nog steeds speelt. Wie herinnert zich niet “Animal Farm’ van George Orwell, waar de bevrijdde dieren na enige tijd hun primaire verklaring “All animals are equal”  zagen veranderen in: “All animals are equal, but some animals are more equal than others.”

 

To  The Honorable George W. Bush, President of the United States

WE THE UNDERSIGNED ASK THE PRESIDENT OF THE UNITED STATES TO ENACT HIS RECENT CALL FOR FREEDOM BY CALLING UPON THE UNITED NATIONS AND INDONESIA TO ALLOW A GENUINE SELF-DETERMINATION REFERENDUM FOR WEST PAPUA (WEST NEW GUINEA) AS WAS  CLEARLY INTENDED BY THE SIGNED AGREEMENT BETWEEN THE NETHERLANDS AND INDONESIA AT THE UNITED NATIONS AND MEDIATED BY THE UNITED STATES IN 1962.

De Papoea bevolking wordt onderdrukt en het land wordt leeggeroofd en staat bloot aan brutale mensenrechten schendingen.

Zelfs de Amerikaanse Yale Universiteit komt tot de conclusie: dit is genocide.

Het New York Akkoord van 15.8.1962 werd niet nageleefd. Het referendum, Act of Free Choice van 1969 werd een schaamteloze frauduleuze vertoning en vervolgens door de U.N gesanctioneerd.

De Speciale Autonomiewet, no.21/2001 van 1999, juist ingevoerd,  omdat de Papoea samenleving onafhankelijkheid eiste en zich wilde afscheiden van Indonesië. Betreffende wet werd niet geïmplementeerd, de Papoea volksraad, MRP, kwam er niet. Keer op keer werden de Papoea’s door Indonesië verraden.

De regeringsperiode van de voormalige president Megawati laat de onwil van de Speciale Autonomie uit te voeren duidelijk zien.De gelden komen niet ter bestemder plaatsen en corruptie, samenzwering en nepotisme worden toegestaan, er is geen supervisie en het Departement van Binnenlandse Zaken blijft doorgaan met onbeschaamde manoeuvres rond de verkiezingen van een gouverneur en vice-gouverneur van de provincie Irian Jaya Barat en andere regionale verkiezingen.

De realiteit is dat de Papoea’s tot het besef kwamen dat er van de vele mooie beloftes niets terecht kwam en op dit moment is er bijna geen enkele Papoea familie, die niet is getroffen door de begane misdaden van het brute Indonesische militaire regiem.

Vel problemen zijn voortgekomen uit het niet serieus nemen van de autonomie wet.

De DAP, Papoea Raad, heeft de autonomiewet nu teruggeven aan Jakarta met als deadline 15.8.2005, als blijk van ongenoegen aan Jakarta over de gang van zaken in hun land, West Papua.

In Nederland, indertijd partij in het New York Akkoord, blijft men zich zeer behoedzaam opstellen in deze gevoelige kwestie.

Via de Stichting Pro Papua en mijzelf worden pogingen ondernomen de Nederlandse politici via brieven en e-mails “standbye” te houden, maar het gegeven, dat er zo weinig naar buiten komt, zegt in deze genoeg.

Ook West Papua is onderdeel van onze geschiedenis en dan is het toch heel frustrerend dat ook het project Drooglever, historisch onderzoek naar de Act of Free Choice, werd geboycot.

Hoezo, normen en waarden!

Er is toch genoeg gebeurd in West Papua om ook politiek eens naar buiten te treden en bepaalde zaken aan een onderzoek te onderwerpen en aan de kaak te stellen!

Moeten wij wachten op een gebeurtenis, zoals in 1994 tussen Hutu’s en Tutsi’s, in dit geval tussen Papoea’s en Indonesische immigranten.

Indonesië hoeft Nederland dus niets te verwijten en voor wat betreft West Papua heeft Indonesië niets om trots op te zijn.

Men zou nu eens de dialoog met de Papoea’s moeten aangaan en het Papoea volk excuses moeten aanbieden voor de begane misdaden.

De huidige President Yudhoyono zou meer moeite moeten doen om mensen die dicht bij het Papoea volk staan, zoals religieuze leiders en Papoea leiders te horen en hen uit te nodigen te spreken om vervolgens te komen tot een dialoog met het Papoea volk.

Men gebruikt nu een racistische houding en negatieve stigma’s, die vervolgens resulteren in zogenaamde militaire veiligheidsoperaties of wat voor naam dat ook krijgt en die resulteren in talloze rapporten van mensenrechten organisaties.

Internationale steun is er echter wel.  Het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden kwam met ontwerpwetten HR 2601 en dat is een zege voor zowel West Papua als Indonesië.

Sinds het begin is Papoea een internationaal probleem. De overdracht van Nederland van Nieuw Guinea aan Indonesië gebeurde onder druk van de V.S..

De huidige betrokkenheid van de USA moet in dit licht van morele betrokkenheid bij Papoea worden gezien. In de jaren 60 zijn onder invloed van buitenlandse politiek van de USA belangrijke beslissingen genomen, waarvan de invloed op de Papoea’s van het allerhoogste belang is geweest.

Het Drooglever rapport is dus van groot belang, want hiermee kan ook de taboe sfeer worden doorbroken en Nederland worden gewezen op de morele verplichting meer aandacht te schenken aan het issue Papoea.

Gelukkig kan ik melden dat 2 studenten een afstudeerscriptie over de kwestie West Papua schrijven!!

20.8.2005: De struisvogel politiek van Nederland. ( Zie rubriek Genocide)

Verschillende keren was Indonesie” afgelopen week groot nieuws vanwege de viering van de onafhankelijkheid. In verschillende kranten en TV werd hier veel aandacht aan besteed.

Minister Bot bood zelfs na 60 jaar excuses aan, eigenlijk veel te laat, maar het tekent de gevoeligheid, hoe politiek Nederland hiermee worstelt.

In een van de kranten, de Telegraaf, was er een interview met Hassan Wirajuda en kwam ook de Papoea affaire te sprake.

Via de Stichting Pro Papua weet ik, dat deze stichting zich veel moeite getroost om de Papoea problematiek bij de heren politici bekendheid te geven en men aandringt op passende diplomatieke maatregelen. Deze problematiek blijft echter laag op de politiek agenda en de vage diplomatieke antwoorden van Minister Bot blijven erg teleurstellend.

Ook ondergetekende doet moeite de politiek te voeden met e-mail rapporten inzake West Papua.

Want alhoewel men in Australië ook voorzichtig omgaat met het Papoea issue, zijn er heel veel NGO’s,

AWPA’s  en is er de organisatie: CAPCS, Centre for Peace and Conflict Studies.

Betreffende organisatie runt het West Papua Project en ondersteunt de dialoog voor vrede.

Het rapport spreekt over het belang van links met NGO’s, academici en parlementariërs en landen, West Papua en Indonesië.

Van immens belang is de informatie bij het grote publiek te brengen, ook nodig om conflicten tot een goed einde te brengen

8.7.2009: vanuit Duitsland:

Summary:

The West Papua Advocacy Team was among the many international organizations which called for justice regarding violence which took the lives of three people in the area of the Freeport gold and copper mine in West Papua in July. A WPAT statement warned that in past violent episodes associated with Freeport, the role of the military was ignored despite evidence of its involvement. The statement also noted that in the past such Freeport incidents have led to retribution and injustice meted out against innocent Papuans. Papuan church leaders have called for an end to the persecution of innocent Papuans in the Timika area by Indonesian security forces. More than 50 U.S. non-governmental organizations urged the U.S. government not to begin training programs or other assistance benefiting Indonesian special forces (Kopassus). In making the case for continued prohibitions on such cooperation, the organizations noted in particular Kopassus’s long record of abuse and impunity in West Papua. International criticism over the arrests and prosecution of Papuans in Nabire continued to grow. Human Rights Watch issued an appeal calling for an end to the prosecution of political prisoners in West Papua. Papuans have launched a legal suit against the Indonesian government over its collusion with the giant mining firm PT Freeport which has caused enormous damage to Papuan lives and land. Statistics released by the Indonesian government underscore that Papuans continue to endure poverty at disproportionate numbers relative to migrants and transmigrants. Indonesia continues to seek international respect in the area of human rights protection but at the same time continues to persecute peaceful demonstrators, especially those who display the banned “morning star flag.”

End summary

Contents

·         West Papua Advocacy Team Issues Statement Regarding Recent Freeport Violence

·         33 Papuan Churches Express Dismay Over Rising Intimidation, Terror and Arrests Targeting Innocent Civilians

·         Scores of U.S. Organizations Call on U.S. Not to Cooperate with or Assist Indonesian Special Forces

·         Indonesian Authorities Try 16 Papuans for Peacefully Demonstrating

·         Human Rights Watch Calls For Respect for Freedom of Speech, Release of Political Prisoners

·         Papuans Sue the Indonesian Government and Minister Bakrie over Freeport

·         Poverty among Native Papuans Increases

Indonesia Bids for International Respect in Respect of Human Rights Falls Flat

 

 

4.10.2005: via FKMCPR en Pro Papua – West Papoea demonstratie in Den Haag.

Om ca. 12.00 waren de eerste mensen al aanwezig om voorbereidingen te treffen voor de West Papoea demonstratie op het Malieveld.

Onder de aanwezigen Benny Wenda(Demm
AS A WORLD WAR TWO ALLY WHO FOUGHT ALONGSIDE U.S. TROOPS AND CARRIED WOUNDED U.S. SOLDIERS FROM THE BATTLELINES, THE PEOPLE OF WEST PAPUA DESERVE RECIPROCAL AID  IN THEIR STRUGGLE FOR INDEPENDENCE AND FREEDOM. THE UNITED STATES SHOULD TAKE  PRIDE IN SPEAKING AT THE UNITED NATIONS IN DEFENCE OF THEIR INALIENABLE RIGHT TO SELF-DETERMINATION AND FREEDOM.

BACKGROUND

In November 2001, two  senior UN officials, including the head of the UN mission to oversee the  handing-over of West Papua to Indonesia, admitted that the Act of Free Choice was a sham – ‘a whitewash, designed to appease the Americans and the Indonesians’.

West Papua is the western half of the island of New  Guinea. It is not part of Asia but a Pacific island with indigenous kangaroos and other Pacific animals, and populated by a Melanesian people who have farmed  and managed their fertile country for tens of thousands of years.

In Asia, the Dutch East Indies fell in early 1942, and in 1945, Sukarno and a volunteer militia claimed independence to create a new nation. The Dutch excluded West New Guinea from Indonesian claims, and accelerated civil development of West Papua in support of a growing desire by the tribal nations  to create a unified national identity.

Elections were held in 1959, and a West New Guinea Parliament was inaugurated in May 1961. Responsible for the  design and implementation of full independence by 1971, the Parliament approved  symbols for the new nation. The people of West Papua celebrated as their Morning Star flag was raised on 1st December 1961.

Indonesia began an unsuccessful invasion a few weeks later. The United States government was divided between the US Department of State which wished to support West Papua independence, and another faction who wished to comply with Indonesian demands  for the territory.

The 1962 New York Agreement was negotiated in secret,  hidden from the people of West Papua. In effect, it made West Papua a trustee territory of the United Nations and Indonesia, and did specify terms for self-determination in accord with Indonesia’s decolonization obligations as a UN member. According to the agreement all adults who were not foreign nationals were eligible to exercise their freedom of choice, to happen by the end of 1969  and one year after the UN assumed duties in the territory. Instead, the act was  conducted six weeks early.

Indonesia did not allow the West Papuan  public to vote, as West Papuans had done in the 1959 elections. An Indonesian  system called PEPERA was used instead, in which just a thousand people were selected and given no freedom of choice. Protestors demanding one vote per person were arrested, and crowds singing Christian hymns in protest were dispersed by the military. The West Papuan leaders, Clemens Runawery and Willem  Zonggonao escaped to Port Moresby where they purchased air tickets to New York to tell the world of this oppression. They were arrested by the Australian government at the request of Indonesia and held on Manus Island until after the  Indonesian process of PEPERA was completed.

Shamefully the United  Nations sanctioned this act, and condoned Indonesia’s annexing of West Papua as  one of its provinces.

Since 1962 hundreds of thousands of people have  been killed or have disappeared during the brutal Indonesian military occupation of West Papua. It is clear that the Indonesian invasion was not to liberate or promote the independence of the people of West Papua, but was to capture resources for Indonesia. Murder, torture, rape, summary detentions and destruction of entire townships, continues to this day. A Yale Law School study  in 2004 concluded these abuses combined with other factors were consistent with a forty-year act of genocide.

Since 1965 the people of West Papua have carried on a struggle for justice and independence despite the horrific acts of  violence, intimidation, and bizarre cruelty by Indonesian security forces.

AFTER 40 YEARS IT IS TIME FOR A GENUINE ACT OF SELF-DETERMINATION FOR  WEST PAPUA.

We the undersigned call on the President of the United States to support Congressman Faleomavaega’s February 17th call that the United  States support the struggle of the West Papuan people for freedom, and ask that  the United States call upon the United Nations and Indonesia to allow a genuine self-determination referendum in the spirit of the 1962 Indonesian Agreement.

Yours Sincerely,

 

The Reading Evening Post (UK)

23 March 2005

Green MEP backs Free West Papua

Green Euro MP Caroline Lucas has given her backing to the  Free West Papua Campaign, launched by human rights activist Benny Wenda. Dr. Lucas, who represents the South East, wants an immediate withdrawal of Indonesian troops from Papua, situated on the western half of the island of New Guinea.

She has also urged United Nations Secretary General Kofi Annan to launch an investigation into the role of the UN in the occupation.

She said: The people of West Papua deserve an end to the Indonesian military occupation, the exploitation of their rich natural  resources and real self-determination.

Only this will bring long-term peace to the island  and an end to the violence and human rights atrocities to which we bear witness  to today.

Richard  Samuelson
Free West Papua Campaign
Oxford, U.K.

E-Mail:samoxen@aol.com
Tel: +44 (0)1865 241200
www.freewestpapua.org

 

22 juni 2014

PAPUAVLAG WORDT GEWEERD BIJ DEFILÉ!

Op 1 december 1961 werd de vlag van Nieuw-Guinea, het huidige West-Papua, in gebruik genomen  en gehesen naast de Nederlandse vlag. De vlag kreeg als naam Morgenster.  De kleuren rood, wit en blauw waren in de vlag verwerkt als teken van verbondenheid met Nederland. Een ster symboliseerde de opgaande zon als teken van hoop.

In Hollandia, het huidige Jayapura, werd een officiële vlaggenceremonie gehouden. De ceremonie werd muzikaal begeleid door de Marinierskapel. Het leek het feestelijke begin te zijn voor een zelfstandig en onafhankelijk volk. De Papua’s waren dolblij en dansten van vreugde. Eerst werd de Nederlandse driekleur gehesen onder het zingen van het Wilhelmus. En daarna ging de Papuavlag in top, onder het zingen van het eigen volkslied, het Hai Tanahku Papua.

De hoop die de ster in de Papuavlag symboliseerde was al vlug vervlogen. Op 15 augustus 1962 moest Nieuw-Guinea door Nederland worden afgestaan aan Indonesië. En al vlug daarna werd de Papuavlag, de Morgenster, door de Indonesische regering streng verboden. Maar daar trokken de Papua’s zich niets van aan. Ze klampten zich vast aan hun vlag, die voor hen de vrijheid symboliseerde. En ze bleven hun vlag hijsen in het openbaar, zo vaak mogelijk. Maar dat kwam hen duur te staan. Tientallen Papua’s werden alleen voor het hijsen van hun vlag gearresteerd en opgesloten. En tot verbijstering van iedereen in het land werden ze veroordeeld tot lange gevangenisstraffen, variërend van 5 tot 15 jaar! Enkelen die weigerden om de door hen gehesen vlag neer te halen, werden zonder pardon dood geschoten!

Destijds naar Nederland gevluchte Papua’s en  Nederlandse Nieuw-Guinea veteranen vonden elkaar bij diverse bijeenkomsten, zoals de Nijmeegse vierdaagse en de jaarlijkse veteranendag.  En vooral op de veteranendag werd de Papuavlag, de Morgenster, met trots meegevoerd naast de Nederlandse driekeur. Dat is jaren lang zo gegaan, maar daaraan lijkt nu een einde te gaan komen.

De projectorganisatie  van de Nederlandse Veteranendag heeft het bestuur van de Vereniging Nederlands Nieuw-Guinea Militairen (VNNGM) zo onder druk gezet dat zij moest besluiten om de Papuavlag, de Morgenster, niet meer te laten voeren in het jaarlijkse defilé! En dat heeft een schok teweeg gebracht, niet alleen bij de in Nederland wonende Papua’s, maar ook bij de Nieuw-Guinea veteranen. Zij vragen zich ongerust en boos af waar de druk op dit besluit vandaan is gekomen. Is het een druk van de Indonesische regering, die zich al jaren lang ergert aan het meevoeren van de Papuavlag in defilés? En is die druk door Nederlandse politici nu met succes over gebracht naar de uitvoerende organisatie? Hoe dan ook, er wordt gesproken van een schandelijk besluit, een Veteranendag onwaardig. Het wordt niet alleen gezien als een belediging van het Papuavolk, maar ook van de Nieuw-Guinea veteranen, waarvan velen nog dagelijks vanuit Nederland vechten voor de belangen van de Papua’s, die in de verdrukking zijn geraakt.

Het zou van wijsheid getuigen als de projectorganisatie van de Nederlandse Veteranendag het genomen besluit herziet. En het aanbieden van excuses aan het Papuavolk en de Nieuw-Guinea veteranen zou dan niet misplaatst zijn!

13.05.2015:

SWP start juridische stappen tegen de Staat der Nederlanden
Beste sympathisant,

13.5.2015:

De zaak West Papua versus Nederlandse Staat

1. De zaak betreft de besluitvoering en het handelen of gemis aan handelen van de Nederlandse overheid bij de volledige administratieve overdracht van West Papua (voormalig Nederlands-Nieuw-Guinea) aan de Republiek Indonesië in de nasleep van de onafhankelijkheid van Indonesië, de New York Agreement van 1962, de korte tussenperiode van administratie van West Papua onder de Verenigde Naties, de “Daad van Vrije Keuze” van 1969, en de Resolutie 2504 van de Verenigde Naties in 1969.

Historisch wetenschappelijk onderzoek terzake werd in opdracht van oud-Minister van Buitenlandse Zaken J. van Aartsen na verzoek hiertoe vanwege leden van de Tweede Kamer op uitvoerige en diepgaande wijze gepleegd door het Instituut voor Nederlandse Geschiedenis.

De resultaten van het historisch wetenschappelijk onderzoek werden in 2005 aan de Tweede Kamer overgemaakt.

2. Het onderzoek zijnde beschikbaar en de feitelijke gegevens eindelijk historisch wetenschappelijk zijnde in kaart gebracht, is duidelijk dat op diverse punten juridische fouten en tekortkomingen in hoofde van de Nederlandse overheid werden begaan.

3. Deze fouten en tekortkomingen betreffen zowel intern Nederlands recht, als Volkenrecht.

4. De inzet van de voorbereide procedure zijn de juridische gevolgtrekkingen en gevolggevende eisen ten overstaan van de Nederlandse Regering voor het geval geen overleg zoals uitdrukkelijk in naam van de Stichting West Papua officiëel gevraagd aan de Minister President en Minister van Algemene Zaken alsmede aan de Minister van Buitenlandse Zaken

5. De Nederlandse Staat is actor bij alle gebeurtenissen en overeenkomsten met betrekking tot Indonesië en haar onafhankelijkheid, en de gebeurtenissen met betrekking tot West Papua die geleid hebben tot de volledige administratieve overdracht van West Papua aan de Republiek Indonesië.
6. De duidelijkheid van de historisch wetenschappelijke werkelijkheid leidt tot precisering van evidente verantwoordelijkheden van de Nederlandse Staat als actor bij het geheel van de relevante gebeurtenissen, akten, omstandigheden, resoluties, en overeenkomsten die geleid hebben tot de volledige administratieve overdracht van West Papua aan de Republiek Indonesië.
7. Volgens oud-Minister van Buitenlandse Zaken Luns was in 1969 het standpunt dat Nederland een morele verantwoordelijkheid erkende.

De verantwoordelijkheden in hoofde van de Nederlandse Staat en de erkenning van morele verantwoordelijkheid door oud-Minister Luns hebben echter eveneens een juridische connotatie.

De Nederlandse Staat is immers een rechts subject van publiekrechtelijke orde.

Elkeen van door de Nederlandse Staat gestelde daden, ook bij omissie van daad, is vatbaar voor juridische toetsing.

8. Het is onmiskenbaar dat er ontegensprekelijke bindingen zijn tussen de door de Nederlandse Staat gestelde daden, ook bij omissie van daad, met zowel de beginselen van Nederlands recht als met het Volkenrecht.
9. De norm van Zorgvuldigheid en Behoorlijk Bestuur is een essentiëel element van juridische toetsing van het handelen, of omissie van handelen, door de Nederlandse overheid als rechts subject van publiekrechtelijke orde.

Zorgvuldigheid en Behoorlijk Bestuur maakt voor de rechts onderhorige en de correcte behandeling van de burger een essentsiëel element van rechtszekerheid en deugdelijke besluitvorming uit ten opzichte van overheidshandelen, of de omissie van overheidshandelen.

1. De Nederlandse Staat is schromelijk tekort geschoten aan haar plicht van Zorgvuldigheid en Behoorlijk Bestuur bij de relevante gebeurtenissen, akten, omstandigheden, resoluties, en overeenkomsten die geleid hebben tot de volledige administratieve overdracht van West Papua aan de Republiek Indonesië.
2. Er is vastgelegd dat alle teksten en overeenkomsten gesloten naar aanleiding van de onafhankelijkheid van Indonesië, de New York Agreement van 15 augustus 1962, en de overeenkomsten voortgesproten uit het confidentiëel overleg in Rome van mei 1969 tussen Nederlandse en Indonesische Ministers in hun essentiële onderdelen vaagheden en onzekerheden inhielden die telkens leidden tot het gelijk halen van de Indonesische visie.
3. In het Charter van Soevereiniteitsoverdracht afgesloten bij de Ronde Tafel Conferentie van 1949 stelt het Artikel 1 dat Nederland de volledige soevereiniteit over Indonesië overdraagt aan de Verenigde Staten van Indonesië, maar stelt het daaropvolgende Artikel 2 dat Nieuw-Guinea voorlopig van de overdracht werd uitgesloten.
4. De New York Agreement van 1962 kent een « Daad van Vrije Keuze » toe aan de Papoea’s maar zonder enige garantie voor de uitvoering van een volksraadpleging naar internationaal aanvaardbare normen. Integendeel, de verantwoordelijkheid voor de volksraadpleging van Nederlandse onderdanen wordt geheel aan Indonesië overgelaten.
5. De Nederlandse Staat is door nalatigheid bij het op haarzelf toepassen van haar eigen rechtsbeginselen en rechtsregels er de oorzaak van dat West Papua en de West Papuese bevolking geen correcte invulling hebben kunnen geven aan de besluitvorming die hen toekwam om te beslissen over de vorm van zelfbeschikking, met name externe of interne zelfbeschikking.
6. De omissie van handelen met de gepaste gevolgtrekkingen ter bescherming van haar Nederlandse onderdanen in West Papua is een duidelijke inbreuk op de beginselen van Zorgvuldigheid en Behoorlijk Bestuur waar de Nederlandse onderdanen recht op hebben.
7. Een verzwarende omstandigheid voor Nederland overheid is dat wanneer tegelijkertijd in 1965 de republiek Indonesië Nederlandse bedrijven nationaliseerde teneinde van Nederland de territoriale overdracht van West Papua aan Indonesië af te dwingen, en deze daarbij herstelbetalingen aanbood, de Nederlandse overheid deze aanvaardde.
8. Dit duidt op nieuwe schendingen door de Nederlandse overheid van de juridische Voorzorgsregel en Behoorlijk Bestuur ten opzichte van West Papua.
9. Het akkoord om de herstelbetalingen te aanvaarden is gesloten zonder enige inspraak  noch conversatie met de West Papua’s.

 

9. De leuze van een voormalige Europese regeringsleider is sprekend en verleidelijk : “We want our money back”. Anders gezegd : “Geef aan de Keizer wat aan de Keizer toekomt”.
10. Er is tevens aansprakelijkheid en mede-aansprakelijkheid van de Nederlandse Staat naar Internationaal Recht.

 

1. De beïnvloeding door de Nederlandse Staat van de manier van besluitvorming binnen de Verenigde Naties staat buiten kijf.
2. Daarenboven is historisch wetenschappelijk bevestigd dat reeds voor de Daad van Vrije Keuze het besluit genomen was tot overdracht van West Papua aan de republiek Indonesië maar dat naar een woordgebruik werd gezocht om aan te tonen dat niettegenstaande het recht op zelfbeschikking werd gerespecteerd.
3. De vrees van de West Papua’s maar tegelijkertijd zoveel Nederlanders bij de gang van zaken in de aanloop van een komende resolutie van de Verenigde Naties was terecht.

Nochtans heeft de Nederlandse overheid actief gehandeld bij het verhinderen van de aanwezigheid van West Papua’s bij het akkoord van de Verenigde Naties en daarmee het verhinderen dat West Papua’s uiting konden geven aan de hen opgedrongen situatie en het onrecht dat hen werd aangedaan, en hun afwezigheid van akkoord met de hen opgedrongen situatie.

Ook werden de waarschuwingen van de gezant van de Verenigde Naties genegeerd door de Nederlandse overheid.

De bewoording van resolutie 2504 was er precies op gericht afstand van verantwoordelijkheid te doen voor het  referendum via pure akte neming van de uitslag van de Daad van Vrije Keuze.

4. Wat ook de bewoordingen van de New York Agreement van 15 augustus 1962 of de Resolutie 2504 van 19/11/1969 inhouden, geen van beide teksten kan echter het grondrecht tot zelfbeschikking doen uitdoven.
5. West Papua heeft haar recht op zelfbeschikking nooit opgegeven, noch verloren, gezien onder meer maar niet uitsluitend de niet-uitdoofbaarheid van dit Volkenrechtelijk beschermde grondrecht zonder het te hebben kunnen uitoefenen naar de regelen en normen van het Volkenrecht .
6. Eveneens wordt er op gewezen dat de New York Agreement van 15 augustus 1962 sprak over « administratieve overdracht » zonder het aspect van soevereiniteitsoverdracht te benaderen.

De resolutie 2504 van de Verenigde Naties kon juridisch niets meer inhouden dan een administratieve overdracht zonder soevereiniteitsoverdracht.

De Nederlandse Regering is trouwens nooit willen ingaan op de essentiële juridische en Volkenrechtelijke vragen in het Parlement hierover zowel in 1962 als in 1969.

De Nederlandse Staat heeft gehandeld vanuit de stelling dat de overdracht van soevereiniteit met de uitvoering van de New York Agreement de facto een feit zou zijn, al zou deze de jure niet voltrokken zijn.

De soevereiniteitskwestie blijft essentsiëel naar vorm en inhoud.

Het besluit dringt zich op dat Nederland stilzwijgend het Indonesische uitgangspunt van soevereiniteit van Indonesië over West Papua sinds 1945 aanvaard heeft.

7. Door het gebrek aan duidelijkheid, door tekstueel het zelfbeschikkingsrecht van de West Papua’s overeind te houden, en niettegenstaande een frauduleus opgezette en uitgevoerde Daad van Vrije Keuze er gewoon akte van te nemen dat de Daad van Vrije Keuze plaats gevonden had, is niet alleen niet voldaan aan de Volkenrechtelijke toets maar zijn de akkoorden en in het bijzonder de New York Agreement behept met bedrog.

Het akkoord is blijvend behept met de nietigheidsgrond van bedrog.

De aard van de nietigheid is absoluut en niet relatief.

De nietigheid betreft in wezen de publieke orde en rechtsregels van openbare orde.

Partijen kunnen daarbij niet de nietigheid beperken tot de notie van relatieve nietigheid.

De Nederlandse Staat heeft zich naar Volkenrechtelijke norm en met bedrog schuldig gemaakt aan het kennelijk niet verlenen van het recht op zelfbeschikking als Volkenrechtelijk beschermd grondrecht.

 

8. De schending op grote schaal van de mensenrechten werd door het regime van de republiek Indonesië ingezet vanaf 1962, reeds vanaf de eerste fase van administratieve voogdij van Indonesië over West Papua, die volgde op de korte tussenfase van administratieve voogdij onder de Verenigde Naties .

Niettegenstaande de wetenschap van deze schendingen van de mensenrechten door Indonesië bleef de Nederlandse overheid aktief ijveren voor de volledige administratieve overdracht van West Papua aan Indonesië.

De Nederlandse overheid is daarbij ten opzichte van de West Papua’s bevolking op grove wijze tekortgeschoten aan haar Zorgvuldigheidsplicht en Behoorlijk Bestuur.

De schendingen van de mensenrechten zijn tot op heden op blijvende en diverse wijzen blijven doorgaan.

Daarvan getuigen de vele interventies bij de Commissie voor de rechten van de mens in Genève.

Het was de juridische plicht van de Nederlandse overheid haar onderdanen in bescherming te nemen en te behoeden voor het ondergaan van schendingen van de mensenrechten.

9. De Nederlandse overheid was aktief betrokken voor de goedkeuring en het doordrukken van resolutie 2504 van de Verenigde Naties niettegenstaande een groep van een dertigtal landen zich ertegen verzetten.

De schendingen van de mensenrechten zijn kunnen blijven doorgaan als voortdurend misdrijf dankzij de inspanningen van de Nederlandse overheid om de volledige administratieve overdracht van West Papua naar de republiek Indonesië via resolutie 2504 van 19 november 1969 van de Verenigde Naties mogelijk te maken.

De Nederlandse overheid heeft zich schuldig gemaakt aan « schuldig verzuim » en medeplichtigheid aan zware schendingen van de mensenrechten.

 

1. De Nederlandse overheid had reeds in 1962 kennis van de enorme koper reserves in het Carsztensgebergte, alsmede de plannen en beweegredenen voor het toekennen door de republiek Indonesië van een vergunning voor extreem grootschalige mijn exploitatie op West Papua aan het Amerikaanse mijnbedrijf Freeport & Co.

Deze toekenning hield in zich de kiemen voor zowel schending van mensenrechten als zware misdrijven tegen het milieu.

Ernstige vervuiling en landverlies voor de West Papua’s gingen daarmee gepaard. De gevolgen voor West Papua en haar bevolking zijn een blijvende schade op het vlak van landbouw, drinkbaar water, visserij, en andere, zoals onder meer de door de Verenigde Naties beschermde culturele eigenheid van inheemsen.

1. De West Papua’s reageerden nochtans reeds op het moment van de feiten tegen de aan hen opgedrongen gang van zaken.

De Nederlandse overheid had daar voldoende kennis van.

De Nederlandse overheid heeft zich opnieuw schuldig gemaakt aan « schuldig verzuim » en medeplichtigheid aan zware milieumisdrijven en daarmee gepaard gaande schendingen van de internationaal erkende rechten van inheemsen.

2. De Nederlandse Staat, sinds decennia, beroept zich bij vragen naar de schrijnende toestand in West Papua zoals op het vlak van de mensenrechten en het totaal gemis aan economische vooruitgang in het algemeen voor haar bevolking, ondermeer gezien een blijvende bijzonder lage scholingsgraad, bij monde van Ministers van Buitenlandse Zaken op principes van soevereiniteit en territorialiteit, en niet-inmenging in binnenlandse aangelegenheden van vreemde mogendheden.

De principes waarop de Nederlandse Staat zich beroept laten geenszins toe het grondrecht tot zelfbeschikking voor de West Papua’s bevolking te onttrekken aan het Volkenrecht, noch haar Nederlandse onderdanen te onttrekken aan de eigen Nederlandse normen van Zorgvuldigheid en Behoorlijk Bestuur.

De historisch wetenschappelijke analyse en de juridische omstandigheden voor de volledige administratieve overdracht van West Papua aan de republiek Indonesië waarvoor de Nederlandse Staat directe en essentiële verantwoordelijk draagt tonen ten overvloede aan dat op geen enkele manier door de Nederlandse Staat in haar besluitvoering en inbreng in de soevereiniteitsoverdracht van Indonesië in 1949, en de zogenaamde New York Agreement dd. 15 augustus 1965, de bijeenkomst van mei 1969 in Rome, en zovele andere, aan de eigen Nederlandse normen van Zorgvuldigheid en Behoorlijk Bestuur werd voldaan, noch aan de Volkenrechtelijke normen.

3. De Stichting West Papua vordert voor recht te horen zeggen dat :

* bij de afwikkeling van de volledige administratieve overdracht van West Papua aan de republiek Indonesië, de Nederlandse Regering juridisch foutieve gedragingen, minstens juridische onregelmatigheden, heeft gegaan ;

* het recht tot zelfbeschikking in hoofde van de West Papua’s bevolking niet uitgedoofd is ;

* het recht tot zelfbeschikking in hoofde van de West Papua’s bevolking geschonden is geweest ;

* het recht tot vrije keuze voor in hoofde van de West Papua’s bevolking zowel interne als externe zelfbeschikking inhoudt ;

* de Nederlandse Regering aansprakelijk is, minstens mede aansprakelijk is, voor de gevolgen van de foutieve gedragingen of minstens onregelmatigheden begaan bij de afwikkeling van de volledige administratieve overdracht van West Papua aan de republiek Indonesië ;
en,

 

4. De Nederlandse Regering te veroordelen tot :

* publieke excuses aan de bevolking van West Papua ;

* het erkennen en bewerkstelligen op democratische manier van het recht van West Papua om zich bij een nieuw georganiseerde volksraadpleging onder internationaal toezicht en volgens door de Verenigde Naties aanvaarde normen uit te spreken voor hetzij interne hetzij externe zelfbeschikking ;

* het binnen de 6 maanden samenroepen en houden van een internationale Ronde Tafel Conferentie in Den Haag ter uitwerking van de voorwaarden en het organiseren van een nieuwe volksraadpleging voor hetzij interne hetzij externe zelfbeschikking, het bepalen en uitwerken van een overgangsperiode van niet langer dan 12 maand voor de inwerkingtreding van de uitslag van hetzij interne hetzij externe zelfbeschikking, het  bepalen van herstelmaatregelen voor morele, fysische en materiële schade geleden door diverse misdaden tegen de menselijkheid alsmede voor het ondergaan van milieu misdrijven en het niet naleven van de rechten van indigenen, alsmede het uitwerken van een internationale overeenkomst tot bewerkstelliging van internationale samenwerking op het gebied van verdere ontwikkeling van West Papua zijnde onder hetzij interne hetzij externe zelfbeschikking.

 

31/05/2014

1. Jan JJ Ghyssaert

 

8.6.2015:

Beste mensen,

Hierbij verzoek ik U te gaan naar :  www.westpapoea.petities.nl   en de gevraagde petitie te ondertekenen.

Mensen die op Facebook zijn kunnen ook gaan naar Facebook: Gerard Thijssen, waar U kunt lezen waar het over gaat!

Het gaat natuurlijk om West Papua, de Papoea’s worden namelijk al 52 jaar onderdrukt en het volk heeft te maken gehad met “stille genocide”, het ergste wat een volk kan overkomen.

In dit geval een inheems volk, dat beschermd dient te worden!

De verschillende achtereenvolgende Nederlandse kabinetten na 1962 hebben nagelaten ook maar iets te ondernemen tegen betreffende Indonesische wandaden.

Het vlag incident op 28.6. op de Veteranendag in Den Haag is eigenlijk maar een incidentje vergeleken met de gebeurtenissen die na ons vertrek in 1962 in West Papua hebben plaatsgevonden.

Stel u voor   ± 400.000 Papoea´s omgekomen, beschamend en mensonterend en dat in onze voormalige Nederlandse kolonie!

Dus weldenkende burgers, kom in het geweer en roep onze parlementariërs ter verantwoording.

Voor inzage kunt U mijn website bezoeken.    www.westpapuahetvergetenvolk.nl

Bij voorbaat dank voor Uw inspanning!

Gerard Thijssen

 

 

13.6.2016: Actie van Free West Papua Campaign:

Nieuw Project | Nu op ons website | Educatie & Bewustwording

Free West Papua Campaign Nederland vindt het belangrijk dat West Papua onder de toekomstige generatie Nederlanders herinnerd en besproken blijft. Daarom is het een noodzaak dat wij Nederlanders blijven vertellen over de bijzondere band die ons beide volkeren met elkaar hadden.

Zeker omdat de politiek hun verantwoordelijkheid hierin heeft laten afweten, door dit stukje geschiedenis uit de schoolboeken te laten, brengen wij op deze manier het verhaal terug naar de jongere generatie.

Middels een concept werkstuk of spreek beurt willen wij de jongeren enthousiasmeren om West Papua als onderwerp te gebruiken en hun docent te confronteren met dit verborgen hoofdstuk. Met dit initiatief proberen wij West Papua wederom onder een groter publiek te brengen, in de hoop dat de steun en draagvlak voor een onafhankelijk West Papua hiermee zal toenemen.
Wij geloven in de kracht van het individu en blijven een beroep doen op uw vrijheid.
Daarom vragen wij u dit te delen in uw netwerk, want de verandering begint bij u.

Namens de Papoea’s, dank u wel!

http://freewestpapua.eu/project-west-papua-terug-in-het-on…/

14.6.2016: S.O.S waarschuwing: morgen gaan Papoea’s massaal demonstreren voor meer vrijheid!

International attention needed – Rallies to take place in West Papua tomorrow.

Tomorrow the people of West Papua are set to hold important rallies across the country. They will call for their fundamental right to self-determination to be exercised in an Independence referendum (Internationally Supervised Vote). They are also rallying to support the Pacific Islands Forum Human Rights Fact Finding Mission to West Papua as well as rejecting Indonesia’s false promises of an Indonesian led human rights investigation to West Papua. Other calls to be made at the rallies include: West Papua to be supported at the upcoming meeting of the Melanesian Spearhead Group (MSG) in Fiji and full MSG membership to be granted to the United Liberation Movement for West Papua (ULMWP) as their representative body.

The Free West Papua Campaign therefore calls upon the international community to please stay alert and to follow the situation in West Papua closely. The West Papuan people desperately need international advocacy for their struggle for self-determination. Last month over 2000 West Papuan people were arrested simply for joining such peaceful pro-Independence rallies as will be held tomorrow. The situation in West Papua is becoming increasingly dangerous with Indonesian militia groups now rampaging across West Papua as they did in Timor-Leste (East Timor). These militia groups are beating West Papuan people, burning West Papuan flags and trying to cause as much chaos as possible in an attempt to stop West Papua becoming free.

We will continue to update the situation in West Papua on our website as well as our Facebook and Twitter sites, ‪#‎FreeWestPapua‬ so please do follow these for the latest news from occupied West Papua.

Please watch closely and support the people of West Papua as they risk their lives to to tell the outside world that they need help. You can find out how to help support the West Papuan people and their struggle for freedom here.

Take Action

Project: West Papua terug in het onderwijs – Free West Papua NL

 

1.9.2016:

(97) Gustaaf A. Tompoh