Hoofdstuk 2

Irian Jaya, West Papua

31 Augustus 2002 – De Freeport overval

Op Zaterdag werden 2 Amerikaanse onderwijzers en een Indonesiër doodgeschoten, toen 2mini-bussen, onderwijzers van de Tembaga Pura internationale school vervoerden binnen de veiligheidszone van de zwaar bewaakte Amerikaanse Freeport goud- en kopermijn, op 2 km afstand van een militaire post.

Men schat, dat ca. 15 niet geïndentificeerde mannen plotseling het vuur openden op de betreffende voertuigen. Tijdens deze beschieting vielen dus 3 doden en 11 andere mensen werden verwond en werden overgevlogen naar Townsville in Australië voor verdere medische behandeling.

Ofschoon de details van de aanval onduidelijk zijn en niemand de verantwoordelijkheid heeft geclaimd, wees Maj.Gen. Simbolon direct met een beschuldigende vinger naar de rebellen van de Free Papua Organization.(OPM).

Een dag na de beschieting schoten Indon. troepen een Papoea dood, omdat zij meenden, dat hij een OPM lid was. Leiders van de OPM hebben elke betrokkenheid bij de aanval ontkend en de pro onafhankelijkheids beweging  heeft het schietincident veroordeeld.

De aanval is uitgevoerd met semi-automatische wapens, zoals M16 – en SS1  geweren , wapens , die ook standaard gebruikt worden door het Indon. leger.

De OPM en andere Papoea onafhankelijkheidsgroepen zijn voorstander van een geweldloze vredeszone en ook leiders van de mensenrechten organisaties in Papua zijn sceptisch, dat de OPM hierbij betrokken zou zijn.

Geen van de overlevenden heeft volgens interviewers oogcontact gehad met de aanvallers en alles wijst erop dat het Indonesische leger zelf verantwoordelijk is voor deze aanval.

Het leger heeft nu eenmaal een gedocumenteerde historie voor wat betreft het regisseren van verschillende incidenten, die in het verleden plaatsvonden. In dit verband geef ik enige background informatie over Maj.Gen.Simbolon, de militaire gezaghebber in West Papua en lid van de Kopassus.

Simbolon is een Oost Timor veteraan, die als majoor de eenheid leidde, die de huidige president Xanana Gusmoa in 1992 gevangen nam. Dit was aanleiding hem tot kolonel te bevorderen. De climax van zijn Oost Timor ervaring kwam in 1995, toen hij 2 jaar diende als commandant van de Wira Dharma Korem en operaties leidde in Oost Timor. Dan tot 1999 was hij chef staf van de Udayana militaire commando, gelegerd in Bali, de commando centrale over Oost Timor. De Udayana commandant op dat tijdstip was Maj.Gen. AdamDamiri. Onder deze 2 generaals werd “Operasi Sapud Jagad ” gelanceerd, met als hoofddoel de vele militaire eenheden te vormen, rekruteren en te financieren en de betreffende leger campagne een speerpunt werd van geweld. Deze operatie was verantwoordelijk voor de wijdverspreide vernieling en het vermoorden van honderden burgers met als hoogtepunt September 1999, nadat het stemresultaat al op 4 September bekend werd gemaakt. Het stemresultaat zou Oost Timor onafhankelijk maken, maar er volgde eerst nog een ernstige wraakactie. De leus van Simbolon was;

“dead or alive with integration”.

Als wij teruggaan naar de moord op Theys Eluay in November 2001 en andere ernstige schendingen van de mensenrechten, begaan door de Kopassus, zijn er duidelijke aanwijzingen, dat onder het commando van Simbolon in West Papua, de situatie verder verslechtert en dat dit resulteert in frequenter gebruik van “intelligence operations”, zoals hij die ook in Oost Timor in praktijk bracht.

Simbolon en Hartomo behoren tot de verantwoordelijken, die orders geven, hebben gegeven, en dus ter verantwoording moeten worden geroepen.

De aanval bij Freeport komt voor mij niet als een verrassing en past volgens mij in het straatje van Simbolon, zijn eigen plan te trekken in West Papua. Wat dit zou mogen zijn, wil ik wel even naar voren halen:  De continuïteit van de troepensterkte handhaven, zo niet te vergroten.

Meer troepen stellen de veiligheidstroepen in staat hun illegale praktijken uit te oefenen.

De geldstroom van Freeport naar het militaire regiem te waarborgen en een vrijbrief te creëren om de OPM en andere organisaties te vervolgen en willekeurig Papoea’s op te pakken.

Hij wil demonstreren , dat de provincie gewelddadig is en alleen met een grote actie dergelijke voorvallen kunnen worden voorkomen.

Hij wil zijn militaire operatie “Adil Matoa” op vreedzame Papoea onafhankelijkheids activisten loslaten.

Alsof er nog niet genoeg Papoea’s zijn vermoord en alsof zijn staat van dienst nog niet bedenkelijk genoeg is!!!!

Het is de hoogste tijd, dat er een onafhankelijk internationaal onderzoek komt naar de misdaden, begaan door militaire gezagsdragers zoals Simbolon en Hartomo en hun collega’s.

Ook Freeport moet ter verantwoording worden geroepen.

Er zijn toch honderdduizenden Papoea’s vermoord en de verantwoordelijken zijn nog nooit berecht en er is nog steeds geen internationale organisatie, die de nodige stappen onderneemt, bepaalde mensen berecht te krijgen. Er is geen toezicht en het leger heeft alle touwtjes in handen en is zo corrupt en wars van enig moraal, dat het leger het schietincident bij Freeport wel eens zelf in scene zou hebben kunnen gezet.

De vastberadenheid van de politie chef I Made Pastika om de betrokkenheid van het Indonesische leger in de overval bij Freeport te onderzoeken is prijzenswaardig, maar brengt hem in problemen met het machtige Indonesische leger.

Pastika zei in een interview, dat leden van het leger de aanval uitvoerden om geld of andere toezeggingen van Freeport los te peuteren. Er zijn verschillende geruchten in omloop over het waarom deze aanval werd uitgevoerd. Het kan ook zijn het leger een vrijbrief te verschaffen, de schuld leggen bij de OPM, om de vrijheidsbeweging en hun supporters op te pakken en hun als terroristen aan te merken, met alle gevolgen van dien.

Volgens Pastika werd de bewijsvoering bemoeilijkt, doordat soldaten sporen hebben uitgewist en lichamen en auto’s hebben verplaatst.

Met het doel om na 1998, het Suharto era, civiele instituten te creëren en de politie een grotere rol in de interne veiligheid te geven, is de rivaliteit tussen de 2 organisaties, het leger en de politie, alleen maar toegenomen.

Het is ook niet de eerste keer, dat de politie het leger verdenkt  van gewelddadigheden inPapua.

In dit verband verwijs ik naar de moord op Theys Eluay, gepleegd door soldaten van deKopassus. Ook bij deze moord werd betrokkenheid door het leger ontkend, maar men ontkent de kracht of is onwetend over wat er in rapporten en via e-mail verkeer naar buiten wordt gebracht. Zelfs ik meen nu zeker te weten dat Theys is gewurgd door de Kopassus en dan kan het niet zo zijn, dat Lt.Kol.Hartomo hier niets van zou weten. Inmiddels zitten 7 leden van de Kopassus door toedoen van politie chef Pastika in de gevangenis in afwachting van hun berechting door een militair tribunaal.

Als bewezen wordt, dat het leger schuldig wordt bevonden aan het incident bij Freeport, kan dit tot gevolg hebben dat de V.S. de militaire hulp, die was stopgezet in 1999, vanwege de gewelddadigheden in Oost-Timor, niet hervat.

Gen.Simbolon wees tot dusver alle betrokkenheid van het leger af in de overval bij Freeport, waarbij 2 Amerikaanse onderwijzers, E.Burgon en R.Spier en hun Indonesische collegaBambung Riwanto, omkwamen.

 

21.9.2002:

Elsham en Mimika onderzoek teams hebben dreigbrieven ontvangen en worden geterroriseerd en geïntimideerd door mensen, die bij de overval bij Freeport zijn betrokken.

Op Zaterdag 14/9 werd John Rumbiak gevolgd door een lid van de militaire inlichtingendienst, toen hij onderweg was om Joe Malinox(Freeport veiligheidsmanager) en Jan Drieling(Freeport supervisor en voormalig FBI lid uit New Orleans), te ontmoeten.

In de meest tragische gebeurtenis werd iemand van het Elsham-team bijna gedood door mensen, aangespoord door 2 leden van de inlichtingendienst en een Javaans leger officier op Woensdagmiddag 15/9, toen een lid van het Elsham-team, probeerde een bevestiging te verkrijgen over de “whereabouts” van de familie van het slachtoffer van het Freeport schietincident. Het slachtoffer was een door het leger doodgeschoten verdachte, een dag na de overval en zou als bewijs moeten dienen, dat het leger niet bij de overval was betrokken.

Onderzoek heeft echter uitgewezen, dat de betrokken Papoea al dood was toen de fatale overval werd uitgevoerd en dit was dus een gefabriceerde moord, ofschoon Gen.Simbolonbekend maakte, dat het leger een dag na de overval een verdachte doodschoot.

De man was toen echter al dood en leed aan een ernstige ziekte, een toestand , die hem zou verhinderen weg te vluchten. De politieofficier Pastika heeft dit feit bevestigd.

Dit zijn harde bewijzen, dat het leger de overval bij de zwaar bewaakte Freeport mijn, zelf in scene heeft gezet en het is moeilijk te geloven dat een andere organisatie deze overval zou hebben uitgevoerd.

 

Het Elsham onderzoeksteam bestaat uit: John Rumbiak, supervisor van Elsham, PaulMakabori, Obeth Rawar, beide behorend tot de Elsham staf alsmede Demni Bebari, PaulusKanangopue, Yopi Kitangin, Thomas Wamang van Lemasa Mimika.

Dit wordt vermeld, omdat eenieder van dit team zo maar iets kan overkomen, omdat zij naar mijn mening “target” zijn van de Kopassus.

 

De politie ontving ook dreigbrieven, werden geterroriseerd en waren onderhevig aan andere vormen van intimidatie. Op Zondag 1/9 werd een politie beambte beschoten door een veiligheidsofficier van het leger, toen de politie probeerde de locatie van het schietincident bij mile 62-63 te benaderen.

 

Het eindresultaat van het Elsham onderzoek geeft aan dat leden van de OPM niet waren betrokken bij het schietincident bij Freeport, maar dat het leger de overval heeft uitgevoerd.

Ook het politieonderzoek geeft dit aan en beide organisaties zijn door deze bevestiging in een bedreigende sfeer van intimidatie door het leger terechtgekomen.

 

Nogmaals moet worden beklemtoond, dat Elsham een onafhankelijke mensenrechten groep is en geen enkele associatie heeft met een of andere politieke organisatie.

Het is een vreedzame groep, die gelooft de problemen in Papua via overleg te kunnen oplossen. Als mensenrechten organisatie werkt Elsham nauw samen met veel instituten, die affectie hebben met mensenrechten, zoals de V.N. mensenrechten commissie, regeringen, niet gouvernementele organisaties zoals Amnesty International, de mensenrechten waakhond, de Indonesische nationale mensenrechten commissie (komnas HAM) en kerken.

John Rumbiak van Elsham, die de politie heeft geholpen in het onderzoek, werd geciteerd door Agence France Presse door te zeggen dat getuigen bevestigden: “Wij zagen een aantal mensen,die militaire uniformen droegen”, in de nabijheid van de plek ten tijde van de overval.

“Zij droegen automatische wapens”, vertelde Rumbiak.

Er komen voorstellen om te komen tot een onafhankelijk onderzoek naar de moord op TheysEluay, andere schendingen van de mensenrechten en zelfs in het Freeport incident, omdat duidelijk is geworden, dat het leger hierbij is betrokken. Om deze onderzoeken aan het leger, het machtigste instituut, over te laten heeft geen enkele zin. De meest grove schendingen van de mensenrechten worden afgedaan  als gewone misdrijven en het wordt de hoogste tijd dat de internationale gemeenschap verneemt, dat wat de Papoea’s wordt aangedaan, een mokerslag is, tegen de fundamentele mensenrechten en zelfbeschikking, zoals vervat in het handvest van de V.N.  Dezelfde V.N. is echter niet van plan te interveniëren met een oog gericht op de massieve goud en kopermijn en het andere oog , gericht op de Indonesische steun voor de oorlog tegen het terrorisme en men herhaalt dat West Papuade aangeboden autonomie moet accepteren. De Papoea’s willen echter onafhankelijk zijn.

De V.N. mogen en kunnen zich echter niet verstoppen achter hun eigen fouten in het verleden, die hebben geleid tot 40 kwellende jaren van ongerechtigheid, tragedies enguerilla-oorlog in West Papua.

Het is moreel, politiek en legaal verkeerd om zo te handelen en het internationaal gerechtshof zou hier na moeten kijken en een adviserende mening moeten weergeven.

Intussen heeft de Indonesische regering de transmigratie van voornamelijk moslim immigranten aangemoedigd, hetgeen grote problemen zal veroorzaken in de voornamelijk Christelijke Papoea gemeenschappen. Het zou in het belang van de international gemeenschap en zeker de V.N. moeten zijn om de zaak van West Papoea te herzien en geëigende acties te ondernemen.

De gesloten deur politiek jegens de verzoeken van de Papoea’s ondermijnt de geloofwaardigheid van de V.N.

De V.N. zou toch tenminste een commissie van onderzoek moeten instellen om de bewezen gewelddadigheden en schendingen van de mensenrechten te onderzoeken.

 

23.9.2002:

De laatste gewonde overlevenden van het overval incident (Freeport) verlieten gisterenTownsville om na behandeling terug te keren naar de V.S. De meeste van de slachtoffers waren onderwijzers, die werkten in een school van de Freeport werknemers en zij verklaarden nooit meer naar Papua terug te keren.

 

26.9.2002:  Indonesië – Amnesty International: Mensenrechten in Papua gaat iedereen aan .

In een vandaag nieuw uitgegeven rapport waarschuwt Amnesty International bedrijven, die zaken doen in West Papoea, dat men niet om de mensenrechten heen kan.

Amnesty International doet een beroep  op de Indonesische regering en gevestigde ondernemingen in West Papoea hun verantwoordelijkheid te nemen en de mensenrechten te beschermen en te waarborgen. Mijnbouw en de houtkap behoren tot de hoofd oorzaken van de vernietiging van plaatselijke Papoea gemeenschappen en maakt inbreuk op de rechten van de inheemse bevolking, hun leefomgeving, tradities en gewoonten. Dit heeft verregaande gevolgen.

Het Amnesty rapport documenteert schendingen van de mensenrechten, die plaatsvonden in het Wasior district tijdens een politie optreden van April/Oktober vorig jaar.

De operatie, de grootste in Papoea sinds 1996 was een antwoord op de dood van 9 mensen, inclusief 5 politiemensen, in 2 aanvallen door niet geïndentificeerde groepen op een houtkapbedrijf in Maart en Juni in 2001.

Evenals in de Freeport-affaire beschuldigde de Indonesische autoriteiten onmiddellijk de OPM verantwoordelijk te zijn voor deze aanvallen. Een grondig onderzoek heeft echter nooit plaatsgevonden en dit versterkt het vermoeden, dat ook hier het leger de hand in heeft gehad.

Hier was het de Brimob, een politie-eenheid met een bedenkelijke staat van dienst voor wat betreft mensenrechten aangelegenheden. Gedurende de operatie, die hierop volgde, werden 7 mensen gedood en een stierf er in de gevangenis als gevolg van marteling. 27 mensen kwamen terecht in de gevangenis na unfaire rechtszittingen. De lokale mensenrechtenorganisatie schat dat meer dan 100 mensen werden vastgezet, gemarteld of op een andere wijze werden mishandeld.

Honderden mensen werden verplaatst en veel huizen werden vernietigd. De operatie leek meer op een wraakoefening tegen de plaatselijke gemeenschap in plaats van de schuldigen van de aanval op te sporen en te berechten. Een onderzoek bleef achterwege en de rechtsorde wordt met voeten betreden. Betreffende gewelddadigheden verhogen de spanning en de roep om onafhankelijkheid wordt alleen maar sterker en gezien de lange periode van repressie zal het lang duren voor men het vertrouwen van de Papoea bevolking heeft teruggewonnen.

De Papoea’s zitten echter niet stil en voeg daarbij de support van de verschillende organisaties uit diverse landen, dan zal dit gegeven uitmonden in een complexe situatie, die niet zomaar is opgelost.

Dr. Harold Cronch heeft de laatste 2 jaar als hoofd van de internationale crisis groep in Jakarta gefunctioneerd en hij beschrijft dat het Indonesisch leger nog steeds zijn eigen regels stelt.

Ongeacht of het nu illegale mijnbouw, houtvesting, visvangst, veehouderij, smokkel betreft, in alle commerciële activiteiten heeft het leger een vinger in de pap.

Dan zijn er nog de bewakingsactiviteiten om de bedrijven zogenaamd te beschermen en andere corruptieactiviteiten. Leger officieren laten de regionale conflicten borrelen voor hun eigen belangen en dan voornamelijk voor de senior officieren.

 

1.10.2002: Lakasama net

Een conflict tussen het leger en mensenrechten organisatie Elsham schijnt nu onvermijdelijk, nu Elsham het leger heeft beticht betrokken te zijn in de 31 Augustus moord op 3 Freeportmedewerkers. Leger commandant Sutarto  wil de Elsham leiders voor hun opmerkingen gerechtelijk vervolgen.”Wij zullen hen vervolgen, tenzij er bewijs wordt geleverd”, zei hij.

Leger chef staf Ryacudu was iets voorzichtiger:”Als er bewijs wordt aangeleverd, dat soldaten hierbij zijn betrokken, aarzel ik niet hen te straffen,” zei hij.

Legerwoordvoerder Sjasoeddin claimde, dat de aantijgingen niet op bewijs waren gebaseerd en waren bedoeld om het leger in diskrediet te brengen, meldde de Jakarta Post.

John Rumbiak (Elsham) zegt een getuige te hebben gehoord, die beweert 4 soldaten te hebben gezien bij de overval. Betreffende getuige vergezelde een groep van 9 Kopassussoldaten in het gebied. 4 van hen bleven achter, waar de overval plaatsvond, meldde deSydney Morning Herald.

John Rumbiak voegde eraan toe, dat de Kopassus soldaten radioberichten hadden uitgewisseld op het moment, dat de betreffende auto’s de plek van de overval naderden. De getuige hoorde geweervuur en is 100% zeker dat Kopassus soldaten vuurden. Het politierapport geeft nu ook aan dat het leger bij de overval is betrokken.

 Internationale druk:

Tijdens een meeting, waarbij Pacific landen waren betrokken, was er internationale druk op Indonesië inzake de kwestie Papua en het Pacific  staatje Vanuatu wilde, dat de V.N. WestPapua weer op de dekolonisatielijst zou plaatsen.

Eerste Minister Serge Vohor beloofde steun van Vanuatu voor Papoea zelfbeschikking tijdens een toespraak voor de U.N. Assembly. De V.N. zou een commissie van onderzoek moeten instellen om de gepleegde gewelddadigheden door het Indonesische leger  in West Papoea te onderzoeken, voegde hij toe.

Vanuatu, dat de diplomatieke betrekkingen met Indonesië handhaaft, heeft de pro onafhankelijke Papoea Presidium Council toestemming gegeven zich in hoofdstad, Port Villa , te vestigen.

Ofschoon het een klein eiland is, had Mr. Vohor de moed de algemene Assembly toe te spreken, zoals hij deed en dit is een belangrijke stap op de lange weg , die West Papoea  heeft af te leggen, richting onafhankelijkheid. Papoea activisten hebben deze steun verwelkomt en andere Pacific staten aangemoedigd dit voorbeeld te volgen.

 

John Martinkus is een journalist en de auteur van “A Dirty Little War“, een boek over de operaties van de Indonesische strijdkrachten in Oost-Timor. In zijn laatste uitgave vanQuarterly Essay features, een uitgave over de strijd van de Papoea bevolking tegen de Indonesische bezetting, die sinds 1963 minstens 100.000 levens kostte.

Martinkus laat de verschillende tactieken zien die het Indonesische leger toepast om het Papoea volk, psychisch,cultureel en historisch te vernietigen. In sommige steden, zijn de Papoea’s qua bevolking gehalveerd, als resultaat van de lange termijn politiek om Indonesiërs naar Papoea over te plaatsen. Martinkus beschrijft ook hoe grote aantallen van de reactionaire Laskar Jihad door het leger naar Papoea zijn gebracht om angst te creëren en intimidaties en conflicten te veroorzaken met de likale inheemse bevolking.

 

6.11.2002: Nieuwe politie-chef  —  Pastika is overgeplaatst

Inspecteur Generaal Budi Utomo begon zijn benoeming als Papua politie-chef, een beroep te doen op de plaatselijke bewoners, om samen te werken met de autoriteiten, om de vrede in Papua te waarborgen. Hij ontving de ceremoniële Papua politie-leider medaille van zijn voorganger Gen.Pastika, die nu het nieuwe onderzoeksteam in Bali gaat leiden.  Hij droegBudi op het onderzoek naar de Kopassus betrokkenheid in de Freeport-affaire voort te zetten.

Gouverneur Jaap Salossa benadrukte dat Budi niet onbekend was in Papua. Tussen 1984 en 1990 werkte hij achtereenvolgens in Sorong, Fak Fak en Jayapura en hij hoopte dat hij de werkwijze van Gen.Pastika zou voortzetten door in goede samenwerking met anderen te proberen de problemen op te lossen.

 

Van AWPA (Australische West Papoea Associatie) – Pacific Weekly Review.

Indonesische diplomaat verliet Vanuatu “met lege handen”.

Port Vila: Een Indonesische diplomaat, die vorige week met een missie naar Vanuatu kwam om te proberen de Vanuatu regering te overreden hun steun aan de Papoea onafhankelijkheidsbeweging op te geven, verliet Vanuatu zonder succes, volgens een verklaring van het Vanuatu Ministerie van Buitenlandse Zaken. Vanuatu Minister SergeVohor ontmoette Imron Cotan van de Indonesische ambassade in Australië, maar zei, dat hij hoopte vriendschappelijke betrekkingen met Indonesië te kunnen blijven onderhouden, maar inzake de kwestie Papua blijft Vanuatu het Papoea volk steunen in zijn strijd naar onafhankelijkheid en men is niet van plan dit te veranderen. ´Wij geloven als Melanesiërs, dat het gehele eiland Nieuw Guinea eens ons thuisland was, daarom voelen wij, dat wij onze broeders en zusters moeten steunen in hun legitieme claim om onafhankelijk te worden”, zei hij.

Hij blameerde de U.N. de zaak van de Papoea’s in 1960″s te hebben mishandeld en hij wilde zelfs een delegatie naar Jakarta leiden om met President Megawati Sukarnoputri een dialoog aan te gaan over deze kwestie. De Papoea vertegenwoordiger, Andy Ayamisebadankte de Vanuatu regering voor dit standpunt.

 

Laskar Jihad

Op de campus van de Cendrawasih Universiteit in Abepura liepen 2 Laskar Jihad leden rond met pistolen. De 2 personen waren geen Papoea’s, maar kwamen van Maluku. Een lector op de Universiteit werd neergeschoten en een student raakte gewond aan zijn oog en wordt verzorgd in het politie-bureau van Abepura. Die situatie in Abepura werd vijandelijk, er ontstond een oploop en met de groeiende spanning schoot de politie waarschuwingsschoten in de lucht  om de situatie te kalmeren.

Er schijnen banden te bestaan tussen 2 harde moslim organisaties, nl.Jamaah Islamaya en Laskar Jihad en aan de andere kant enige TNI generaals. Er was een verklaring van eenAmbonese moslim-strijder, die zich had aangesloten bij de Laskar Jihad, dat de Laskar Jihad was ontbonden door TNI generaals om hun individuele banden met de organisatie te verbergen.

 

11 November 2002: Jakarta Post:  Bommen uit de tweede wereldoorlog gevonden.

Een zuster-maatschappij van de Indonesische staatsolie-maatschappij Pertamina,PTPetrosia, dat een vliegveld herbouwt in het Babo district bij Manokwari, heeft 40 bommen uit de tweede wereldoorlog gevonden. De bommen kunnen nog actief zijn worden onderzocht door een team van politie en militaire deskundigen. De 40 bommen werden ontdekt toen bulldozers bezig waren op het terrein van het aan te leggen vliegveld en worden bewaakt door de lokale politie en militairen.

Babo was de grootste logistieke basis van Japanse soldaten gedurende de oorlog. Het oude vliegveld werd gebombardeerd door de Amerikaanse geallieerde strijdkrachten, die alle vliegtuigen en wapens daar vernietigden.

Moord op Papoea-leider Theys Eluay

Indonesische aanklagers hebben dossiers ontvangen van de 7 leden van de eenheidKopassus, daar zij de moord op Papoea-leider Theys Eluay proberen op te lossen. De politie merkt 2 Kopassus officieren aan als de hoofdverdachten. Ondertussen doet FDP(Papoea Presidium) een beroep op de Indonesische regering onderzoek te doen naar de achtergronden van deze moord.

Volgens Vice Secret Agus Alua zijn er 3 vragen: Wie vermoordde hem, wie gaf bevel en wat was het motief?  De eerste vraag is inmiddels beantwoord, omdat hij werd gewurgd door een soldaat van Kopassus, maar de andere 2 vragen zijn nog onbeantwoord.

 

De Indonesische legerchef Gen. Sutarto is akkoord gegaan om een speciaal team naar Papoea te sturen om bewijzen te vinden van de militaire betrokkenheid van de overval bijFreeport op 31 Augustus.

“Het geeft het probleem weer tussen de politie en het leger. Er is enige onbekwaamheid van de politie om dergelijke beschuldigingen aan militairen ten laste te leggen. Je moet dit voor een politiek gerecht brengen om iets gedaan te krijgen en ik betwijfel of President Megawatiin de positie is het hoofd van het leger te beschuldigen  van een beschieting op Amerikanen zoals in deze affaire”, zei Dr. Polgrain.

 

12.11.2002:  van Eben Kirksey – WP International Solidarity Movement.

Een gesprek met John Rumbiak:

Vandaag sprak ik met John Rumbiak (Supervisor van Elsham Papua), die mij vroeg een e-mail te verzenden naar het internationale netwerk voor West Papua. De boodschap van John is eenvoudig:

Wij moeten onze campagne pogingen zorgvuldig  coördineren om een maximale impact te verkrijgen in deze moeilijke tijd van politieke crisis. Op de verjaardag van de dood vanTheys Eluay is het belangrijk deze historische gebeurtenis te verbinden met de huidige ontwikkelingen.

Vandaag bevestigde de TNI in een persconferentie, dat zij zowel Elsham als de Washington Post wil vervolgen om hun onderzoekingen en hun uitlatingen over het Freeport incident op 31 Augustus.

John gelooft dat dit rechtsgeding is gerelateerd aan de Indonesische inlichtingendienst. Dezelfde dienst, dat leidde tot de dood van Theys Eluay en de recente samenwerking tussen TNI en de Jihad.

Betreffende operaties zijn bedoeld om de activiteiten van alle burgerlijke activisten en politieke leiders in West Papua te laten stoppen.

De betrekkingen tussen TNI en de Jihad moeten verder worden belicht en volgens de resolutie van de 3^e Internationale Solidariteits Conferentie in Londen moet de druk worden opgevoerd om de Kopassus,Brimob en andere troepen uit Papua worden teruggetrokken. Volgens de laatste vredesconferentie in Jayapura, is de vredescommissie gesteld onder de autonomiewet.

John doet een beroep op leden van het international netwerk dit initiatief te steunen en te vragen aan hun respectievelijke regeringen de vredescommissie hierin te steunen.

Recente gebeurtenissen hebben nieuwe openingen gecreëerd. Politie-chef Pastika is vervangen- voorlopig is John optimistisch, dat de nieuwe man zal doorgaan met hulp te bieden aan civiele groepen om schendingen van de mensenrechten door het Indonesische leger, te kunnen laten onderzoeken.

John is momenteel in New York, waar hij werkt om vorm te geven aan het Papuaonderzoekscentrum(PRC). Hij verzamelt allerlei informatie over Papua en brengt dat onder in de PRC.

O.a. wil hij een bibliotheek onderbrengen en een website, waar mensen alles kunnen leren en lezen over de Papoea cultuur etc.  John ziet de PRC onafhankelijk van zijn advocaten praktijk. Hij heeft behoefte aan een soort internationaal secretariaat, dat de voorspraak en verdediging van Papua kan coördineren op een manier, zoals ETAN dat deed over Oost-Timor. Stuur dit door aan elke Papua-minded discussie-groep, dit hier mogelijk in is geïnteresseerd.  Aldus John Rumbiak.

13.11.2002: Jakarta Post  – Headline News.

De politie heeft behoefte aan professionaliteit om met militairen om te kunnen gaan. De politie moet de professionaliteit verbeteren, zich  verzekeren van neutraliteit en het vertrouwen van de mensen proberen terug te winnen, wanneer zij moeten omgaan met para militaire groepen, zei een scholier Dinsdag. Toen hij met de Jakarta Post sprak, zei politiek en defensie waarnemer, Pratniko van de Gadjah Mada Universiteit, dat de regering eigenlijk een legale basis had om de para militaire groepen te ontbinden. De wet op de nationale verdediging, zei hij, maakte duidelijk, dat alleen de staat het recht heeft tot het gebruik van geweld,het is een monopoly van de strijdkrachten, inclusief soldaten en politie beambten. Maar toepassen van het legale instrument heeft een garantie nodig, zei hij, eraan toevoegend, dat in dit geval alleen de politie, die verantwoordelijk is voor handhaving van de veiligheid , kan garanderen, dat de wet wordt gehandhaafd.

Pratniko gaf commentaar op een recente oproep door de Indonesische Gen.Sutarto aan alle militaire groepen, inclusief die verbonden zijn met politieke partijen en religieuze organisaties, te ontbinden.

Pratniko zei ook, dat de aanwezigheid van militaire groepen gewoon was in de meeste post koloniale gemeenschappen, inclusief in Indonesië. Zelfs het Indonesische leger stamde af van lokale milities,inclusief straat gangsters of vrijwilligers, die vochten voor de onafhankelijkheid van Indonesië. Later integreerden zij in het officiële leger en werden voorzien met officiële militaire rangen, zei hij.

In de context van het moderne Indonesië, zou volgens Pratniko, alle milities in het Indonesische leger moeten zijn geïntegreerd. Vooral in de 1940’s en 1950’s zijn er pogingen ondernomen om dit te doen.

Hun aanwezigheid is echter nog wijdverspreid, zelfs nu nog, waarbij sommige groepen de macht hebben geweld uit te oefenen en wat belangrijk is, het democratiseringsproces te hinderen.

Pratniko is er echter van overtuigd, dat er voor de ontbinding van de militie groepen meer nodig is dan alleen maar woorden. Een wettige regeling om die para militaire groepen, die dit aangaan in dit land te ontbinden, is alles wat er nodig is. Het is echter wel van belang, dat de politie kan garanderen, dat zij in staat zijn, die taken uit te voeren, zoals de militie groepen hebben gedaan, zei hij. Vele militaire stijl groepen, verbonden met politieke partijen of religieuze organisaties werden opgericht om hun eigen organisatie te dienen, zoals b.v. bescherming te bieden gedurende partij vergaderingen. Pratniko beklemtoonde, dat het moeilijk voor de politie zou zijn deze taken over te nemen, gezien de beperkte personele bezetting. Een senior politie functionaris op het nationale politie hoofdkwartier vertelde de Post, dat een politie agent in Indonesië gemiddeld verantwoordelijk is voor ca. 1000 mensen. Volgens U.N. standaard zou dit echter 350/400 moeten zijn. Wij proberen om in 2004 te komen tot 1 :  750, maar ik weet niet of dit haalbaar is, gezien de financiële positie, waarin ons land verkeert en gezien het aantal politie academies, zei de functionaris, die anoniem wilde blijven. Bestaande academies kunnen volgens hem ca 20000 nieuwe gegradueerden  per jaar opleveren. Wat volgens Pratniko de staat wel kan doen, is het in de ban doen van gewelds pleging en alle wetten en regels te handhaven. Dit betekent, dat voormalige leden van een para militaire groep, die geweld begaan, voor het gerecht worden gesleept.

Pratnitko heeft grote twijfels of de politie bepaalde taken van de para militaire groepen wel kan overnemen, alsook de kracht om te proberen deze milities te ontbinden. Een gebrek aan vertrouwen in het leger en veiligheidsdiensten, in het bijzonder gedurende de New Order, het gebrek om neutraal te blijven, is een ander punt. In het verleden zagen de mensen, dat het leger en de politie aan de zijde stond van particuliere groepen in de gemeenschap. Hiertoe werd de gemeenschap min of meer gedwongen hun eigen groepen te formeren om hun belangen te beschermen, ongeacht het feit of dit tegen de wet was, zei hij. Ongelukkigerwijze,accepteerden de autoriteiten en de gemeenschap de aanwezigheid van de militie groepen voor hun eigen belangen. De politie beschouwde het meer als een hulp dan een mogelijke bron van geweld. Maar beiden hebben blijkbaar vergeten, dat het tegelijkertijd voor hen ook moeilijkheden kan veroorzaken, zei hij.

Om een voorbeeld te geven, zei Pratniko, dat de meeste uitwassen voor de algemene verkiezing in 1999 werden veroorzaakt door botsingen tussen betreffende militie groepen en de politie.

Daarom doet Pratniko pogingen om de invloed van de aanwezige militie groepen in de gemeenschap te beperken, met de wetenschap, dat onmiddellijke ontbinding onmogelijk is, gezien de verschillende factoren rond dit gegeven. Het is een groot probleem, wanneer men kijkt naar leden van een particuliere strijdmacht, Laskar Jihad of andere militaire stijl groepen, die b.v. auto’s laten stoppen, wanneer zij dat wensen. Het is volledig verkeerd, niet te tolereren en gevaarlijk. Het leidt naar onwettige toestanden, zei hij.

 

15.11.2002:  ABC Radio Australian News.

Indonesische Kopassus betrokken bij Freeport overval in Papua.

Indonesische militairen worden verdacht betrokken te zijn in bovenvermelde overval, waarbij 3 onderwijzers omkwamen. Papoea’s waarnemend chef Brig. Tarigan, zegt dat een Papoea,Deky Murib, de politie vorige week vertelde, dat hij de namen wist van 4 van de 11 soldaten, die betrokken waren bij de overval. De brigadier vertelde, dat de politie foto’s had van de vier en dat de politie de betrokkenheid van de Kopassus soldaten aan de militaire top had gemeld.

 

16.11.2002 : Courier Mail – Kidnapping Papoea gids

In het laatste incident werd Silas Yikwa, die een trektocht in het gebergte organiseerde voor 5 toeristen uit Brisbane op 5 November opgepakt door de Kopassus, even buiten hetSentani vliegveld bij de hoofdstad Jayapura. De ontvoering werd gemeld door een groep studenten, die zeiden , dat dit gebeurde in het gezichtsveld van mensen buiten de terminal. Hij werd sindsdien niet meer gezien en men was bezorgd om zijn veiligheid.

Yikwa was 6 jaar in dienst geweest als reisgids voor een Indonesische maatschappij en pas sinds een maand was hij zelfstandig en registreerde en runde hij zijn eigen bedrijf, WestPapuan Paradise Tours. De 5 toeristen, een gezin onder leiding van Richard de Simone met zijn 3 dochters en verloofde. “Silas deed zijn best om een succes van deze tocht te maken”, vertelde de heer de Simone in Brisbane. Deze tocht was de oprichting van Paradise Tours, de firma , die Silas had opgericht.

In dat weekend organiseerde Silas een bootreis op Lake Sentani. Op 4 November vlogen de toeristen naar de bergstad Wamena, waar andere ParadiseTours leden hen zouden ontmoeten. Yikwa zou zich de volgende dag bij hen voegen, maar hij kwam niet opdagen en de 5 toeristen keerden volgens plan een week later terug naar Brisbane. Pas 2 dagen geleden hoorden zij , dat Yikwa werd vermist.

“Hoe meer mensen er binnenkomen, hoe beter het is voor de Papoea bevolking”, zei de heer de Simone. “Niet alleen zakelijk, maar culturele uitwisseling en het besef dat mensen uit het Westen meer te weten komen over de situatie in West Papua”.

Naar verluidt is een geheim Indonesisch leger rapport gelekt door 2 Papoea leden van deKopassus,

Beiden werden vervolgens gedood. Het rapport verhaalde, dat Kopassus een politiek heeft overgenomen om prominente Papoea’s te doden en daarom zie ik het als een taak alert te zijn en dergelijke berichten te verzamelen en mensen een indruk te geven wat er zoal gebeurt in West Papoea. Zoals U merkt, gebeurt er dagelijks wat en door het vermelden van up to date informatie via verschillende bronnen, ook achtergrond informatie, krijgt men toch een indruk, wat er gebeurt in West Papua, maar ook achter de coulissen in verschillende landen.

 

18.11.2002: Jakarta Post – Bomaanslag Bali

Terug naar Bali – waar het verzamelde onderzoeksteam niet alleen bestaat uit leden vanuitIndonesie, maar ook uit overzeese landen, speciaal uit landen, waarvan burgers werden gedood of gewond.

Leden van dit internationale onderzoeksteam zullen niet toelaten, dat de Indonesische politie de bevindingen manipuleert, terwijl de Indonesiërs hopen, dat het onderzoek objectief wordt uitgevoerd.

President Megawati staat onder sterke internationale druk het bloedbad te onderzoeken en verantwoordelijken voor deze barbarische aanslag te straffen. Als zij nalaat het openbare gevoel van rechtvaardigheid te bevredigen, zal Indonesië een paria blijven in de internationale gemeenschap.

Falen zou niet alleen kostbaar zijn  voor Megawati’s politieke overleving, maar ook voor het voortbestaan van de natie. De politie staat onder druk om te bewijzen, dat zij effectief en hoopgevend kan werken na de afscheiding van het Indonesische leger(TNI). Succes in het onderzoek zou erg nuttig zijn om de cynische internationale bedenkingen het hoofd te bieden.

 

Media – Nieuws:  “The United Nations and the Indonesian takeover of West Papua, 1962-1969”

In Dublin wordt een nieuw boek gelanceerd, die de geheime U.N. verstanddhouding met Indonesië indertijd weergeeft in de overname van West Papua.

Dit baanbrekende boek over de beschamende rol van U.N. zal op 19 November te Dublin door Desmond O’malley (1) voor het voetlicht worden gebracht. Het boek, geschreven door de gerespecteerde academicus Dr,John Saltford is getiteld; “The United Nations and theIndonesian takeover of West Papua, 1962-1969, the anatomy of Betrayal” en wordt uitgegeven door Routledge Curzon (2).

Het boek word gesponsord door West-Papua Action en de Ierse Trinity College, Dublin.

Belangrijke punten:

Door de U.N. waarnemers werden in de aanloop naar de nu in diskrediet gebrachte “Act of Free Choice” (3) misleidende verklaringen afgelegd.

De U.N. verzaakte haar verplichtingen onder Artikel 16,17,18 en 22 van het New York akkoord, welke in Augustus 1962 werd getekend op het U.N. Hoofdkwartier en welke speciale verantwoordelijkheden toekende aan de U.N.

U.N. waarnemers adviseerden de Indonesiërs hoe men op de algemene U.N. vergadering een verhit debat over kritische zaken moest verhinderen, toen het U.N. rapport over het referendum aan de orde kwam. De U.N. misleidde de algemene vergadering in zijn rapport over het referendum.

Meer dan 100000 Papoea’s kwamen om, 20% van de bevolking, zijn sinds 1963 gedood inPapua.

Opmerkingen van de redactie: 1) Desmond O’Malley is voormalig Iers Minister van Justitie.

2) Het boek, ISBN – 0-7007-1751-x, kan worden telefonisch worden besteld onder nummer:

*44(0) 1264 34 3071, Customer services. Site:  book.orders@routledge.co.uk

De in discrediet geraakte Act of Free Choice was een poging van het Indonesische regiem onder Suharto, een wettelijke basis te verkrijgen voor de overname van West Papua.

Slechts 1022 Papoea’s stemden destijds en bekenden onder druk bij Indonesie te willen horen.

In de aanloop naar dit Referendum in 1963-1969 werden al 30000 Papoea’s gedood.

19 November was ook de laatste keer dat West Papua op de U.N. agenda stond.

De vroegere U.N. functionaris Chakravarthy Narasimhan, die de overdracht behandelde, gaf in November 2001 toe, dat het referendun een “whitewash”was. (Handjeklap)

Dr. Saltford, die als Zuid-Oost Azie specialist in het Britse Public Record Office werkt, vertelde, dat hij nog nooit van West Papua had gehoord, totdat hij onderzoek verrichte voorPh D.thesis.

“Hoe meer ik er naar keek, des te meer ik mij erover verbaasde”, zei hij.

De Papoea’s hadden veel vertrouwen in de U.N., maar de U.N. verraadde hen en doet dat nog steeds, omdat men weigert hun standpunten te herzien, terwijl wordt bewezen dat er frauduleus is gehandeld.

Naschrift: Het is inderdaad een schande, dat een instituut als de U.N., die voorstaat op te komen voor de fundamentele rechten van de mens en die zelfs de afwikkeling van een gemaakt akkoord, het New York akkoord, niet nakomt.

 

28.11.2002: van Carolyn Mar ( dte@gn.apc.org)  De houtkap van West Papua

De houtkap-industrie zal blijven groeien, met de daaraan verbonden schendingen van de mensenrechten en het Indonesische leger doorgaat met hun business-activiteiten in een klimaat van onderdrukking. In Juli 2002 rapporteerde Elsham Papua in relatie met de houtkap een serie schendingen van de mensenrechten, begaan tussen Februari en Juni 2002, door soldaten van het Indonesische leger, gelegerd rond Jayapura.

Het rapport documenteert een aantal gevallen, waarbij Papoea’s werden gedwongen, hout af te geven aan soldaten van het leger. Zij werden bedreigd met geweren, geslagen en in een geval gedwongen om over de grond te kruipen en zand te eten. De daders waren leden van het elite-korps, Kopassus en soldaten van het infanterie bataljon 126 van de BukitBarisan. Het Elsham rapport geeft de namen weer van 11 verkrachte slachtoffers in de leeftijd van 15 en 28 en vermeldt  dat troepen, gestationeerd bij het dorp Yetti, ook rivieren vergiftigden om aan vis te komen. Bukit Barisan, die sinds Oktober 2001 in het Arso gebied is gelegerd, runt in het geheim hun hout-business en gebruiken militaire en civiele trucks om het gestolen hout naar de stad te vervoeren.

In een geval, in Juni, onderschepte een Kopassus soldaat een truck met hout, toebehorend aan Reverend Augustinus Jibu Franz, voorzitter van de lokale stichting, met de bedoeling het hout te kapen. De troepen gebruikten een auto van de maatschappij Bumi IrianaPerkasa. Een soldaat richtte zijn pistool op Reverend, maar een ander verhinderde te schieten. De Kopassus maakte dit keer gebruik van de politie om te voorkomen, dat de truck de stad zou bereiken.

Dit zijn enkele van de recente voorvallen in een lange en gewelddadige geschiedenis van de door de staat gesanctioneerde plundering  in West Papua. Minerale rijkdommen, hout etc. toebehorend aan de Papoea’s worden systematisch door Indonesische en buitenlandse firma’s gedurende de laatste 30 jaar geexploiteerd. Tot vrij recent gingen alle revenuen direct naar Jakarta, een oorzaak van de diepgewortelde rancune in Papua ten aanzien van Indonesiërs en die de drang naar onafhankelijkheid alleen maar versterkt. De Indonesische militairen en politie hebben een hoofdrol gespeeld in de gedwongen onteigening van inheemse Papoea grootgrondbezitters ten gunste van buitenlandse commercieleondernemingen om zelf die natuurlijke rijkdommen te exploiteren.

Deze lucratieve bezigheden vormen een sterk motief voor het leger om conflicten in WestPapua te creëren om zo hun aanwezigheid te rechtvaardigen en door te gaan met het zich zelf te verrijken.

Een groot nieuw rapport gemaakt door de International Crisis Groep (ICG) die bronnen en het conflict in Papua onderzoekt, stelt het zo: “Indonesië beloont zijn militairen en politie niet in voldoende mate, met als gevolg dat beide instituten veel geld verdienen met uitbuiting en andere misdaden, inclusief illegale houthandel, mijnbouw , smokkel etc.  Deze betrokkenheid in rente-zoekende zaken en de illegaliteit daarvan is gevaarlijk, omdat dit het leger een te groot belang verschaft in het scheppen van conflicten en een reden geeft hiermede door te gaan.

Zoals gemeld in een ander rapport, verschaft het leger slechts 30% van het militaire budget en de rest komt van andere activiteiten. Dit houdt in: diefstal, geld verdienen aan het beschermen van  houtkap-,mijnbouw- en olie maatschappijen. In West Papua is het leger ook betrokken in de illegale “wildlife” handel. Volgens het ICG is het leger zelfs betrokken in wegen aanleg. Van het lokale militaire commando in Sorong wordt beweerd, dat men eenzaag-fabriek runt op een eiland buiten Papoea’s westkust. Als de voorspellingen van WALHI uitkomen, bestaan de uitgestrekte bossen van Papua nog 14 jaar. Centraal naar het conflict over de natuurlijke rijkdommen in West Papua, is het feit, dat de gewone Papoea rechten over beboste gebieden, onderworpen zijn aan de belangen van “ontwikkeling” –  staatsbelang of commerciële belangen, zoals transmigratie, houtkap,mijnbouw,vis en ontwikkeling van plantages. Gemeenschappen worden compensatie aangeboden en worden gedwongen hun claim aan anderen weg te tekenen. Betreffende firma’s betalen dan deBrimob of andere leger eenheden om de bezetting van inheems land kracht bij te zetten.

Mensen, die weigeren, worden gebrandmerkt als leden van de OPM met alle gevolgen van dien, aanleiding tot arrestatie, schending van de mensenrechten, eenvoudig doden.

De aanbevelingen van de ICG zijn:

Het uitsluiten van militaire betrokkenheid in het onttrekken van natuurlijke bronnen.

Het stopzetten van commerciële houtkap, totdat er een nieuwe houtkap regelgeving komt, dat een grotere rol toekent aan het inlandse gewoonterecht, wat steun geeft en een herziening van het vergunning mechanisme, dat echt de lokale gemeenschappen erbij worden betrokken.

Het opzetten van een toegangscommissie voor investeringsvoorstellen en erop toezien, dat men eerst overleg voert met de betrokken leefgemeenschappen en hier sociaal mee omgaat.

Strenge handhaving van het houtkap export verbod.

 

22.11.2002:  Courier Mail  —  Silas Yikwa vrijgelaten.

De gevreesde Indonesische Kopassus eenheid werd min of meer gedwongen om de Papoea reisgids Silas Yikwa vrij te laten. Op 16 November meldde ik de vermissing en kidnapping door de Kopassus.

Silas werd op 5 November door Kopassus troepen ontvoerd en toen de Courier Mail het verhaal over deze ontvoering naar buiten bracht, werd dit door studenten opgepikt en verscheen het op de verschillende websites in Papua. Waarschijnlijk gaf dit aanleiding Silaste laten gaan.

Silas vertelde, dat er geen reden voor de Kopassus was, te denken dat het bezoek van de 5 Australische toeristen politiek getint was, maar desondanks werd hij gearresteerd. De toeristen waren Richard de Simone, zijn 3 dochters en verloofde.

Vanaf zijn thuisbasis Brisbane legde de Simone uit, dat zijn groep ieder jaar een trektocht maakt.

Over zijn beproeving vertelde Silas, dat hij tijdens de ondervraging op het Kopassushoofdkwartier ernstig werd geslagen. Vanaf 5 November kreeg ik geen eten en dronk alleen maar zout water, stond er in zijn e-mail. De Kopassus zette mij in een speciale cel, waar politiek verdachte in terechtkomen en het vaak niet na kunnen vertellen. “Met de hulp van God kwam Silas in veiligheid”, zegt hij.

Eenmaal veilig, was Silas heel dankbaar, dat hij het had overleefd. “Oh God, dank voor de hulp gedurende de kidnap van Silas,”zei hij. “Geef mijn land vrijheid, het is genoeg geweest voor al die mensen in West Papua”.

Het relaas van Silas Yikwa duidt erop, dat er een verhoogde activiteit is toe te schrijven aan de Kopassus voor wat betreft schendingen van de mensenrechten. Dit is gebeurd in het kader van de beschuldigingen van de Indonesische politie, dat Kopassus is betrokken in de dood van Theys Eluay, als wel in de dood van 3 onderwijzers bij de Freeport overval op 31 Augustus.

Naschrift: Binnenkort zal ik een speciaal rapport maken over de Kopassus eenheid, omdat deze dikwijls wordt genoemd , betrokken te zijn in allerlei schendingen van de mensenrechten.

Jakarta (Reuters) – Indonesische leger dreigt U.S. krant met $ 1 biljoen.

Advocaten van het Indonesische leger droegen de U.S. krant, Washington Post , Donderdag op hun verontschuldigingen aan te bieden over een geplaatst bericht of anders een aanklacht tegemoet te zien van 1$ biljoen.  Betreffende krant suggereerde dat de overval bij Freeport een link had naar een gesprek tussen de militaire top, inclusief hun chef, Endiartono Sutarto.

Het verhaal citeerde een niet genoemde U.S. regeringsbeambte en andere anonieme bronnen, die aangaven dat er rapporten waren van de inlichtingendienst over deze conversatie. Van de kant van de Indonesische militairen was er een ontkenning dat een dergelijke discussie had plaatsgevonden.

De TNI(Sutarto) eist van de Washington Post dit te corrigeren en een excuus in de U.S. media te plaatsen, zei advocaat Winata. “De goede naam van de TNI is beschadigd, en de krant krijgt 14 dagen de tijd om aan dit verzoek te voldoen, alvorens het leger in deze actie onderneemt”, zei hij.

Een andere advocaat,Soerjadi, zei, dat het excuus in 5 grote U.S. kranten moest worden geplaatst met een grootte van 1/4 pagina.

22.11.2002:  Anatomie van de Kopassus

Zoals aangekondigd in het rapport volgt er een uiteenzetting over de gevreesde Kopassuseenheid. Bevelhebber is Maj.Gen. Sriyanto. Hij geldt als verdachte in de slachting in 1984 en verdacht betrokken te zijn geweest in de overval op 31 Augustus in de Freeport overval door 11 Kopassus soldaten. Het elite, rode baret korps, heeft zich sinds 1966 ontwikkeld als een moordmachine van de afgezette president Suharto.

Oorspronkelijk bestond de Kopassus uit 3 afdelingen.  1 en 2 waren voornamelijk strijdkrachten, zoals overal ter wereld. Groep 3, opgericht in 1963, besteedde aanvullende training tegen oproer,

inclusief ondervragings technieken en martelmethoden. Onder Lt.Gen. Prabowo Subiantowerd groep 3   berucht om zijn rol in het door de staat gesponsorde terreurdaden, die betrekking hadden op het vermoorden, martelen, kidnappen van potentiële, invloedrijke personen.

In de aanloop naar de raadgevende vergadering(MPR) zitting op 11 Maart 1998, waarSuharto werd herbenoemd als president voor zijn zevende ambtsperiode, verdwenen tenminste 33 regerings- critici. Negen van hen doken later weer op en vertelden verhalen over eenzame opsluiting, ondervraging en lichamelijk geweld. Van anderen wordt aangenomen, dat zij zijn vermoord.

Onder het bevel van Prabowo versterkte de Kopassus zijn troepen tot 7000, bijna het dubbele van de oorspronkelijke sterkte. Dit leidde tot kritiek, dat de Kopassus onderPrabowo zijn karakter als speciale eenheid had verloren. Onder het voorwendsel met de groeiende sociale onrust om te kunnen gaan, installeerde Prabowo groep 4 en 5, waarvan de meeste uit groep 3 werden gerekruteerd. Groep 4 en 5 werden getraind in Duitse anti-terreur bestrijding onder leiding van hun commandant, die zelf een van de weinige Indonesische officieren was, die trainde met het prestigieuze anti terroristen squadron in Duitsland. Een onderscheidend kenmerk van groep 4 en 5 is, dat de leden geen uniformen dragen. Het verbaast dus niet dat groep 4 en 5 werden beschuldigd het vuile werk tijdens het Suharto tijdperk te hebben uitgevoerd.

In Augustus 1998 gaf Prabowo aan een militair onderzoeksteam toe, dat hij verantwoordelijk was voor een aantal kidnappings en verdwijningen. Hij en 2 andere senior Kopassusofficieren werden van hun functie ontheven. 11 Leden van de Kopassus groep 5, bekend als Tim Mawar(Rose Team) werden vervolgd en kregen lage straffen. Groep 4 , gelegerd inCyantung, Oost Jakarta, is gespecialiseerd om te infiltreren in oppositie groepen en op te treden als provocateurs. Zij laten hun haar groeien,kleden zich slordig, plegen geheime telefoontjes en staan bekend mensen te elimineren.

Eenvoudig gesteld: terreur en geweld zijn hun handelsmerk en zij rekruteren vaak criminelen als vrijwilligers. Groep 5 was bedoeld om invloedrijke oppositie mensen te ontvoeren of te doden in de eindjaren van het Suharto tijdperk.

Groep 4 en 5 werden door verschillende militaire waarnemers verdacht te hebben bijgedragen tot de inlichtingen operatie terreur, die het land teisterde, sinds Habibie het presidentschap in 1998 overnam. In een interview met Metro TV, na de Bali bomexplosie op 12 Oktober 2002, vertelde Kol.Djuanda, die werkt op het kantoor van Yudhoyono, dat de daders van de Bali explosie goed getraind hebben moeten zijn om zo’n ravage te kunnen veroorzaken. Met deze uitspraak versterkt hij de speculatie dat de Kopassus op de een of andere manier bij de terreur aanslag is betrokken.

Groep 4 wordt bekend als dekmantel binnen het bataljon en heeft het karakter van anti-terreur eenheid, gelijkwaardig aan detachement 81, opgericht in 1979.  Dit en groep 5  blijven een mysterie.

Na het ontslag van Prabowo werd gemeld dat verschillende peletons van de 2 groepen ontrouw waren. Er gingen geruchten, dat er “spooktroepen” waren, die in onrustige gebieden zoals Aceh, Maluku en Papua opereerden, met de suggestie dat de “missing”Kopassus peletons nu nog steeds opereren, ofschoon niemand weet onder wiens bevel ze staan.

Toen achtereenvolgens politie bronnen vermeldden, dat zij geloofden, dat de 6 gezochte verdachten van de Bali bom explosie, behoorden tot de Islamitische school inBanten,Centraal Java en Oost Java, kwam de logische vraag, of zij niet onder de bescherming van Kopassus elementen stonden.

De verdachtmaking kwam naar voren door de locatie van het hoofdkwartier van Groep 2 inMenjangan Kertasura in Centraal Java. De tegenwoordige commandant Sriyanto bracht zijn militaire loopbaan grotendeels door rond het gebied Solo, eerst als commandant van Groep 2 in 1966, later als regionaal commandant in 1998. In 2001 vertelde een prominent inlichtingen officier van de National Intelligence Agency aan het DETAK-blad, dat ca RP 4 triljoen onder beheer van Soeharto was verborgen  in het hoofdkwartier van Groep 2. Terwijl er geen bevestiging is, bestaat er geen twijfel dat de streek rond Solo onder vaste controle van de Kopassus staat. Een ander feit dat een link legt tussen de Kopassus en de Baliverdachten  is de binding in het verleden tussen de Kopassus en de verschillende militie groepen. Onder het bevel van Prabowo werd algemeen aangenomen, dat de Kopassusburger milities rekruteerden, inclusief die, die de zaak van de Islam in het Indonesische politieke leven propageerden. Leden van deze milities kwamen van bendes, of waren criminelen, die uit de gevangenis kwamen. De milities stonden onder leiding van groep 4 en 5.  Het besluit van Habibie om in Januari 1999 een referendum in Oost Timor te houden, demonstreerde een duidelijke link tussen de Kopassus en de milities.

De meeste van de 11000 militie mensen werden in West Timor getraind door groep 4 en 5 van de Kopassus. Veel van hen waren geen Timorezen, maar kwamen van andere delen uitIndonesie.

Deze nieuwe militie bendes of doodseskaders inclusief de Besi Mahidi in Lignisa, Aitarak inDili, Dadurus in Maliana en Mahidi in Ainaro.

Dit was het gereedschap, met hun Kopassus meesters, verantwoordelijk voor de moorden en verwoestingen in Oost Timor, die steeds erger werden gedurende 1999 en dat tot een verschrikkelijke climax kwam in September 1999, waarbij ook de Nederlandse journalist Sander Thoenes omkwam. De verbinding met de georganiseerde misdaad is dus duidelijk, daar Kopassus soldaten ook werden gebruikt op te treden als body-guards voor belangrijke onderwereld figuren en top criminelen. Dit creëert een natuurlijke link naar een aantal bestaande para militaire groepen, die als dekmantel fungeerden voor duistere zaken, zoalsPemuda Pancasila, die werden gebruikt voor onsmakelijke politieke activiteiten. De geheime verstandhouding tussen Kopassus leden en civiele milities, zoals die zich afspeelden in Oost Timor, schijnt ook voor te komen in andere regio’s, zoals Aceh, Maluku, Papua enPoso.

Het laatste incident met reisgids Silas Yikwa toont het duivelse handelen van Kopassusleden.

Dit gebeurt dagelijks en niemand is bang om dergelijke acties te begaan, want niemand komt voor het gerecht en dus moet dit van hoger hand worden getolereerd.

Gelukkig worden sommige zaken door niet -gouvernementele organisaties , zoals Elshamgoed gerapporteerd en gedocumenteerd en sommige voorvallen worden via e-mail verspreid door individuelen.

Op 15 November was er een TV uitzending op Ned 2 vandaag, met schokkende beelden over het vermoorden van onschuldige burgers door het terugtrekkende Indonesische bataljon 745 in Oost Timor in 1999,dat dood en verderf zaaide en waarbij dus ook de Nederlandse journalist Sander Thoenes werd vermoord. Hij was maar net aangekomen inDili en werd zo maar van een motor geschoten door 2 Indonesische soldaten. Iedereen, die zich buiten waagde, werd neergeschoten. Het was een wilde wraakactie, waarbij veel burger slachtoffers vielen en het ontaardde in een compleet bloedbad. De TV beelden logen er niet om.

In schril contrast met deze verschrikkelijke gebeurtenis was er in dezelfde uitzending een interview met ex President Wahid van Indonesië en Minister van Buitenlandse Zaken Jaap de Hoop Scheffer.

Hoewel er nog niemand van het leger is vervolgd wegens zogenaamd gebrek aan bewijs, tonen de TV beelden duidelijk bewijs en beaamde ex president Wahid dat Sander Thoenes door Indonesische militairen is vermoord. Wahid adviseerde Jaap de Hoop Scheffer zelfs meer druk op de Indonesische regering uit te oefenen en zelfs andere landen hiervoor te benaderen voor meer pressie.

Volgens de stichting Pro Papua, die contact zocht met elke politieke partij, om de affaire “Act of Free Choice”, onder de aandacht te brengen, kwam er nauwelijks een reactie.

 

Papua  –  Gezondheid  Bron: U.N. kantoor voor coördinatie van humanitaire zaken (OCHA)

Rapporten via verschillende bronnen geven aan, dat bijna alle sub-districten, Puskesmas enPustu (Gezondheidscentra) 2 problemen hebben:  te weinig staf personeel en een tekort aan medische faciliteiten en medicijnen.

Het doden cijfer van vrouwen, kinderen en baby’s is nog steeds veel te hoog in Papoea.

Volgens Drs Michael C. Rumbiak van de Cendrawasih Universiteit, geciteerd door de plaatselijke krant, Cendrawasih Pos, op Woensdag 21 November, moeten er belangrijke acties worden ondernomen om te komen tot de ontwikkeling van opleiding, gezondheid en economische sectoren om het doden cijfer effectief te verminderen, terwijl de medische diensten, verschaft door Puskesmas en Pustu moeten worden beschouwd als aanvullende maatregelen.

 

Opleiding:

Het Departement van Ontwikkeling in Papoea erkent de gebrekkige opleidingsfaciliteiten in het gebied. Daarom ontwikkelde men een nieuw alternatief, zogenaamd 9 jaar opleidingsprogramma.

Dit zal worden begeleid door UNICEF Papoea, gecentreerd in 3 districten te weten,Jayapura, Jayawyaya en Manokwari.

Op Woensdag 20.11 maakte de gouverneur Jaap P. Salossa de toewijzing bekend van 1,8 biljoen donatie voor de herplaatsing en ontwikkeling van tehuizen voor studenten , die studeren in Papoea en Java (Bogor en Salatiga)

 

27.11.2002  – Jakarta Post  – nationaal nieuws

Volgens een Presidium woordvoerder is de pro onafhankelijke Papua Council Presidium van plan op 1 December de 41-ste verjaardag te vieren van de onafhankelijkheids verklaring bij de woning van wijlen Theys Eluay. De FDP zal waarschijnlijk de Morning Star – en de Indonesische vlag willen hijsen tijdens een eenvoudige bijeenkomst in Sentani, ca 40 km ten Noorden van Jayapura.

Voor deze viering willen wij de graven van Papoea leiders bezoeken, in het bijzonder Theys, om hem te eren  voor de gevoerde strijd voor onafhankelijkheid, zei FDP secr.gen. Hamid.

De Indonesische president Megawati heeft betreffende viering verboden en waarschuwde, dat de regering niet zou aarzelen in te grijpen, als Papoea’s dit toch proberen te vieren.

Op 1 December 1961 riepen de vooraanstaande Papoea’s , beïnvloed door de Nederlandse overheid, de onafhankelijkheid uit en ontvouwden een nieuw ontworpen vlag, de Morgen Ster, die tot op de dag van  vandaag dient als symbool voor vrijheid en onafhankelijkheid.

De vorige president Wahid, die alle politieke Papoea gevangenen vrij liet op 1 Januari 2000, veranderde de naam Irian Jaya naar Papua en dat moedigde de separatisten weer aan de onafhankelijkheids aspiraties nieuw leven in te blazen.

Irian is een acroniem voor Ikut Republik Indonesia (anti Nederland) –Irian, terwijl Jaya – “glorious” betekent.

 

29.11.2002:  Op 27 en 28 November zijn 42 Papoea’s gearresteerd i.v.m. het hijsen van de vlag. Zij worden vastgehouden op het politiebureau in Manokwari. In het verleden werd er door het leger/politie hardhandig opgetreden en vonden er buitensporige excessen plaats. Onmiddellijk hierna verscheen er via internet een oproep via Kabar Irian om hiertegen te protesteren, liefst in Bahasa Indonesia, Engels of in de eigen taal. De strekking van het verzoek is als volgt:

 

dat de regering de garantie geeft dat de gedetineerden niet zullen gemarteld of mishandeld.

dat advocaten,familie,toegang verkrijgen en medische behandeling wordt verstrekt.

dat de regering hen vrijlaat, mits zij geen misdaad hebben begaan.

Verzoek te richten aan: Insp.Gen.Budi Utomo, Head of Regional Police Papua

J1 SAM Ratulangie No 8

Jayapura, Papua, Indonesia

Fax:  +62 967 531717

 

Copies to: President Megawati Sukarnoputri. President RI

Istana Merdeka

Jakarta , Indonesia

Aanhef: Dear President

 

Zoals U eerder heeft gelezen was er een reddende actie, die leidde tot de in vrijheidstelling van Silas Yikwa en dit is toch een manier om via snelle communicatie middelen, zoals e -mailen, in bepaalde situaties de Papoea’s een helpende hand te kunnen toesteken.

 

30.11.2002: Radio Australië – Overname van Papoea beschreven als beschamend hoofdstuk voor de U.N.

Dr. John Saltford, de schrijver van het in November uitgegeven  nieuwe boek: “The UnitedNations and the Indonesian Take -over of West Papua, 1962-1969, the anatomy ofBetrayal”, heeft nieuw bewijs naar boven gehaald, dat de U.N. de Papoea affaire dusdanig heeft behandeld, dat dit in strijd is met gemaakte akkoord en de Papoea’s eenvoudig aan hun lot zijn overgelaten en zijn verraden.

De U.N. experts, waarvan verondersteld werd, dat zij in het gebied bleven tijdens de aanloop periode naar het referendum, waren echter nergens te bekennen en zijn zeker 5/6 jaar in het gebied weggebleven en konden dus niets monitoren.

Dr. Saltford dook in de U.N. archieven en wat hij vond in Canberra, Londen en New York is het duidelijke bewijs, dat de U.N. collaboreerde met Indonesië en dat betekende, dat de Papoea’s het recht werd ontnomen op zelfbeschikking, zoals werd gegarandeerd in het New York Akkoord.

Uit documenten bleek dat verreweg de meeste Papoea’s voor onafhankelijkheid waren.

Voor Dr, Saltford is de U.N. niet langer het lichaam, zoals het was voor 1969!!

Hij zegt, nieuwe landen staan op, landen zoals Vanuatu, die wel geïnteresseerd zijn in het lot van inheemse bevolkingsgroepen.

Maar, zegt hij, sommige U.N. beambten, die betrokken waren in de overgave, hebben nog steeds senior posities binnen de U.N. bureaucratie.

Het boek is in Dublin uitgegeven door Routledge Curzon en co-hosted door West PapuaAction.

ISBN –0-7007-1751-x

 

Naschrift: Moge het boek van Dr. John Saltford een bijdrage leveren tot steun voor dePapoea-strijd tot onafhankelijkheid en een aanzet voor de verschillende regeringen in de U.N. nog eens te kijken naar wat er gebeurde in 1969 en in het meest gunstige geval te komen tot een herziening van de Act of Free Choice.

1.12.2002 :  Pina – Nius Online  – Papoea activisten betreuren annexatie.

1500 Papoea’s demonstreerden in Sentani, de thuisbasis van wijlen separisten leider TheysEluay om de verjaardag te herdenken (1.12.1961). De politie was standby, maar het protest verliep vreedzaam.

 

3.12.2002: van “Paul Barber”, behandeling van ban CFR op West Papua.

Commentaar op het Jakarta Post bericht: buitenlandse NGO’s ontkennen steun aan Papoea’s onafhankelijkheids streven, 30 November 2002, door Annerita Joku-Howard, eencoordinator van AWPA, Brisbane.

1)     De Council of Foreign Relations(CFR) is opgericht door enige van de rijkste mensen in de U.S.A. en zij hebben machtige politieke connecties, zoals zij die ook hadden, toe de CFR de belangrijkste groep was, die de Hollanders beentje lichtte en de Indonesiërs in de TANAH PAPUA bracht. De CFR werd gesticht in de 1920’s door de grootste olie-maatschappij in de U.S.A.

2)     De derde paragraaf in het artikel zegt dat de CFR er zeker van wilde zijn, dat Papua in 1962 deel van Indonesië zou gaan uitmaken en zij zeker niet de bedoeling hadden de Papoea’s te helpen.

Hun hoofdreden is controle te hebben over de natuurlijke reserves. (goud,koper,olie,gas,hout etc.) van Papua.

3)     CFR is van plan een team naar Papua te sturen om de situatie te monitoren. Paragraaf 9 vertelt ons, dat dit team zal worden samengesteld uit Indonesiërs, geen vreemden. Mijn vraag is,waarom Indonesiërs?  Indonesiërs hebben Tanah Papuagecontroleerd sinds 1962. Aceh heeft nu vreemde waarnemers, die de situatie monitoren (controleren). Waarom heeft Papua geen vreemde waarnemers. Het schijnt dat de CFR erop uit is vreemde waarnemers te weren.

4)     Het team zal worden geleid door Dennis Blair, die bewees, toen hij nog U.S. Pacificvloot-commandant was, erg Indonesië minded te zijn.

 

Groeten, Annerita

 

5.12.2002: van Tapol: onderwerp: FDP vice-president zet programma 2003 uiteen.

Tom Beanal, vice-president van FDP(Papoea-Presidium) kwam op 1 December met een belangrijke speech. Wat volgt is een uiteenzetting, wat de toon zet voor de activiteiten van de FDP in 2003.

Hij startte met het refereren aan resolutie 1514, aangenomen door de U.N.AlgemeneVergadering op 14.12.1960, getiteld: Declaratie van toekenning van onafhankelijkheid aan koloniale landen en volkeren, de eerste van een serie resoluties op het recht van onafhankelijkheid. In antwoord op deze resolutie, stelde de Nederlandse koloniale mogendheid in April 1961 in Papua (West Nieuw-Guinea) een Nieuw-Guinea Raad in, samengesteld uit 21 Papoea’s, die via een democratische verkiezing werden gekozen. Op 19 November 1961 zette de Nederlandse regering een nationale Papoea Commissie op, met de bedoeling de belangen te behartigen voor de onafhankelijkheid van West Papua. Kort daarna, op 1 December 1961 werd de “Morgen Ster” vlag gehesen en in een officieleverklaring werd aan de wereld bekendgemaakt, dat de onafhankelijkheid van West Papuawas uitgeroepen. Ondertussen infiltreerden Indonesische troepen in West Papua om een begin te maken met de overname . Die Papoea’s , die tegen de annexatie waren, werden gearresteerd, gemarteld en in sommige gevallen gedood. Beanal noemde verschillende moedige Papoea leiders, die een diplomatieke strijd voerden voor Papoea’s onafhankelijkheid. Het groeiende conflict tussen Nederland en Indonesië over de status van Nieuw Guinea, alarmeerde de Westerse machthebbers in een tijd, dat Sukarno sterk leunde op de Sovjet Unie en andere Oostblok landen om steun en voorziening van wapens.

In Augustus 1962 nam president J.F. Kennedy het initiatief in de gesprekken tussen Nederland en Indonesië, hetgeen resulteerde in het New York akkoord op 15 Augustus 1962. Dit akkoord voorzag in een overgangsperiode om de Papoea’s voor te bereiden op een referendum in 1969 en zou worden begeleid en gecontroleerd door U.N. waarnemers. Dit besluit mislukte, vooral omdat bij de onderhandelingen, die leidden tot dit akkoord, geen vertegenwoordigers van Papoea’s waren betrokken. De zogenaamde “Act of Free Choice” (vrije keuze) was niets meer dan een samenzwering, gevolg van de onderhandelingen in 1962 en leidde zo tot de integratie en kolonisatie van Indonesië.

Het 3-voudige resultaat was:

1)     ongebreidelde exploitatie van ‘s lands natuurlijke bronnen

2)     verarming van de Papoea-bevolking

3)     een golf van gewelddadigheden, schendingen van de mensenrechten en misdaden tegen de Papoea’s.

Tom Beanal hield een warm pleidooi voor die moedige Papoea’s, die de wapens opnamen tegen de Indonesiërs in het midden van de jaren 1960’s, door in de bush te leven en te vechten.

In 1998 bereikte de politieke Papoea-verhouding een nieuw ontwikkeld niveau en erkende de noodzaak de vrijheidsstrijd te baseren op principes van waarheid en gerechtigheid, die leidden tot besluiten, genomen op het tweede Papoea congres in Juni 2000, hetgeen weer resulteerde in de oprichting van de FDP.

Hij vroeg zich af, waarom de Papoea’s zo fanatiek hun rechten op politieke soevereiniteit opeisen.

Is het omdat zij zich beschouwen, zijnde van een ander ras of geloof. Nee, dat is niet de reden.

Het is omdat zij al 40 jaar lang om 3 redenen zoveel hebben geleden.

De politieke samenzwering van de jaren 1961-1969. De schending van hun basis-rechten, die resulteerden in de dood van honderduizenden Papoea’s en schendingen van hun basis-rechten met betrekking tot hun eigendommen en de sociale emancipatie.

Dit problemen complex vereiste moreel begrip en loyaliteit naar ethnische standaards, die algemene erkenning hebben. Het is daarom de verantwoordelijkheid van de Papoea’s een oplossing te zoeken voor hun ingewikkelde problemen door middel van politiek overleg binnen het framewerk van een herziening van hun geschiedenis, in overeenstemming met dit begrip, overhandigde de FDP op 19 December 2001, een basis-verklaring aan de Indonesische regering. Er kwam geen antwoord.

Vandaag op 1 December 2002, zei hij, zet het Papoea Presidium 7 punten op het programma voor het komende jaar, 2003.

1)     Alle componenten van de Papoea-strijd moeten samengaan onder de noemer, 1 natie, 1 ziel.

2)     Papua is een vredes-zone, geweldloos, vrij van uitbuiting en hebzucht.

3)     Hoofd-agenda van de Papoea-bevolking moet zijn gefocussed op verzoening en vreedzaam overleg.

4)     De bevolking moet betrokken worden in een veelomvattende strijd voor economische rechten, sociale emancipatie en culturele rechten moeten worden ingevoerd in alle geledingen van de bevolking, te beginnen bij dorpen en gehuchten.

5)     De Papoea-bevolking moet steunen op de mensenrechten, gestuurd door handhaving van de rechtsorde in overeenstemming met hun tradities, hun geloof en algemene principes van menselijkheid.

6)     Gezien hun ervaringen in het verleden, moeten alle onderdelen bijdragen tot een vreedzaam overleg en voeren naar de weg van onafhankelijkheid van hun geliefde land.

7)     In hun streven naar onafhankelijkheid naar een nieuw Papua moeten de Papoea’s afzien een oorlog te beginnen, afzien haat te verspreiden onder ethnische groepen en rassen en zich vreedzaam opstellen in hun moederland, verraad aan hun innerlijke gevoelens vermijden  en afzien van verkeerde behoeften om als marionetten te fungeren van elementen, die zich bezighouden met het veroorzken van conflicten en misdaden tegen de menselijkheid.

De FDP drukt haar vertrouwen uit in de U.N. Secretaris Generaal en regeringsleiders overal ter wereld, de U.N. , de Pacific en de EU.  Hij bedankt de NGO’s en solidariteits-groepen, instituten en individuelen, die getoond hebben oog te hebben voor het Papoea-volk.

Hij gaf een speciaal huldeblijk aan advocaten en mensenrechten activisten, die de rechten van de Papoea’s verdedigden. Hij benadrukte ook de waardering voor de politie in Papuavoor hun professioneel gedrag, dichter bij de mensen te staan en hun loyaliteit aan de wet, ondanks zij nog dikwijls met manko’s worden geconfronteerd. Om een zone van vrede inPapua te scheppen, zullen de Papoea’s moeten proberen de politie te steunen. Hij verwelkomde ook de rol van journalisten, in het bijzonder degenen, die schreven voor de internationale, nationale en lokale media. Hij sloot af met de beste wensen uit te dragen naar de Moslim-bevolking bij gelegenheid van Idul Fitri en naar de Christelijke bevolking bij de Kerstviering.

 

Naschrift: Dit was de prachtige speech van Tom Beanal en als een Papoea mag hij trots zijn met deze houding en zienswijze. Dit is de goede manier van aanpak, de zaken te benaderen en de Papoea’s op een lijn te krijgen.

 

9.12.2002: Antara: Arrestatie van 2 separatistische activisten

Zaterdag meldde de politie, dat het leger 2 separatisten had gearresteerd. De twee, Cornelis Pica,(17) en Yulianus (25) zijn gevangen genomen voor ondervraging. Zij hadden wat documenten, eigen gemaakte wapens en ammunitie en Indonesische uniformen en medicijnen.

 

10.12.2002: Een gezamenlijk team van de TNI en politie bestormde gedurende het weekend het hoofdkwartier van de gewapende arm van de OPM en arresteerden een lid, Julius, in het bezit van 7 eigen gemaakte wapens. Politie chef Tarigan zei, dat de overval plaats vond naar aanleiding van informatie, verkregen van de gevangen genomen rebel, de 17 jarige Kornelis Pica.

 

West Papua Actie:

Er zal een samenkomst plaatsvinden buiten de Nederlandse ambassade op Dinsdag 10.12.2002, op de Mensenrechten Dag, van 12.00 tot 13.00, te Dublin.

De Nederlandse ambassade is gevestigd op 160 Merrion Road, Ballsbridge, Dublin 4.

Coordinator Mark Doris van West Papua Actie zei: “Het wordt tijd voor de Nederlandse regering eens in het openbaar te ageren voor herziening van het referendum, nu 40 jaar geleden. De Nederlandse regering hult zich in stilzwijgen, terwijl het Indonesische leger Papoea’s ombrengt en martelt. Stilte doodt.

Als voormalig koloniale macht, kan Nederland West Papua steunen, zoals Portugal OostTimor steunde.

 

The Age, Melbourne: Van overlevende, lange weg naar Nederlandse hockey ster, door Gene Stephan, Perth.

Het leven van Hollands World-Cup hockey ster Maartje Scheepstra is tot dusver een serie van toevallige gebeurtenissen geweest. Het lot heeft haar in Papua geboren laten worden, waar zij, als haar leven hetzelfde  verloop had gehad als haar tweeling zus, zij waarschijnlijk dood was geweest.

Het verhaal van haar eerste levensjaar in het onherbergzame gebied is voor haar even onwerkelijk als voor ieder ander, die dit hoort. Zij werd geboren als een Yali, een stam, die gelooft, dat tweelingen het werk van de duivel zijn. Als tweede geboren, was zij de zwakste van de twee en degene om afstand van te doen. Maar om de een of andere reden, zij zal het nooit begrijpen, besloot haar biologische vader haar naar het dichtstbijzijnde hospitaal te brengen, een tocht van 6 uur door de jungle.

“Ik zal nooit weten, waarom hij mij naar het hospitaal bracht, als hij kon laten sterven”, vertelde Scheepstra gisteren. In het hospitaal werd zij toevertrouwd aan de zorg van een Nederlandse dokter, die de afgelopen 5 jaar in de tropen had gewerkt. “Omdat ik 24 uur zorg nodig had, besloot hij mij thuis te verzorgen, wat naast het hospitaal lag”, zei Scheepstra.

De 22-jarige weet weinig van haar eerste leven, maar toen de biologische vader terugkeerde naar zijn jungle, werd zij achtergelaten in de zorg van de Nederlandse dokter. Een jaar later, toen de tijd kwam om terug te keren naar Holland, adopteerde de dokter en zijn vrouw, Scheepstra en dat is de enige familie, die zij nog heeft. “Ik keerde terug naarPapua, toen ik 17 was en kwam erachter, dat mijn tweelingzusje op 3-jarige leeftijd was gestorven en dat ik nog 2 broers en zussen had”, vertelde zij

“Het is moeilijk voor te stellen, dat ik anders ben dan Nederlands—-, ik moet in de spiegel kijken om te kijken dat ik eigenlijk bruin ben, omdat ik mij van binnen wit voel. Ik mis de andere kant van mijn leven niet en heb geen behoefte meer over mijn verleden te weten, mijn biologische ouders, hun cultuur of taal”

Als voormalig Nederlands captain van het junioren-team en genomineerd voor de Int.HockeyFederatie, jeugdspeler van het jaar, geeft Scheepstra toe, dat hockey niet het belangrijkste is in haar leven.

Ik kom niet uit een hockey familie. Ik ben met toeval met hockey begonnen, toen een buurmeisje mij uitnodigde voor een spelletje, toen ik zes jaar was, zei zij. Ik ben geen super-talent, maar met hard werken, ben ik een goede allroundster geworden. Maar eenolympische medaille is niet mijn definitie van succes — er zijn belangrijker dingen in het leven.  Scheepstra, die fysio therapie studeert, vertelde , dat zij gedwongen was snel op te groeien, omdat haar adoptie moeder stierf aan leukemie, toen zij dertien was.

 

13.12.2002 : Radio Nieuw Zeeland – verzoek om matiging.

Papoea-burgers doen een beroep op de Indonesische politie een milder standpunt tegen de OPM in te nemen en een eind te maken aan de buitensporige hetze richting de pro-onafhankelijkheids-beweging om hun vlag te hijsen. De laatste weken hebben er een serie arrestaties plaatsgevonden i.v.m. herdenkings-ceremonies en het hijsen van de vlag. Gisteren werden in Timika nog 5 leden van de OPM opgepakt.

Een groot aantal mensen verzamelden zich voor het regionale regeringsgebouw en deden een beroep op President Megawati en gouverneur Jaap Salossa verantwoordelijkheid te nemen voor betreffende politie-acties. Ondertussen, zei de woordvoerder van de OPM,Dr.John Ondawame, dat zulke arrestaties onrust zaaien en ernstige politieke gevolgen kunnen hebben. Hij zegt.dat de Indonesische regering vanuit Jakarta vreemde waarnemers naar Papua moet sturen om de situatie te controleren en de spanning te verminderen.

 

15.12.2002: Jakarta (AFP) – arrestatie.

Tijdens een onafhankelijksheids-optocht in Jayapura arresteerde de politie Zaterdag 3separistische activisten.
De drie, Edison Waromi(39), Yordan Ick(46) en Herman Wanggai(27), hesen de vlag en hielden een speech voor een groep van 50 Papoea’s. Zij zitten in de gevangenis voor ondervraging en zijn verdacht de staat te ondermijnen, een aanklacht waar 20 jaar cel op staat.

 

17.12.2002: Jakarta Post – Papua : een zone van vrede, door Neles Tebay.

Op 1 December hebben de Papoea’s 2 fundamentele beslissingen genomen, n.l. om Papuaals vredes-zone te verklaren en 1 December te benoemen als dag van de vrede in Papua. De verklaring werd op die dag publiekelijk aangekondigd door de voorzitter van de FDP, Tom Beanal. Het idee om een vredes-zone te creeeren werd in Februari door de PapuaTrival Chief Council(LMA) tijdens hun congres in Jayapura geboren. Het is niet moeilijk te begrijpen, waarom de Papoea’s gedwongen worden in deze vredes-tactiek, gezien hun geschiedenis van de afgelopen 40 jaar. Sinds 1963 heeft de Indonesische regering verschillende  militaire operaties in Papua uitgevoerd.

Operasi Sadar(1965-1967), Operasi Brathayudha(1967-1969) Operasi Wibawa(1969), de operatie in het Jayawyaya district in 1977. Operasi Sapuh Bersik 1 en 2 (1981), OperasiGalang 1 en 2(1982), Operasi Tumpas(1983-1984), Operasi Sapuh Bersik in 1985.

De meeste slachtoffers waren burgers. De veiligheids maatregelen werden aanzienlijk opgevoerd toen Papua tot 1998 tot militaire zone(DOM) werd verklaard. Met de DOM politiek, was het gehele gebied onder militaire controle en sommige gebieden werden tot verboden gebied verklaard. Papoea’s, die leefden in buitengebieden werden streng gecontroleerd door veiligheidsdiensten, die hun bewegingen, acties en woorden nauwgezet controleerden. Wanneer dorpelingen naar hun familie of naar de stad wilden, moest men een reisvergunning, Surat Jalan van de militairen of politie hebben, bij wie men zich bij terugkeer ook weer moest afmelden. Het leven is in hun ogen als in de gevangenis. Alle Papoea’s werden verdacht lid of supporter te zijn van de vrijheidsbeweging,OPM, en een Papoea kon maar zo worden vermoord, gratis  en voor geen enkele reden. Inderdaad werden duizenden Papoea’s vermoord en gevangen gezet, verdacht een separatist te zijn en kwamen niet eens in een gerechtelijke procedure. Zelfs nu nog is deze benadering in werking.. Heel veel Papoea’s zijn hiervan het slachtoffer geworden en waren onderhevig aan de al dikwijls genoemde misdaden tegen de menselijkheid. Het is echter de wens van de Papoea’s om in waardigheid in hun eigen land te leven, waar zij niet langer als separatisten worden behandeld en de wens naar vrede is hun belangrijkste doel geworden en zij verwelkomen elk politiek signaal of programma van elk land of instelling, dat bijdraagt tot het bewerkstelligen van deze vredeszone in Papua.

Met betrekking tot de vrede hebben de Papoea’s de Indonesische regering gevraagd duizenden van hun strijdkrachten, inclusief de Kopassus, terug te trekken. Men vroeg om een constructief, vreedzaam overleg met de Indonesische regering het conflict vreedzaam op te lossen. Het enige instituut, die dit weigert is het leger(TNI) en de redenen hiervoor zijn bekend. Volgens een artikel in de plaatselijke krant(Cenderawasih Pos, in de 30 Sept. uitgave, zegt Papua bevelhebber Gen. Simbolon, dat de term “zone of peace”, wordt gebruikt door hen die afscheiding willen van Indonesie”. Volgens Simbolon, is er geen conflict in Papua. Alles gaat goed, waarom is het nodig een vredes-zone te creeéren, als er al vrede is, aldus Simbolon. De creatie van een vredeszone is niet alleen de verantwoordelijkheid van de Papoea’s en anderen die daar leven, maar vraagt deelname van alle partijen, inclusief regering en veiligheidstroepen. De Papoea delegatie, bestaande uit religieuze leiders,Papoea leiders, NGO’s, onder leiding van John Ibo, deed een beroep op President Megawati, maar de centrale regering laat niets van zich horen en de politieke wil ontbreekt.

 

18.12.2002: Courier Mail: door Greg Poulgrain- leger beschuldigd van overval bij PNG grens.

Ca. 30 niet geïndentificeerde mannen, sommige bewapend met automatische geweren hebben Maandag regerings-functionarissen in Papua beschoten. De delegatie reed in een auto naar het grensgebied om de nieuwe Indonesische ambassadeur voor PNG, JohnDjopari te ontmoeten. De functionarissen waren Papoea’s met uitzondering van een Javaan,Suryanto, die al 20 jaar en Jayapura woonde en werkte als Indonesisch expert aan de PNG grens. Niemand geraakte gewond en de aanvallers ontsnapten. Het rapport uittebedenkeningen of de aanval wel door Papoea-rebellen werd georganiseerd. De betrokkenheid van het leger werd verdacht, toen bleek, dat alle Indonesische immigratie officials bij de grens op de dag thuis waren van hun werk, blijkbaar met de wetenschap, dat er iets ging gebeuren. Deze voorkennis geeft aan dat het leger blijkbaar wist dat mr.Suryanto uit voorzorg 8 Indonesische militairen meenam, ofschoon een week tevorenMaj.Gem.Simbolon nog verklaarde, dat het betreffende gebied een van de meest beveiligde van Papua was. Er zijn ca. 15 legerposten tussen de 65 km grenss tussen PNG enJayapura en 600 extra troepen werden in November aan het gebied toegevoegd.

Ondanks het grote aantal mensen raakte geen enkele kogel de betreffende auto’s. Na het incident vuurden de 8 Ind. soldaten in de jungle en claimden 2 aanvallers te hebben verwond. Mr. Djopari, wiens ethnische achtergrond Papua is, keerde terug naarVanimo,PNG en vloog per charter-vlucht naar Jayapura.

Dit schiet-incident zal tot meer versterkingen in het grensgebied leiden.

 

WP- News  – M.Robinson – razzia’s

Dit bericht is dezelfde dag binnengekomen en maakte melding dat 6 mensen van de OPM gewond raakten bij een botsing met Indonesische soldaten. De botsing vond plaats in hetArso-gebied bij checkpoint Wutung. Tijdens een interview met Gen.Matthias Wonda(OPM) meldde hij: “wij worden opgejaagd vanuit steden, dorpen, in de jungle, zelfs naar andere landen. Wij verdedigen alleen onze fundamentele rechten. Niemand kan hier wat op tegen hebben. Maar op dit moment houdt Indonesië grote leger-oefeningen bij de grens en probeert de lokale bevolking te terroriseren en te intimideren. Het jaagt op OPM leden om hen te vermoorden. Wij verklaren de oorlog aan staats-terrorisme en verdedigen onszelf.”

Hij legt uit: “Wij verklaren niet de oorlog vanwege onze haat naar Indonesiërs, omdat zij Moslims zijn of etnisch Maleisisch zijn. Wij doen dit voor de waarheid en rechtvaardigheid. Als wij dit deden uit haat, zouden wij handelen als gangsters,overvallen  uitvoeren, kidnappen en moordaanslagen over geheel Papua plegen. Wij zouden naar Jakarta gaan en hun economische centra belagen. Wij zouden ons hebben aangesloten bij terreur-organisaties in de regio. Wij zijn echter geen terroristen. Wij kunnen dit niet doen, omdat wij anders de weg naar de vrede in gevaar brengen. Wij willen vrede en Jakarta moet niet de fout maken door te gaan met hun brutale moord acties.

 

19.12.2002:  Jakarta Post.Com.- Radja Ampat eilanden ‘s-werelds rijkste riffen.

 

Enige van de meest ervaren wetenschappers in tropisch zee onderzoek in de wereld, hebben bevestigd, dat de Radja Ampat eilanden ten Westen van Sorong,Papua, riffen bevatten met de rijkste bio verscheidenheid in de wereld

 Deze conclusie werd getrokken, nadat de wetenschappers een 3 weekse expeditie naar de Radja Ampat eilanden afrondden, gehouden onder auspiciën van Nature Conservancy. De wetenschappers vonden 465 koraal soorten met tenminste 20, die verder onderzoek en studie vergden. Het totale koraal riffen bestand van de Radja Ampat eilanden bereikte 505 soorten, 64% van alle bekende koraal soorten in de wereld. Tenminste 828 vissoorten werden geteld, hetgeen het totaal voor Radja Ampat op 1065 soorten brengt en de hoogste verscheidenheid ter wereld oplevert. De wateren rond Radja Ampat wemelen van de vis en koraal soorten, die zijn gelijke op aarde niet heeft, zei Steve Mc.Corwick.

 Als ik dit rapport lees, voel ik mij heel bevoorrecht, dat ik 40 jaar geleden na de overdracht en voor de overgave van Nieuw Guinea in de gelegenheid was deze prachtige koraalriffen te zien en voor de eerste keer in mijn leven dit kon ontdekken en aanschouwen. Dat was namelijk bij de Radja Ampat eilanden en het was inderdaad een sprookje, een paradijs, dat zich onder water aan je openbaart en het schouwspel, waarmee je ineens wordt geconfronteerd, is van een schoonheid en een kleurenpracht, dat woorden hier tekort schieten. Overal zeesterren in verschillende kleuren en allerlei soorten vissen, grote en kleine in de meest schilderachtige kleuren, kleurrijke koralen in allerlei vormen, omgeven door vreemdsoortige planten. De eerste keer wist ik niet hoe snel ik boven moest komen, want het was een totaal onbekende wereld en je weet niet wat leeft en niet leeft. Zo zijn er schelpen, die bij aanraking dicht kunnen klappen. Maar het is te mooi om weg te blijven, zodat je gelijk terug gaat om je eigen expeditie op te zetten. Dit was een van mijn mooiste ervaringen en heeft een onvergetelijke indruk op mij achtergelaten.

 http://www.slideshare.net/guest8cca14/bajo-el-agua-3327949

http://www.westpapuahetvergetenvolk.nl/wp-content/uploads/2014/04/300px-Blue_Linckia_Starfish.jpg

 

Stunning finds of fish and coral:

http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/5350666.stm

http://msnbc.msn.com/id/14834763/

 

 

20.12.2002: WP -Nieuws – Numbay rapport: Oorlogstoestand in Papua.

TNI en Brimob troepen waren niet in staat de Tami rivier over te steken.

Vandaag 18.12. verplaatste de TNI, troepen, gesteund door Puma helikopters naar de grens van PNG.

De Kopassus post van Bukit Barisan brandde en de TNI trok te troepen uit het veld terug naar de dorpen. De OPM bezette het gebied. De Papoea’s, woonachtig in het grensgebied in PNG zijn bang hun huizen te verlaten, om niet in de vuurlinie tussen OPM en Jakarta troepen te geraken.

 

21.12.2002: The Age (Melbourne)  door Matthew Moore.

De Amerikaanse president Bush heeft zijn Indonesische collega Megawati opgeroepen, de verantwoordelijken voor het schiet incident  bij Freeport, waarbij 2 Amerikanen omkwamen, op te sporen en te straffen. Hij heeft voorgesteld de FBI bij het onderzoek te betrekken en maakte duidelijk, dat er geen hervatting van de militaire hulp kan plaatsvinden, als deze zaak niet bevredigend wordt opgelost, aldus de krant.

 

23.12.2002: Jakarta Post – Nationaal Nieuws – Papoea’s in PNG willen terug.

Ca. 14000 Papoea’s, grensgangers, inclusief verdachte separatisten, verzwakken momenteel in talrijke geïmproviseerde kampen in het grensgebied in PNG en de meeste willen terug.

De Indonesische ambassadeur in PNG,Djopari, verzocht Zaterdag de PNG regering te accepteren, dat de grensgangers naar hun thuisland terug moeten. Het zijn Papoea’s, die werden getart en geïntimideerd door onverantwoordelijke mensen en op de vlucht gingen naar PNG, citeerde de Antara-krant, als argument. Djopari zei, dat de vluchtelingen zijn getraumatiseerd door de begane gewelddadigheden en dat hun veiligheid moet worden gegarandeerd om hun in staat te stellen terug te keren. Hij zei, dat de vluchtelingen leven in erbarmelijke omstandigheden en dat zij hulp behoeven van de Indonesische regering. Zij leven nu in tenten om te kunnen overleven. Hij zei, dat de Indonesische ambassade in de PNG hoofdstad, Port Moresby, bezig was de geplande repatriëring van de Papoea grensgangers te vergemakkelijken. Vele van hen komen van Merauke, Pegunungan,Tengah en Jayapura en wonen al 30 jaar in PNG, ofschoon zij een Indonesisch paspoort hebben, zei hij. Djopari, die sprak voor de TCTI televisie, gaf toe, dat de ca 3000 vluchtelingen hun Indonesisch staatsburgerschap hadden opgegeven om een PNG paspoort te verkrijgen. Zij veranderden dit omdat de Indonesische regering geen aandacht schonk aan hun noodlot, voegde hij toe.

 

24.12.2002:  Djakarta Post – Tiarma Siboro – onderzoek Freeport affaire.

Maandag maakte de Indonesische regering bekend, dat het de U.S. federale agenten was toegestaan, deel te nemen in het onderzoek naar het schiet incident bij Freeport — zie rapport 21.12 over deze affaire. De V.S. en Westerse landen oefenden druk op Indonesië uit om deze zaak op te lossen en af te wikkelen. Voor Indonesië ligt dit heel gevoelig, omdat men eerst de schuld gaf aan de OPM en nu blijkt, dat het leger hierbij is betrokken en de aanval heeft uitgevoerd.

 

28.12.2002:  Tempo Interactive National:  Aanslag op familie van mensenrechten-activist.

3 naaste familieleden van de mensenrechten activist John Bonay, directeur van Elsham, werden gewond in een schiet incident bij Wutung, 20 Km van Jayapura op Zaterdag 28.12. om 09.30.

De drie zijn: de vrouw van Bonay, Elsje(33), zijn zoon Merlin(12) en een ander familie-lid Yeni Merautje(28). Op de bewuste Zaterdagmorgen waren de 11 leden van de familie Bonay van plan de Kerstdagen bij familie in Vanimo (PNG) door te brengen. John Bonay was niet aanwezig, toen de 11 leden hun reis met de mini-bus richting PNG begonnen. De poort bij de grens van Papua en PNG bij Wutung was nog gesloten, dus vroeg de familie Bonay de beambte bij de poort deze te openen.

Plotseling werd de familie vanuit de bush beschoten, vertelde Aloy Renwarin Zaterdagmiddag telefonisch aan Tempo Newsroom. Volgens Renwarin heeft niemand de daders gezien, daar de bush bij de poort vrij hoog en dicht is. Vorige Zaterdag nog werden de banden van Bonay’s auto nog kapot gestoken en zijn telefoon afgesloten, vertelde Renwarin. Wij onderzoeken dit nog. Bonay heeft zijn staf opgedragen het schiet incident op zijn familie te onderzoeken. Wij verzoeken de regering  ook bescherming te bieden aan mensenrechten activisten en hun families. In navolging van Bonay zijn de meeste van ons bedreigd, ,zei Renwarin. Over de slachtoffers vertelde hij, dat Elsje Bonay was geraakt in haar beide benen, Yeni Merautje in haar linker been en Merlin in zijn rechter been.

 

30.12.2002:  The Age , door Tom Hyland – aanslag

De mensenrechten groep Elsham verdenkt het leger van de overval, waarbij 3 familie-leden van de prominente Elsham leider, werden verwond. Renwarin zei gisteren, dat het leger bij de aanslag was betrokken.  Mevr. Bonay werd in Jayapura behandeld en de 2 anderen werden voor behandeling naar

Djakarta overgevlogen. Mr. Renwarin vertelde dat de familie Bonay steeds al werd bedreigd en geïntimideerd, sinds een Elsham rapport het leger beschuldigde van de Freeport moorden. Onderzoek tot dusver geeft duidelijk aan dat dit het werk was van het leger, zei Renwarin.

Zoals altijd ontkende het leger elke betrokkenheid.

 

The Straites Times  – door Derwin Pereira – toezeggingen.

President Megawati vloog naar Papua om de Kerst daar te vieren en de Papoea’s in een speciale autonome verpakking enige toezeggingen te doen. Zij werd door enige ministers en haar man Taufik Kiemas vergezeld in deze 2-daagse trip. Het was haar eerste bezoek naar de regio sinds haar presidentschap. Haar bezoek geeft een duidelijk signaal af dat haar regering niet toestaat, dat Papua zich losweekt van Indonesië en onder de speciale autonomie biedt zij Papua een revenue van 70% voor de exploratie van de natuurlijke bronnen. Er is echter veel rancune t.o.v. Indonesië en de belangrijkste reden is wel de rol van de veiligheidstroepen in de regio.

Bisschop Sahadung in Papua zegt over het slopende conflict met de OPM, dat dit vreedzaam moet worden opgelost. Tot dusverre verstoort het leger deze vredes pogingen. Het leger houdt vast aan een hard standpunt t.o.v. Papua en prefereren strijd i.p.v. overleg.

 

31.12.2002: _ South China Morning Post: Film probeert Papoea’s uit de grashutten te halen.

Volgens de maker van de film laat de film het ware gezicht van het complexe Papua zien.

Om een film te maken over het uitgestrekte land, waar slechts 1% van de bevolking leeft en waar ’s -lands grootste goud winning vandaan komt en waar honderden talen worden gesproken, zal misschien ergens anders  ongewoon zijn, maar in Papua is dat zo.

Deze voor het eerst in Indonesië vertoonde film, genaamd, “I  Only Want To Kiss You Once”(Ik wil je alleen een keer kussen), is een openbaring omdat de film geheel in Papua is opgenomen en de cast bijna helemaal uit etnische Papoea’s bestaat. Het is niet verrassend, dat de geplaagde provincie, waar de separatisten sinds 1969 voor hun onafhankelijkheid hebben gevochten, de militaire aanwezigheid enorm is en verschillende Papoea leiders zijn gearresteerd of vermoord in de afgelopen 2 jaar, het onderwerp zou kunnen zijn van een film.

Maar zoals de filmmaker Garin Nugroho uitlegt, het gebrek aan aandacht van Indonesisch meest Oostelijke provincie is opgepikt en de film toont Papoea’s plaats in de Indonesische gemeenschap.

Televisie en films vormen een huiskamer voor ons land. Als sommige gebieden hun gezichten niet op TV laten zien, betekent dat, dat zij geen deel uitmaken van de familie, dat zij niet meer zijn dan de bedienden uit de keuken, zegt de filmmaker, wiens films over straatkinderen en acehnese dichters

Internationale awards wonnen. Voor een volk en gebied, dat vele andere Indonesiërs beschouwen als een primitief achterland, hoopt Nugroho, dat de film zoiets als een cultuur schok zal veroorzaken.

De film is weloverwogen opgenomen in Jayapura, in een stedelijke opname, dat het overheersende

Indonesische begrip weerstreeft, dat alle Papoea’s in grashutten en dorpen wonen.

De meeste Indonesiërs hebben geen flauw idee over Papoea’s, hun gebied, dan dat zij primitieve wezens zijn, zei hij.  De film legt de nadruk op de moderne levenstijl en zorg over jonge Papoea’s, in dit geval op een 16 jarige jongen, Arnold, die verliefd wordt op een niet Papoea meisje.

Het leven van de 2 jonge Papoea hoofdpersonen is opgenomen tegen de achtergrond van de hedendaagse Papoea geschiedenis, waarbij de vader van Arnold moest onderduiken vanwege zijn steun aan de gevangengenomen Papoea onafhankelijkheidsleider Theys Eluay, die eind 2001 werd vermoord. Nugroho zei, dat hij door het maken van een modern liefdes verhaal, maar ook door het weergeven van de problemen, waarmee de Papoea’s t.o.v. Indonesië te kampen hebben, hoopte te illustreren de complexiteit van een etnisch Papoea meisje, die heimelijk verliefd is op Arnold en zich afvraagt, waarom haar vriend de bleke Javaanse of Sumatraanse meisjes prefereert en niet haar.

Zij begint vervolgens af te geven  op niet Papoea’s.

De film probeert weer te geven hoe Papoea’s zich zelf zien als inferieur aan de Indonesiërs als gevolg van de centralistische en vaderlandse regelgeving, waarmee de Indonesische cultuur overeind wordt gehouden als meer geciviliseerd, zegt Nugroho. Ofschoon Indonesiërs zich voorstaan, dat hun land een multi etnische natie is, zegt Nugroho; etnisch begrip en tolerantie zijn oppervlakkig.

Multi cultuur in Indonesië is heel breekbaar –  het wordt tegengehouden door het leger en economische macht, niet met sociaal belang, zegt hij.  Papoea’s zeggen dat racisme tegen niet-Maleisische groepen, maar vooral tegen Papoea’s hoogtij viert in Indonesië. Het zijn vooral de Javanen, die denken dat Papoea’s zoiets als apen zijn, zegt Renny Giay, een antropoloog van de Cendrawasih Universiteit in Jayapura. Toen de Indonesiërs in 1963 arriveerden en de Papoea’s en hun tradities ontdekten, stelden zij zich op als de morele leermeesters om de beschaving aan de Papoea’s over te brengen, precies zoals de Nederlanders deden toen zij pas arriveerden in Java, voegde hij toe.

De Papoea cultuur en geschiedenis is grotendeels miskend  door de rest van Indonesië, zegt de heer Giay, omdat tijdens het Suharto tijdperk er een taboe rustte om over de controversiële Papoea geschiedenis te praten. Octovianus Rysiat Muabuay, de jonge ster van de film, zegt te hopen, dat de film zal laten zien, dat het niet nodig is , dat de Papoea’s door de Indonesiërs worden geciviliseerd.

Zij begrijpen de Papoea cultuur niet, maar als zij hier komen, kunnen zij zien, dat de Papoea’s goed in staat zijn, zich zelf om te scholen naar een modern leven.

 

Naschrift:

De film zou van grote invloed kunnen zijn op de grote samenleving in Indonesië en zou een cultuur schok kunnen veroorzaken, daar de doorsnee burger geen flauw benul heeft, wat er zich in Papua allemaal afspeelt. De film schildert de problemen,waarmee de Papoea’s worden geconfronteerd en het kan nooit geen kwaad hier helderheid over te verschaffen. Om U toch een indruk te geven over de bedreigende situatie in Papua volgt hierna het ongewijzigde e-mail bericht van een Nederlander, die nu 4 maanden in Papua verblijft. Het bericht kreeg ik binnen via Gerard Kortekaas, die het ook anoniem heeft ontvangen, om de mensen, waar hij woont niet in gevaar te brengen. Het bericht beschrijft verschillende geruchten, die ik ook in mijn rapport uitvoerig heb beschreven en het voorspelt weinig goeds voor de inheemse Papoea bevolking. Het geeft ook aan, dat organisiaties zoals Elsham, de Kerk, Amnesty International zeer alert moeten blijven op het melden van al deze misdaden en het aan de kaak stellen, opdat de verantwoordelijken zich ervan bewust worden, dat men hiermee niet ongestraft door kan gaan.

 

Hier volgt de anonieme e-mail: Aan de wereld, die moet weten, wat er gebeurt in Papua Barat

 

Ik ben hier nu 4 maanden en de dingen, die ik heb gehoord zijn vreselijk. De wereld denkt dat het hier rustig is, maar dat is niet zo. Waarom weet niemand dan wat er aan de hand is. Heel gewoon, de Papoea’s werken niet met wapens, maar proberen zich te verzetten op vreedzame manieren.

De Molukken, die hetzelfde willen als Papua, vrijheid/onafhankelijkheid, werken wel met wapens, waardoor zij gehoord en gezien worden door de hele wereld. De autonomie, waar Indonesië zo prat op gaat, stelt in werkelijkheid helemaal niets voor. Het enige is, dat je nu het voord Papua kunt zeggen, zonder in de gevangenis te komen. Vroeger kon je dit woord niet noemen, of je was er gloeiend bij. Dit is dan ook het enige wat is veranderd en is de situatie nog net zo beroerd als voor de “autonomie”. Alles wat ik hier schrijf, kan ik niet bewijzen, maar ik hoor hier overal in Papua dezelfde verhalen van mensen, die niets met elkaar te maken hebben. Voor mij geldt dan nog altijd, waar geen rook is, is geen vuur.

Er verdwijnen hier dagelijks Papua’s, waar niemand nog ooit iets van hoort. Een ander voorbeeld: in de week voor 1 December zijn er in Manokwari 40 mensen gearresteerd op verdenking van het organiseren van activiteiten voor 1 December. Naar ik heb gehoord zijn deze dan inmiddels weer vrij.

Vier jaar geleden zijn er 150 Papoea’s om niets doodgeschoten bij de watertoren. Gewoon afgemaakt.

Mensen raken hun baan kwijt en of belanden meerdere malen voor twee jaar in de gevangenis. Waarom? Ze weten het vaak niet, maar meestal omdat ze verdacht worden van activiteiten voor de vrijheid van Papua. Ik heb mensen gesproken, die zijn gemarteld. De verhalen zijn te verschrikkelijk voor woorden. Ik noem geen namen om niemand in gevaar te brengen.

De commandant van de OPM leeft al 37 jaar in de rimboe. Tot op heden is het Indonesische leger niet gelukt op hem te pakken te krijgen. Hij leidt vanuit de jungle zijn mensen en probeert de moed erin te houden m.b.t. de vrijheid. Een paar weken geleden  hoorde ik een bericht, dat zogenaamd niet verspreid mag worden, maar dat ik gisteravond weer hoorde. Namelijk, dat er een order is van de president, dat er 1200 Papoea’s moeten verdwijnen. Hoe? Op een zo onzichtbaar mogelijke manier. Bijvoorbeeld: door als ze in een ziekenhuis terechtkomen, verkeerde medicijnen toe te dienen. Geen haan, die er naar kraait, maar weer eentje minder. Dit is gebeurd en gebeurt nog steeds. Ik verzin dit niet.

Zo ook de scholen van de Christenen, als je dat ziet, het is verschrikkelijk. De meeste gebouwen zijn gebouwd in de Ned. Tijd en nadien is er niets meer aan gedaan. Kun je je voorstellen, hoe dat eruit ziet?  De moslimscholen zijn voor de normen van dit land picobello, maar de Christen-Papua wordt

helemaal niets gedaan, ze krijgen geen geld of middelen.

Afgelopen week was ik in Jayapura. Ook daar hoorde ik weer dingen, die ik ook elders al had gehoord. Voorbeelden hiervan:

Papua’s, die als ze ziek zijn, verkeerde medicijnen of een te hoge dosering krijgen , waardoor ze alleen nog maar erger ziek worden en overlijden.

Zogenaamde cadeautjes van de regering in de vorm van varkens , die besmet blijken te zijn met b.v. lintwormen of andere ziekten. Na het eten hiervan worden mensen ziek en sterven.

Dokters die zijn afgestudeerd worden eerst allemaal naar Papoea ziekenhuizen gezonden om te leren opereren op Papoea’s, sterven ze dan , dan is het pech. Papoea’s fungeren dus hier als proefkonijnen.

Ook gaan mensen van de regering naar de meisjes/prostituees, om ze zogenaamd te beschermen tegen zwangerschap en krijgen dan een injectie om ze bewust met aids te besmetten.

Nog enkele andere dingen, die ook belangrijk zijn: er zijn regelmatig schermutselingen, veroorzaakt door militairen, waarvan de OPM later de schuld krijgt. Een ruzie in een hotel, waarbij de Indische eigenaar de Papoea’s uitlokt door te zeggen: “jullie willen wel vrij, maar dat kan niet, want jullie zijn allemaal dom en smerig”. Hierop is inderdaad een rel uitgebroken, waar de politie aan te pas moest komen, gelukkig zijn er geen gewonden gevallen. Maar dit soort voorvallen gebeuren regelmatig.

Op 31 Augustus zijn er 2 Amerikanen doodgeschoten door de rode baretten van het Ind.leger, ook hiervan krijgt de OPM de schuld, terwijl ze absoluut niet met geweld werken. Er zijn bij de OPM duidelijke afspraken gemaakt, dat er alleen wordt gewerkt met praten en onderhandelen. Absoluut geen geweld, omdat ze weten dat geweld niets oplost. Ze willen niets liever dan vrij zijn met een goede samenwerking tussen Indonesië en Papua.

 

Toch merkt een buitenstaander niets van dit alles, de Papoea laat absoluut het achterste van zijn tong niet zien. Hij blijft lachen al huilt zijn hart om alle mensen, waarvan ze niet weten waar ze zijn en die nog dagelijks verdwijnen. Ik heb zo’n respect gekregen voor de manier, waar op zij proberen het hoofd boven water te houden en zo creatief worden in het bedenken van oplossingen voor de dingen , die ze niet hebben of niet kunnen kopen. Wij kunnen er als rijke Westerlingen nog heel wat van leren, die willen steeds maar meer en zijn nooit tevreden met datgene ze hebben.

In Godsnaam laat de wereld weten, wat hier aan de hand is. Laat mijn naam erbuiten om de mensen, waar ik woon niet in gevaar te brengen. Maar alles wat hier staat is de volle waarheid.

 

Naschrift: Dit is het verhaal van een Nederlander, die al maandenlang woont in Papua en dit verhaal anoniem doorseinde naar Gerard Kortekaas. Via Gerard kreeg ik dit zelf per e-mail binnen en heb na het lezen besloten dit onverkort in mijn rapport op te nemen. De reden zal duidelijk zijn, het verhaal bevat veel herkenningspunten, waarover ook in mijn rapport wordt geschreven.

Het is dan wel allemaal vaag , maar het geeft de bedreigende sfeer en de angstgevoelens weer, die je uit het verhaal kunt opmaken. Het toont ook de grote tegenstrijdigheid van de Papoea’s zelf.

Van de primitieve koppensneller naar de vredeslievende houding, die men nu ten toon spreidt.

Er is een enorm vrijheids besef, dat hun de kracht geeft, ondanks de vele slachtoffers, die onder het Indonesisch regiem, zijn gevallen, de strijd  op de Dai Lama manier voort te zetten.

De Papoea’s tonen aan een sterk, onverzettelijk en trots volk te zijn met veel gevoel voor eigen waarde en respect voor de medemens. Het getuigt van wijsheid de strijd op deze manier te voeren, alhoewel zij aan vele beproevingen bloot staan.

De laatste maanden is er echter heel veel gebeurd en zelf heb ik de indruk, dat Indonesië zich in een ongemakkelijke positie manoevreert. Men houdt vast aan de harde lijn, het leger heeft de absolute macht en wat dat betreft is er niet veel te verwachten.

Men onderschat echter de snelle communicatie en dat vele begane gruweldaden goed worden gedocumenteerd. Er is nu zelfs al een film uitgebracht, die straks de wereld zal overgaan.

Dit zal het proces om de ernstigste misdaden dan toch maar voor het gerecht te brengen en de verantwoordelijke te straffen, alleen maar versnellen. Dit heeft dan automatisch tot gevolg, dat de brutaliteit, de misdaden uit te voeren zal verslappen en dat er wegen worden gevonden de humaniteit weer ingang te doen vinden.