25.5.2003: Denver Post – door John Aloysius Farell.
Overlevende van overval bezoekt regelmatig allerlei instanties.
Patsy Spier draagt een jurk als zij naar Washington reist. Zij is beleefd, correct en introduceert zichzelf talloze keren, wanneer zij weer spreekt met een van de drukke en belangrijke mensen, die het land besturen. “Ik ben Patsy Spier uit Colorado”, zegt zij. “Ik ben een van de overlevenden van de overval in West Papua”. Haar verhaal gaat over dood en verderf, een plekje in de oorlog van terreur, maar sommige van de belangrijke mensen vergeten heel snel. Zij accepteert dat. Zij raakt niet ontmoedigd, wanneer sommige zich het voorval niet herinneren. “Het is belangrijk voor mij zelf”. Op die bewuste dag, 31 Augustus 2002, geraakte zij met 10 andere Amerikanen in een spervuur van kogels, welke ca 45 minuten duurde. De weg was mistig en zij werd in haar rug getroffen.
Haar man Rick, in de eerste auto, werd dodelijk in zijn hoofd getroffen. Rick, Ted en Bambang werden gedood en vele andere raakten gewond, waarvan sommige ernstig. De Indonesische politie telde later 134 kogelgaten in de auto’s. Patsy betreedt de barricades, verricht veel lobby-werk en stelt alles in het werk om de Amerikaanse hulpprogramma’s aan Indonesië, IMET fondsen, te bevriezen. Zij sprak zelfs met Paul Wolfowitz, een van de belangrijkste mannen en vorige week boekte zij een succesje. De Senaat van buitenlandse betrekkingen vroeg de regering Bush de IMET fondsen te bevriezen. ’s-Avonds alleen in haar hotelkamer, belt zij andere lotgenoten. Zij hebben te veel last van hun verwondingen om mij te helpen. “Ik heb geluk gehad”
26.5.2003: OCHA – Rapport nr. 129
Papua: algemene situatie:
Met betrekking tot de incidenten in Wamena(wapenroof) en de follow up situatie, vermeldde de lokale krant, Cenderawashi Pos, dat een samenwerkend team van NGO’s voor de bescherming van de mensenrechten in Papua, dat onderzoek verrichtte in het veld, zich zeer ontevreden toonde en protesteerde, dat de politie en het leger niet meewerkten. In overweging nemende, dat er ernstige schendingen van de mensenrechten hebben plaatsgevonden, wil het betreffende team de nationale Commissie van de mensenrechten (KPP HAM) uitnodigen om verder onderzoek te verrichten.
Onderwijs:
Het hoofd onderwijs in Wamena, GW de Fretes, vertelde op Zondag 17 Mei, dat studenten van 11 middelbare scholen in het district geen eindexamen konden doen vanwege het feit, dat er geen onderwijzend personeel beschikbaar was en dat er schoolgebouwen waren verwoest. De Cenderawasih Pos meldde ook, dat er duizenden universiteitsstudenten en 6 private studie organisaties een vreedzame demonstratie hielden voor het provinciehuis in Jayapura. De demonstratie richtte zich tegen de wet van het nationale scholingssysteem (SISDIKNAS), welke haaks staat op het systeem UUD 1945, de speciale autonomie wet voor Papua en dat de rol van Christelijke onderwijs organisaties in Papua niet respecteert. Verschillende lokale media bronnen rapporteerden, dat er in Merauke ook dergelijke protest demonstraties plaatsvonden.
29.5.2003: van Tapol tapol@gn.apc.org
Onderwerp: 4 inwoners uit Kuyawage stierven door honger en kou.
Tengevolge van razzia’s in Kuyawage door het Indonesische leger, op zoek naar gestolen wapens, stierven 4 inwoners, waaronder een 12 jarige jongen. Het nieuws over de doden kwam van een Baptist, die vanuit de bossen radiocontact onderhield met mensen uit Jayapura. 3 van de lichamen waren in staat van ontbinding en algemeen wordt aangenomen, dat zij aan kou en honger bezweken. Verschillen NGO leiders, waaronder Demianus Wakman van LBH Papua, Broeder Theo v.d. Broek, OFM, en Frederika van het Diocees Justice en Peace en Herry Maturbongs van Kontras Papua zeiden, dat het voor hun niet mogelijk was het rapport te checken, omdat het gebied zwaar wordt bewaakt en door veiligheidstroepen is afgesloten. Frederika bracht naar voren, dat de coalitie niet blij is met de geringe aandacht van de regionale regering voor deze razzia’s, tengevolge waarvan onschuldige burgers de dupe worden en veel rampspoed veroorzaken. De coalitie verzocht het leger dan ook hun toegang tot het dorp te verlenen teneinde hun in staat te stellen de feiten te checken en aan mensen, die humanitaire hulp behoeven, die te verschaffen. Kuyawage werd tot doel gekozen, omdat dit dorp de thuisbasis is van Yustinus Murib, een OPM leider, die wordt verdacht van de wapenroof op 4 April.
De bevolking sloeg op de vlucht en hield zich schuil in de omringende bossen. De coalitie verzoekt de autoriteiten om terughoudendheid te betrachten, de razzia’s te stoppen en eventuele verdachten overeenkomstig de bestaande wetten te behandelen. Een onderzoeksteam, zoals b.v. de nationale mensenrechten organisatie Komnas HAM, moet in de gelegenheid worden gesteld het incident te onderzoeken en te monitoren en eventuele ongeregeldheden moeten aan de kaak kunnen worden gesteld.
31.5.2003: Courier Mail – Ramp in West Papua – ramp in West Papua, excessen.
Volgens mensenrechtenorganisatie Elsham gebruiken Indonesische militairen vlammenwerpers om huizen in brand te steken en vermoorden hierbij Papoea’s. Ook huisraad en tuinen worden in het Kuyawage gebied vernietigd en 15 Papoea’s zijn hierbij omgekomen. 2 Pastors, die vorige week terugkeerden en voedsel zochten voor hun mensen, werden neergeschoten. Dit waren Kutis Tabuli, 41 en Engellek Tabuli, 57, hij was de kerkelijke leider van het district. 11 kerken zijn verwoest en vele Papoea’s worden vermist. Volgens Elsham rapporten stierven sommige in hun huizen, toen vlammenwerpers werden gebruikt.
Elsham meldde, dat soldaten bijbels vonden en deze doelbewust verbrandden, om zo van hun afkeuring blijk te geven. Er werden meer dan 50 bijbels verbrand. Het leger startte de campagne op 5 april, toen er wapens werden gestolen op het kazerne wapendepot in Wamena. Lokale bronnen claimen dat dit incident door de Kopassus is georganiseerd en mede is uitgevoerd door Papoea’s van een pro Jakarta militie. Er werden echter 9 soldaten gearresteerd voor hun betrokkenheid in de wapenroof. Een deel van de gestolen wapens werd ook teruggevonden in huizen op het kazerne complex.
Dit incident roept herinneringen op aan andere incidenten en hoort bij de tactieken om Papoea’s te provoceren en aanleiding te hebben voor het inzetten van harde acties voor de jacht op verdachte OPM leden. Hele gebieden worden dan afgesloten en men kan ongestoord hun gang gaan Steevast verdwijnen er Papoea’s en het is dan ook niet voor niets dat hele bevolkingsgroepen hun dorpen ontvluchten en een veilig heenkomen zoeken. Mensenrechten organisaties wordt de toegang ontzegd en het gebied is gebombardeerd tot een rechteloze staat, waarin van alles gebeurt. Een mensenrechten organisatie, zoals Elsham, zou internationaal moeten worden ondersteund, om de misdrijven, die dagelijks voorkomen te monitoren en te zorgen voor een goede follow-up, zodat men niet ongestraft doorgaat met plegen van deze misdrijven tegen de menselijkheid. Het is een schande dat de vrije wereld Indonesië toestaat al 41 jaar lang een repressie beleid tegen West Papua te voeren. Het laatste jaar verschijnen er genoeg rapporten op de verschillende websites en iedereen heeft de gelegenheid hier kennis van te nemen. Wat moet er daar eigenlijk nog meer gebeuren?
31.5.2003: Reuters – onafhankelijk onderzoek moet mogelijk zijn.
De V.S hebben Indonesië op het hoogste niveau gewaarschuwd, dat indien Jakarta in gebreke zou blijven om medewerking te verlenen bij het oplossen van de moord op 2 Amerikaanse onderwijzers, dit de bilaterale betrekkingen zou beïnvloeden. De V.S. defensie secretaris, Paul Wolfowitz, sprak met de Indonesische minister van defensie, Matori Abdul Djalil en ook de affaire Aceh kwam hierbij ter sprake. Hij benadrukte, dat Indonesië transparantie in het militaire offensief moest tonen en dat onafhankelijk onderzoek mogelijk moest zijn. Deze ongewone harde boodschap legt extra gewicht in de schaal, omdat dit in het openbaar door Wolfowitz, een vroegere V.S. ambassadeur in Indonesië, die nauwe banden met dat land onderhoudt, werd medegedeeld. De nieuws conferentie volgde gesprekken op de zijlijn tussen Matori en Wolfowitz op een veiligheidsconferentie in Singapore.
Het fiscale V.S. budget over 2004 bevat $ 400.000 voor een militair trainingsprogramma voor Indonesische officieren. Maar de Senaat wilde onlangs, dat men hier voorwaarden aan verbond, zowel voor IMET als voor een programma om buitenlandse verkopen van militaire goederen uit de V.S. De Senaat wil, dat het Indonesische leger adequate maatregelen neemt om de verantwoordelijken voor de Freeport aanval voor het gerecht te brengen. Wolfowitz beaamde, dat deze aanval en moord op 2 Amerikaanse onderwijzers een belangrijk gegeven was. “Wij hebben een bevredigende samenwerking nodig”’, zei hij. FBI teams waren al in West Papua, maar de bevindingen daarvan zijn niet bekend gemaakt. Wolfowitz appelleerde ook een politieke oplossing in Aceh na te streven, maar Jakarta weigerde. De Indonesische minister vertelde aan verslaggevers, dat de campagne in Aceh kort zou duren, niet meer dan 6 maanden. Een lange duur zou onze regering schaden, voegde hij toe. De eenmansactie, het lobbywerk van Patsy Spier heeft hier duidelijk vruchten afgeworpen en door haar tact, haar vasthoudende correcte optreden, maakt duidelijk, dat zij tot in de hoogste kringen is doorgedrongen.
2.6.2003: Jakarta Post – Nethy Dharma Somba
Indonesische regering verzocht schendingen van de mensenrechten in Papua te onderzoeken. Leiders van religieuze groeperingen willen onafhankelijk onderzoek naar bewezen mensenrechten schendingen door het Indonesisch leger in Wamena in hun jacht naar de daders van de wapenroof in Wamena op 4 April. Wij doen een beroep op de centrale regering en lokale autoriteiten om serieus aandacht te schenken aan betreffende schendingen tengevolge van de militaire operaties in Wamena, zei Herman Saud van de Evangelische Kerk in Papua. Socrates Sofyan Yoman, voorzitter van de Papua groepering van de Baptisten gemeenschap vertelde, dat de nationale commissie van de mensenrechten was gevraagd grondig onderzoek te verrichten. Broeder Theo v.d. Broek van het Jayapura Diocees was het hiermee eens en zei, dat een onafhankelijk , grondig onderzoek van groot belang was om verwarring in de provincie te voorkomen.
Een samenwerkingsverband van NGO’s hebben een team gevormd om onafhankelijk onderzoek te doen en claimen een aantal schendingen door soldaten tegen de burgerbevolking te hebben vastgelegd. Op een persconferentie vertelde woordvoerder Anum Siregar, dat het team 35 gevallen van arrestatie, marteling en intimidatie te hebben verzameld, alsmede 17 brandstichtingen en 16 roofincidenten. Verschillende Papoea’s stierven aan verwondingen. Het team ontdekte ook de lichamen van 3 burgers in een bos in Kuyawage op 14 Mei. Het waren Yesaya en Obenus Tulenggan en Eretene Murib. Kalebek Hiluku, die werd doodgeschoten in een huis in Ebele, was resident van Kurulu en geen rebel, zoals het leger deed voorkomen. De soldaten eigenden zich andermans bezittingen toe en stalen geld en bankboekjes.
2.6.2003: – Papoea Congres – Leiden dd. 3.5.2003.
Tijdens dit Papoea Congres was er een workshop, “rechtzetting van de geschiedenis” en ging uit van de Stichting Pro Papua. Er waren verschillende sprekers en in deze workshop werden 3 stellingen naar voren gebracht.
Thesis 1: De Papoea’s hebben recht op hun eigen geschiedenis.
Thesis 2: De V.N. moet zo spoedig mogelijk meewerken aan het verzoek om historisch onderzoek te verrichten naar hun rol met betrekking tot de “Act of Free Choice” toen der tijd.
Thesis 3: de vredeszone behoeft internationale steun (demilitarisering van West Papua, eigen veiligheidsdienst.
De conclusie was, dat er nationale en internationale steun nodig is om te komen tot een herziening en herontdekking van de geschiedenis van de Papoea’s. Voor wat betreft het referendum in 1969, de “Act of Free Choice”, moet er een objectief, historisch onderzoek worden gestart naar de naleving van de gemaakte overeenkomst, de raadpleging van de bevolking en moeten de naakte feiten boven water worden gebracht. Zonder harde feiten onderneemt de politiek niets. Van Nederlandse zijde was er de inbreng van de commissie Drooglever, waarvan het rapport waarschijnlijk eind dit jaar zal worden afgesloten. Een historisch onderzoek door de V.N., waarom in 2002 al is verzocht, is nog niet opgestart. Voor thesis 3 zijn er verschillende opties, alhoewel van een algehele Indonesische militaire terugtrekking geen sprake zal zijn.
Naschrift:
Een grondig historisch onderzoek zal gezichtsverlies opleveren voor verschillende landen, niet in het minst voor Indonesië, omdat men de naleving van het akkoord geweld heeft aangedaan. Voor andere betrokken landen kan men stellen, dat men het niet zo nauw heeft genomen met belangrijke principes, zoals vastgelegd in het V.N. handvest. Men heeft hier economische belangen laten prevaleren en de rechten van een compleet volk werden met voeten betreden. Dit is dan ook de reden, dat dit beschamende optreden tot gevolg heeft gehad, dat het hele gebeuren in de taboe sfeer is beland. Het was ook de reden over West Papua te gaan schrijven, feiten wereldkundig te maken en belangstellenden een indruk te geven over wat er zoal in onze vroegere Nederlands Nieuw Guinea gebeurde. West Papua is inderdaad in een versnelling gekomen en het op gang gekomen historisch onderzoek zal uitwijzen, dat de Papoea’s er wel erg bekaaid vanaf zijn gekomen. West Papua wordt echter hot item en krijgt om verschillende redenen steeds meer aandacht. Het is nu aan de media en de politiek hier iets mee te doen en te proberen druk uit te oefenen om het bestaande conflict niet uit de hand te laten lopen.
4.6.2003: Pacific Magazine
Papua– Studenten dreigen met acties als de militaire campagne blijft voortduren. De Papoea Studenten Organisatie Communicatie Forum heeft gedreigd de bevolking van het Centrale Hoogland te mobiliseren, als de Indonesische militaire acties in het gebied, vandaag 3 Juni, niet stoppen. Volgens de studenten zijn 18 Papoea’s gedood, als gevolg van de wapenroof in Wamena. De studenten stellen voor mensenrechten groeperingen in het gebied toe te laten teneinde levensbehoeften en medische zorg aan de bevolking te verschaffen. Men geeft ook aan, dat de militaire raid door een mensenrechtenorganisatie moet worden onderzocht. De Papoea wetgevende macht zou een proces dialoog, zoals voorgesteld door provinciale kerkelijke leiders, moeten aanmoedigen.
7.6.2003: van Tapol – rapport van ELSHAM
Elsham directeur laster over Kopassus ten laste gelegd. J.G. Bonay, directeur van Elsham, is opgeroepen om op 11 Juni voor het gerecht te verschijnen om zich te verdedigen voor de ten lastenlegging, welke hem door de militaire Trikora bevelhebber is overhandigd. Hij zou de goede naam van de Indonesische troepen(Kopassus) door het slijk hebben gehaald. Hij hield een persconferentie voor Indonesische en buitenlandse verslaggevers, waarbij hij leden van het Indonesische leger(Kopassus) beschuldigde, betrokken te zijn geweest bij het schietincident bij Freeport. Bonay zei, dat hij klaar was om voor het gerecht te verschijnen en heeft een team van advocaten, die hem vergezellen.
7.6.2003: Radio New Zealand International – gemaakt op 10.27 uur op 6.6.2003.
3 Papoea’s beschuldigd van verraad in vlag incident.
Rapporten uit Indonesië vermelden, dat 3 Papoea’s beschuldigd zijn van verraad, omdat zij de verboden separatisten vlag in hun bezit hadden. Wanneer zij schuldig worden bevonden, kunnen Herman Wanggai, Edison Waromi en Yordan Ik, de doodstraf krijgen. De verdediging zegt dat vrijheid van meningsuiting onderdeel is van democratie en dat het dragen van de Morning Star separatisten vlag , niet als verraad kan worden beschouwd. De krant Jakarta Post vermeldde, dat de 3 Papoea’s op 14 December 2002 werden gearresteerd op het terrein van de Cendrawasih Universiteit in Jayapura, terwijl zij de vlag bij zich hadden. Zij wachten op hun berechting.
12.6.2003: De Jakarta Post – Trikora bevelhebber trekt aanklacht in. ( Zie 7.6.2003)
De militaire Trikora bevelhebber Maj.Gen. Nurdin Zainal over West Papua heeft de aanklacht tegen de directeur van Elsham ingetrokken. Elsham had de Kopassus beschuldigd van betrokkenheid bij de overval bij Freeport. De rechtszaak was geplanned voor Woensdag in Jayapura, maar de advocaat van de bevelhebber Maj. CHK Priyono liet de aanklacht intrekken. Betreffende affaire geniet buitensporig veel aandacht en onlangs heb ik nog een stukje geschreven over Patsy Spier, de weduwe van een van de omgekomen 2 Amerikaanse onderwijzers. Zij mobiliseerde alle Amerikaanse slachtoffers en zij laat niets aan het toeval over en stelt alles in het werk Amerikaanse senatoren over dit incident in te lichten en hun over te halen de Amerikaanse hulpfondsen aan Indonesië te laten bevriezen, totdat men openheid van zaken geeft en medewerking verleent om de daders van dit schietincident te traceren. Zij ondervindt veel goodwill en is tot de hoogste Amerikaanse kringen doorgedrongen. In dit verband verwijs ik naar 25.5.2003,
16.6.2003: De Jakarta Post : mening
Er moet een betere oplossing voor Papua voorhanden zijn, door Neles Tebay, P.University of Urbania, Rome. Op basis van een krijgswet decreet door President Megawati Sukarnoputri wordt een geïntegreerde militaire operatie geleid in Aceh. Het dient tot doel om de vrije Aceh beweging(GAM) te vernietigen onder het mom de Indonesische territoriale integriteit te handhaven. Zal een dergelijke operatie ook in Papua worden toegepast? Er zijn wel 5 redenen aan te voeren voor een bevestigend antwoord:
1) Zoals in Aceh is er ook in Papua een vrijheidsbeweging (OPM), alhoewel slecht bewapend en niet georganiseerd.
2) Papua wordt gepromoot als vredeszone, ook door guerilla leiders.
3) Op het 2e Papoea Congres in Juni 2000 hebben de Papoea’s een besluit genomen om via vreedzaam overleg en onderhandelingen met alle betrokken partijen, inclusief de Indonesische regering, tot een oplossing te komen. Sindsdien probeert men een 3e onafhankelijke partij in het leven te roepen om toch tot een dialoog te komen om het Papua probleem op te lossen. De Papoea’s menen, dat alleen via een eerlijke dialoog tussen de beide partijen een algemeen begrip kan worden bereikt en de hoofdoorzaken van de problemen worden onderkend en dat men vervolgens middels een gezamenlijk en geloofwaardig legaal proces naar een vreedzaam en democratische oplossing moet zoeken. Het Papoea Presidium Council(PDP) heeft hun interpretatie van de dialoog aan de centrale regering overhandigd. Dit wordt door vele NGO’s en sommige landen ondersteund. Tot dusverre heeft Jakarta zich niet bereidwillig opgesteld om de dialoog aan te gaan.
4) De Indonesische regering beschouwt de speciale autonomie wet als de eind oplossing voor Papua. De wet passeerde in Oktober 2001, De Papoea regering accepteerde dit ondanks protesten van Papoea’s. Ook de internationale gemeenschap ondersteunde de speciale autonomie status. De wet is echter nog niet in werking getreden. De Indonesische regering ondermijnt nu de speciale autonomie wet en de wet kan niet worden uitgevoerd, omdat de vereiste oprichting voor de Papoea Volken Raad(MRP) nog niet heeft plaatsgevonden.
5) President Megawati Sukarnoputri heeft een presidentiële instructie uitgegeven om Papoea in 3 provincies te verdelen. Een van de redenen hiervoor is om de afscheidingsbeweging in Papoea te verzwakken. Deze instructie veroorzaakt niet alleen verwarring en spanning, maar roept de vraag op of men de speciale autonomie nog wel steunt? Sindsdien is er nauwelijks uitleg geweest. De onwil van Indonesië om de dialoog met de Papoea’s aan te gaan kan worden uitgelegd als een indicatie dat Papua het volgende doel is voor oorlogshandelingen. Het is aan de centrale regering om te beslissen.
17.10.2003: Jakarta Post, Jayapura,Papua – Nehty Dharma Somba
Soldaten berecht voor hulp aan rebellen.
De plaatselijk krijgsraad heeft op Donderdag 2 soldaten tot 14 maanden gevangenschap veroordeeld voor hun aandeel in de wapenroof van Wamena afgelopen April.Luitenant Wenda kreeg 1 jaar+2 maanden en sergeant Jikwa 10 maanden. De veroordeelde soldaten tekenen geen beroep aan. Het panel bevond Pilius schuldig aan het verstrekken van ammunitie aan Papoea rebellen. De ammunitie werd waarschijnlijk gebruikt bij de overval, waarbij 2 soldaten omkwamen en ook een rebel werd gedood. De diefstal werd toegeschreven aan leden van de OPM. 7 andere soldaten werden bestraft met 7 maanden en 20 dagen wegens plichtsverzuim met betrekking tot de overval. De meeste wapens werden op het kazerneterrein teruggevonden. Volgens bevelhebber Ryacudu, die onlangs Wamena bezocht, moeten soldaten, die de staat verraden en wapens verschaffen aan de vijand met de doodstraf worden veroordeeld.
Deserties:
De legerleiding verantwoordelijk voor militaire aangelegenheden in Papua is het afgelopen jaar geconfronteerd met zeker 200 desertie gevallen. In Papua waren er 52 desertie gevallen, 1 moordzaak, 2 seksuele vergrijpen, 4 intimidatie gevallen, een geval van vernieling andermans eigendom en 3 gevallen van insubordinatie. Van betreffende 63 gevallen kwamen er 52 niet opdagen voor het militair tribunaal en werden bij verstek veroordeeld. De deserties betreffen bijna allemaal Papoea’s en worden toegeschreven aan de geografische situatie in Papua. Na absentie van 1 maand volgt er een waarschuwing, na 2 maanden vervalt het salaris en na 3 maanden oneervol ontslag. Men vreest dat gedeserteerde Papoea’s zich bij de OPM aansluiten.
Ook in Aceh zijn er meldingen van deserties van soldaten, die overlopen naar de GAM, het komt zelfs voor op Oost Java.
Wat de soldaten ook motiveert, men is uitgerust met wapens en op de hoogte van militaire operaties en als dat gebeurt in probleemgebieden, baart dat zorgen voor de Indonesische legerleiding.
22.10.2003: van AWPA – Melbourne – Yudhoyono in Australië
De Indonesische Minister van veiligheidszaken, de gepensioneerde generaal Susilo Bambang Yudhoyono, had het moeilijk voor een forum in Melbourne, toen men hem vragen stelde over het gevoerde politieke beleid in Aceh en Papua. Hij is de op 3 na hoogste in rang van de Megawati regering en wordt getipt als kandidaat voor de nieuwe verkiezingen van volgend jaar.
Yudhoyono benadrukte, dat er noodzaak was voor vrede en rechtvaardigheid, hij werd hiertoe uitgedaagd en zei, dat de conflicten in Aceh en Papua niet alleen met militaire middelen konden opgelost. Wat die andere middelen zouden moeten zijn, werd niet aangeroerd.
Dor een lid van het forum werd Yudhoyono aan de tand gevoeld over de problemen in Papua.
Indonesië werd beschuldigd de internationale gemeenschap te misleiden door de belofte over de invoering van de speciale automie wet en waarvan na 18 maanden minder dan 10% is nagekomen.
Hij werd ook aangesproken over de opsplitsing van Papua in 3 provincies.
“Hoe kunt U verwachten, dat Australiërs dergelijke initiatieven steunen, terwijl U constant het aantal militairen in Papua versterkt, het geweld toeneemt en Uw eigen wetgeving wordt verkracht”?
Yudhoyono ontkende eerst, dat er troepenversterkingen plaatsvonden en stelde, dat betreffende waarneming stoelde op troepenverplaatsingen.
Wat betreft de autonomie stelde hij, dat de basis politiek erop gericht was de bestaande problemen op te lossen en de rebellie in Papua zo vreedzaam mogelijk te beëindigen. Hij stond afwijzend tegen de kritiek van opdeling en stelde dat de problemen hier lagen bij onenigheid over de wetgeving.
Mening: Hij was dan ook in Australië en zijn uitspraken waren dermate afgewogen en aangepast, dat hij er waarschijnlijk zelf niet in gelooft. Hij is al op verkiezingstoer, want onlangs las ik een rapport, waaruit men kon concluderen, dat de OPM snel moest worden uitgeroeid. Zijn woorden zijn in tegenspraak en reflecteren in het geheel niet met wat hij naar voren brengt.
Men is de dialoog met de Papoea’s altijd uit de weg gegaan en hij als gepensioneerd generaal weet drommels goed wat er zich allemaal in Papua heeft afgespeeld.
Geen enkele regering na het Soeharto tijdperk heeft het Papoea conflict serieus genomen, terwijl goed regeringsbeleid waarschijnlijk de sleutel zou zijn geweest om een goede samenwerking met de Papoea’s aan te gaan. In plaats daarvan heeft men het leger zijn gang laten gaan met alle gevolgen van dien.
29.10.2003: Laksamana net – ontbossing in Indonesië het ergste ter wereld.
Indonesië heeft het hoogste ontbossing niveau ter wereld. Elk jaar verliest het 3,8 miljoen ha. bos.
Nieuws agentschap Antara meldt, dat Forest Watch Indonesia(FWI), directeur Togu Manurung, aangeeft, dat de grootste verwoesting plaatsvindt in Papua, waar aan 15 firma’s vergunningen zijn uitgegeven.
Papua verliest elke maand 600000 kubieke meter hout, vaak ook nog illegaal.
Manurung laakt het regeringsoptreden om deze bossen te redden en dat men niet met maatregelen komt. Er bestaan illegale maffia praktijken in samenwerking met corrupte Indonesische functionarissen, die bossen blijven leegplunderen. Het is een epidemie.
Veel van de illegale houtkap wordt gelinkt aan het Indonesische leger en is gekoppeld aan een idioot bestaand systeem, dat legerpersoneel zelf zijn salaris maar dient aan te vullen. Slechts 30% wordt door de staat uitgekeerd en de rest moet men maar zien bij te verdienen. Dit varieert van het zich verhuren als huurmoordenaar tot ordinaire diefstal, smokkel etc. en voor het handjevol generaals schijn Papua dan ook een goudmijn te zijn. Nu is Indonesië een van de meest corrupte landen ter wereld en het laat zich raden hoe het in zo’n afgelegen gebied als Papua ernaar toe gaat.
Het is voorgekomen, dat een trucker beladen met hout, door militairen werd staande gehouden, een revolver tegen zijn hoofd werd gedrukt en zijn cabine moest verlaten. Soldaten reden weg met de truck om de lading te gelde te maken. Dit is een van de vele voorbeelden, vaak loopt het erger af.
31.10.2003: Tempo Interactive Jakarta: Papoea’s demonstreren bij het ministerie van gezondheid.
Op Woensdag demonstreerden ca 800 Papoea’s om bij Minister Sujudi aandacht te vragen voor de gezondheidsproblemen in Papua.
“De behoefte aan gezondheidszorg in Papua is groot, ook in aanmerking nemend, dat het aantal Aids gevallen alsmaar toeneemt”, zei Elang Oasis, directeur van een hulporganisatie, die deelnam aan de demonstratie. In Augustus en September demonstreerden de Papoea’s ook al , maar vonden geen gehoor. “Wij willen nu een heldere verklaring over het gebruik van bestaande fondsen, data geven aan, dat bepaalde fondsen worden gebruikt voor oneigenlijke zaken en soms worden geswitched en wij willen graag weten waarvoor”
5.11.2003: Jakarta Post, door Nethy Dharma Somba: een dode, 4 gewonden na aanval rebellen.
Een constructie medewerker werd doodgeschoten in het Paniai gebied, ca 1000 km ten Westen van Jayapura en 4 anderen raakten ernstig gewond.
De aanval werd waarschijnlijk uitgevoerd door leden van de OPM, zei Brig.Gen.Tommy Jacobus, waarnemend politie chef van Papua.
De aanval begon Dinsdagmorgen, toen 8 medewerkers nog sliepen in een schoolgebouw, waaraan men werkte. De 2 politie functionarissen, bedoeld als bewaking, sliepen daar ook en een van hen raakte ook gewond. Het lot van de andere medewerkers is nog onzeker, omdat zij nog worden vermist. Na het schietincident vluchtten de aanvallers en de dode en gewonden werden naar Nabire vervoerd. Jacobus vermoedde, dat de Papoea rebellen leden waren van een groep, geleid door Titus Murib en Thadeus Yogi.
6.11.2003: AWPA Sydney: Dood van Papoea leider + 9 andere door Kopassus.
Vandaag kwamen er rapporten binnen over de moord op Yustinus Murib en tenminste 9 leden van zijn groep door Kopassus troepen. Murib was de regionale commandant van de OPM.
Vorige maand stuurde Murib een brief naar de V.N., waarin hij pleitte voor een onafhankelijke staat en om eventueel zelf als onderhandelaar op te treden tussen President Megawati en de onafhankelijkheidsbeweging, de OPM.
Murib, samen met Petrus Tabuni en andere OPM leiders hadden besloten om te kiezen voor vreedzaam overleg met Jakarta om te discussiëren over de politieke status van Papua. Hun oproep is in lijn met kerkelijke leiders en leiders van andere organisaties om in Papua een vredeszone te creëren.
De brief van Murib + filmtapes met een emotionele oproep aan de internationale gemeenschap, werd Papua uitgesmokkeld en werd afgelopen week uitgezonden op de Australische TV uitzending:Dateline.
Murib werd gefilmd, toen hij de brief voorlas aan zijn supporters in een van de 11 verwoeste dorpen, welke eerder dit jaar door een operatie van de Kopassus werden verwoest en waarbij 5000 burgers de jungle invluchtten en waarbij meer dan 20 slachtoffers vielen. Meer dan 1000 mensen werden gedwongen zich ergens anders te vestigen.
De brief is bedoeld support te vinden en een opening te maken richting Jakarta. De oproep wordt zeker door het leger niet gehonoreerd omdat dit de rechtvaardiging van hun militaire aanwezigheid zou ondermijnen. Er zijn nu al 11000 militairen in Papua, een buitensporig hoog aantal.
Het lijkt erop dat dergelijke verzoeken tot dovemans oren zijn gericht en men gewoon doorgaat met de jacht op OPM leden.
Volgens Joe Collins van AWPA Sydney zou de Australische regering meer druk moeten uitoefenen op de Indonesische regering om nu eindelijk eens te gaan samenwerken met kerkelijke en burgerlijke organisaties en de OPM om de bestaande impasse te doorbreken.
De gesmokkelde tapes bevatten smeekbeden om hulp, gericht aan het buitenland.
De films vertonen een gedetailleerd overzicht van verbrande en vernielde kampongs, scholen en kerken door het Indonesische leger. Het materiaal werpt een bijzonder licht op de regio, over een strijd, die Indonesië de wereld niet wil laten zien. Hier in de Hooglanden, in het meest afgelegen gebied ter wereld, probeert het leger de OPM uit te roeien en hierbij vallen ook veel burger slachtoffers, omdat men gewoon kampongs aanvalt en schiet op alles wat beweegt.
Voor de eerste keer verschaffen deze tapes bewijsmateriaal en doen getuigen een boekje open over recente militaire operaties in de Hooglanden. Betreffende verklaringen komen overeen met rapporten van kerkelijke- en mensenrechten organisaties, zoals Elsham en Kontras, die dit jaar zijn verschenen.
7.11.2003: Demmak-Wamena – razzia’s:
ca. 200-300 soldaten vielen Bulukma bij het dorp Yalennga in het Wamena gebied binnen, drongen in huizen en schoten op iedereen daar aanwezig. 10 Papoea’s werden gedood en 4 andere gewond, waaronder een zesjarig jongetje. Vier van de doden zouden geen OPM leden zijn. De gedode Papoea’s zijn, Josep Gombo, Yonius Wanimbo, Samuel Tabuni, Yustinus Murib, Lenius Terleggen, Naip Terlenggen, Tingkap Tabuni, Ararik Murib, Nuir Murib, Ubah Terlenggen. De 10 lichamen werden in een truck gegooid en naar het ziekenhuis van Wamena gereden, waar ze op de vloer werden gedumpt.
De politie bewaakt het hele dorp en geen dorpeling mag zonder toestemming rondlopen. Het uitgaansverbod is streng en men heeft geen toegang tot de omgebrachte Papoea’s.
Naar verluidt zou een informant 50.000.000 R. zijn betaald voor de tip, dat zich OPM leden in het dorp ophielden. In tegenstelling tot sommige media rapporten, legerbronnen is betreffende aanval niet gerelateerd aan het schietincident in het Paniai district, waarbij nu bekend is geworden, dat er 4 werknemers zijn omgekomen. Het ligt ook te ver weg.
Legerbronnen melden, dat er sprake zou zijn van een clash in de jungle en dat er wapens bij de gedode mannen zijn gevonden, die in Wamena zouden zijn gestolen.
Dit rapport komt met een heel ander verhaal, een niets ontziende overval en zoals altijd worden lichamen meteen begraven om lijkschouwing en autopsie uit te sluiten.
Wat is de werkelijke betekenis van oorlog tegen terrorisme? Zie onderstaande beelden!
7.11.2003: Jakarta Post: mening: Leven is goedkoop in Indonesië: door Kornelius Purba, hoofdredacteur.
Een sterk gevoel van medelijden zal bij iedereen opkomen, toen men beelden zag van de slachtoffers tengevolge van de desastreuze overstromingen in Bahorok, Noord Sumatra in de krant en via TV reportages van afgelopen Donderdag.
Alhoewel het medelijden snel zal overslaan naar woede als men de voorpagina van Indonesia Pos zou zien. Die liet zien, hoe 4 Indonesische militairen omgingen met het lichaam van een Papoea OPM rebel. Men behandelde het lichaam als een dierlijke trofee, dat men op de jacht had buitgemaakt. Drie soldaten trokken het lijk grinnekend bij de haren omhoog, terwijl een vierde zijn geweer op Yustinus buik richtte.
Zelfs in de meest wrede oorlogen is dergelijk gedrag niet te tolereren. Indonesië noemt zich zelf een geciviliseerd en religieus land, waarbij het leven wordt gestuurd door de geheiligde status ideologie van Pancasila. Wij neigen ernaar onze mysterie te linken naar onze bestemming, waarbij wij de geboorte zien als een wonder van God!
Dodelijke stilte: massa slachting op Biak in 1998: door Kel Dummet, AWPA,Australië
6 Juli was de “verjaardag” van een van de meest schaamteloze gebeurtenissen in betrekkingen tussen Australië en Indonesië.
In Juli 1998 voerde het Indonesisch leger een massa slachting uit op Biak, ca 200 km ten Noorden van Australië. Meer dan 100 Papoea’s, meest van hen vrouwen, werden vermoord.
Tot schande van Australië, ondanks dat de inlichtingendienst het vreselijke gebeuren bevestigde, weigert de Australische regering de massa slachting te veroordelen en tot op de dag van vandaag weigert men hierover te rapporteren. Afgelopen jaar was ik in Biak en ondanks het feit, dat het eiland oogt als een tropisch paradijs, werkte de wetenschap over de slachting als heel verontrustend.
De wonden van deze verschrikkelijke gebeurtenis zijn niet geheeld. Ook de wonden van 40 jaar lang constante intimidatie, geweld met soms dodelijke afloop, helen niet.
De Papoea Vrouwen Solidariteits Groep werd opgericht om slachtoffers van de massaslachting te steunen. Alle vrouwen in Biak leven dagelijks in constante vrees over psychischs, fysiek of seksueel geweld. De vrouwen beschrijven de maandelijkse dansparty’s in afgelegen dorpen, georganiseerd door het leger en die elke jonge Papoea vrouw, getrouwd of niet, geacht wordt te bezoeken. Op deze party’s of later bij hun huis, worden vrouwen door soldaten verkracht en familieleden, hun mannen kunnen niets doen. De dag na deze ontmoeting, was ik getuige van een voorval, dat plaatsvond in een overvolle taxi, bestuurd door een buitendienst zijnde Brimob militair. Toen een jonge Papoea vrouw met een mand met vers gekochte vis uitstapte op de lokale markt, ging de chauffeur voor haar staan en eigende zichzelf de vis toe uit haar mand. Deze incidenten zijn gemeengoed.
Hieronder volgen de details van de massamoord:
Meer dan 20 vrouwen en een paar mannen, slachtoffers en getuigen van de misdaden, kwamen samen in het huis van de Papoea Vrouwen Solidariteits Beweging. Zij vertelden mij, dat het leger ’s morgens om 05.00 uur het vuur opende op een menigte slapende jonge mensen bij de haven, die de wacht hielden bij de Morning Star, de vlag, die een paar dagen eerder was gehesen.
De gehele Biakse bevolking werd omsingeld en samengedreven naar de haven, waar zij gedurende het verdere verloop van de dag blootstonden aan fysieke en seksuele handelingen, jonge kinderen inbegrepen. Meer dan 100 vrouwen, sommige met baby’s werden gedwongen aan boord te gaan op 2 marine schepen. Honderden werden gevangengenomen en ondergebracht in een politie bureau en een legerbasis. Veel van de gewonde moesten later zonder medische verzorging terug naar hun dorpen, omdat militairen bezoek aan een ziekenhuis verhinderden. Velen zijn vermist.
De gemeenschap van Biak had zich verenigd voor onafhankelijkheids demonstraties. Er was ineens hoop voor meer openheid omdat President Habibie neigde naar meer overleg. Vrouwen uit Biak maakten vlaggen en de Morning Star wapperde vanaf de watertoren in de haven.
Op 2 Juli deden politie en militairen een poging de vlag te verwijderen en de viering een halt toe te roepen, maar het aantal demonstranten was te groot. Meer dan 100 militairen werden vanuit Ambon aangevoerd en op 5 en 6 Juli begon de massa slachting op de bevolking van Biak.
Een invalide getuige beschreef hoe hij werd gedwongen aan boord te gaan, maar door een sympathieke zeeman werd hij overboord gegooid, toen het fregat zee koos. Hij vertelde, dat vrouwen werden ontkleed, toen het schip wegvoer. Niemand weet precies wat er aan boord gebeurde, want niemand overleefde het. In de weken, die volgden, meldde een kerkelijk rapport, dat er lichamen voor de kust dreven, sommige met afgesneden ledematen, vrouwen zonder borsten, mannen met afgesneden penissen. De lichamen van 2 vrouwen spoelden aan op een ander eiland, zij waren met hun benen aan elkaar gebonden en hun vagina’s dicht gepropt met krantenpapier. Kerkelijke instanties op Biak documenteerden de ontdekking van 70 lichamen, inclusief kinderen, die aanspoelden of in netten van vissers terechtkwamen.
Slechts oppervlakkige rapporten verschenen er over de massamoord, maar die kwamen pas, toen 2 Australische hulp medewerkers, Rebecca Casey en Paul Meixner, ter plekke tijdens de massaslachting, terugkeerden naar Australië en hun verhaal vertelden. De Sydney Morning Herald kwam met het verhaal in November 1998. De twee hulp medewerkers waren geen ooggetuigen van de betreffende moorden, maar het werd hun verteld door vrienden in Biak, waar men 3 dagen verbleef. De dood van 5 Australische journalisten, die getuigen waren van de invasie in Oost Timor, moet nog op hun netvlies hebben gestaan. Ondanks opdracht tot een officieel onderzoek rapport, geleid door Majoor Dan Weadon, een inlichtingen officier, verbonden aan de Jakarta ambassade, weigert de Australische regering de Indonesische misdaad publiekelijk te veroordelen. En ondanks pogingen van AWPA en inclusief een niet succesvol “freedom of information” applicatie, is het Weadon rapport niet openbaar gemaakt. In een artikel in de Sun Herald in November 2001, vertelde Kapitein Andrew Plunkett, een Australische inlichtingen officier, dat de Biak slachting een herhaling van de TNI in Oost Timor. En wat het Sun Herald artikel beschreef als een schokkende en onorthodoxe aanval van een officier op de buitenlandse politiek, ging Kapitein Plunkett hier echter veel verder en beschuldigde de Australische regering en passant ervan groen licht te geven in vervolg op de misdaden in Oost Timor door geen publiekelijk protest te laten horen over het gedrag van Indonesië ten aanzien van de massa slachting in Juni 1998 in Biak.
Het is een duidelijk bewijs van kracht en integriteit van de Papoea bevolking, dat ondanks alle jaren van mensenrechten schennis door het Indonesisch leger, de Papoea’s al sinds 1988 een pleidooi houden voor een vreedzame strijd, zoals zij zeggen “on love and peace”. Op het eind van de samenkomst vertelden Papoea vrouwen, dat zij graag de wereld wilden bereizen om het verhaal van de massamoord wereldkundig te maken, een wereld, die al 40 jaar onwetend is over hun benarde toestand. Toen ik wegging riepen de vrouwen: “Merdeka!, Merdeka! _ Vrijheid!.
Kel Dumett is een academicus en schrijver uit Melbourne.
14.11.2003: Jakarta Post: Politie breekt billboard bij Theys monument af.
Ondanks protesten van de Papoea’s vernielde de politie Donderdag een groot billboard met opschrift nabij het Theys monument, dat herinnert aan de dood van PDP voorzitter Theys Eluay in 2001. De afbraak verliep rustig, daar de politie de Sentani Tribal Council had ingelicht. Het kan de spanning echter opvoeren, omdat over 2 weken op 1 December de onofficiële onafhankelijkheids dag wordt herdacht. Op het bord stond; “Wij danken God voor het offer van Theys en andere Papoea’s, die slachtoffer werden van mensenrechten schendingen in de strijd om waarheid , trots en waardigheid voor een nieuw en vreedzaam Papua te waarborgen”.
Papoea’s stelden echter dat het bestaande monument moest blijven staan als levend bewijs van een historische gebeurtenis, dat Theys Eluay werd vermoord.
18.11.2003: Jakarta Post – nationaal nieuws – Nethy Dharma Somba
Activisten willen Papoea onderzoek.
Papoea mensenrechten activisten vertelden, dat zij bereid waren het geplande onderzoek door Komnas HAM(nationale commissie voor mensenrechten) te steunen bij hun onderzoek naar begane wandaden in Papua.
Activist Iwan K. Niode, die deelnam aan het voorafgaand voorlopig onderzoek, geleid door betreffende commissie, zei, dat de coalitie LSM inclusief verschillende NGO’s in Papua, wilden helpen om getuigen en ander materiaal boven water te krijgen, benodigd voor het formele onderzoek.
“Ik ben door de commissie gevraagd deel uit te maken van het onderzoeksteam, samen met andere activisten en wij zijn bereid hieraan mee te werken”, vertelde Iwan.
De commissie besloot een legaal onderzoek in te stellen naar mogelijke grove schendingen van de mensenrechten, begaan door militairen en politie in Wasior, Juni 2001 en in het Wamena gebied gedurende April 2003.
Behalve Iwan, voegen zich ook lokale activisten, Demianus Wakman en Rika Korain van de coalitie LSM bij het team.
De Trikora commandant Zainal betreurde het geplande onderzoek en stelde, dat de mensenrechtenorganisatie tot conclusies kwam zonder het leger hierover te raadplegen. Wettelijk mag de mensenrechten organisatie het onderzoek echter opstarten en het parlement en de regering kunnen het onderzoek krachtens mensenrechten wet 2000 niet verhinderen.
Mening: het is te hopen, dat dit onderzoek inderdaad gaat plaatsvinden en dat men dit ongehinderd kan afronden. Het zal de legerleiding doen inzien, dat men niet alles ongestraft kan laten gebeuren!
24.1.2004: Robert F. Kennedy Memorial, Centrum voor Mensenrechten – Indonesië groep.
Bovengenoemde mensenrechten organisatie heeft een groot rapport uitgebracht met betrekking tot West Papua: enkele punten hieruit:
De New York City Comptroller’s Office, dat $28,8 miljoen aan pensioenfondsen beheert, geïnvesteerd in de Freeport mijn, heeft een oproep gedaan aan de V.S. Beurs Commissie, Freeport te verzoeken hun betalingen aan het Indonesisch leger te stoppen, totdat men weer meewerkt aan het FBI onderzoek en men inzicht krijgt in de moordpartij op de 3 onderwijzers.
De V.S. regering heeft zich achter andere regeringen en organisaties geschaard in de stelling: de aanstelling van een oorlogscrimineel als hoofd van de politie in Papua op 1.12.2003 door de Indonesische autoriteiten, moet worden veroordeeld. Brig. Generaal Timbul Silaen heeft zich schuldig gemaakt aan ernstige misdaden tegen de menselijkheid. De Robert F. Kennedy Memorial Center stelt, dat de aanstelling van Silaen en ook de komst van Eurico Guterres in Papua, duidelijk aangeven, dat de Indonesische autoriteiten er op uit zijn onrust en geweld in Papua te creëren.
De Megawati regering/TNI weigeren vreedzaam overleg. De voortdurende weigering, ondanks ontelbare verzoeken van allerlei instanties en druk van buitenlandse regeringen, brengt de Indonesische regering in een moeilijke en ongeloofwaardige positie. De belangrijkste regeringspionnen, Megawati, Yudhoyono, Sutarto, Ryacudu, blokkeren de mogelijkheid om te komen tot een dialoog. Tegelijkertijd heeft men wel hun twijfelachtige doelen aangescherpt en de recente gevangenneming van Papoea’s in Wamena, zijn hiervan een duidelijk voorbeeld. Het zijn politieke gevangenen en het incident dateert van 2000. Mogelijk ook de dood van Mark Worth, een journalist, schept de verdenking, dat hij misschien wel is vermoord. Men presteert het ook medewerkers van mensenrechten organisaties frequent te bedreigen. Om veiligheidsredenen verblijven John Rumbiak en Bonay dan ook in het buitenland.
De situatie in Papua baart dus zorgen en alles wijst erop, dat de teugels nogmaals worden aangehaald. Omdat ik vandaag een krantenbericht las in de buitenland pagina van de Gelderlander: Kofi Annan: Militaire interventie moet bij genocide , was dit stukje aanleiding voor mij, de Tweede Kamerfractie VVD, een brief te schrijven.
Tweede Kamerfractie VVD
De heer J.J. van Aartsen
Postbus 20018
2500 EA ’s-Gravenhage Doetinchem, 27.1.2004.
Ref.: conferentie Stockholm
Geachte heer van Aartsen,
Betr.: krantenbericht De Gelderlander van vandaag, buitenland pagina: Kofi Annan
Militaire interventie moet bij genocide.
De voorman van de Verenigde Naties, Annan, heeft gisteren opgeroepen tot krachtige en eensgezinde politieke actie tegen volkerenmoord. De secretaris-generaal beval “in extreme gevallen” militaire interventie aan als middel om een genocide te voorkomen. “Uiterst beschamend”, noemde Annan onder meer de masamoorden in het Afrikaanse Ruanda(1994 en in Bosnische Srebrenica(1995). “Als de internationale gemeenschap had ingegrepen waren er niet zoveel mensen vermoord”, aldus Annan in zijn boodschap tot de conferentie over volkerenmoord in de Zweedse hoofdstad Stockholm.
Gaarne wil ondertekende in dit verband ook de Papoea affaire onder Uw welwillende aandacht brengen. Recent nog was ondergetekende een maand in West Papua om zelf eens te ervaren en te vernemen hoe het met de leefomstandigheden van de Papoea’s is gesteld. In dit verband wordt verwezen naar de eigen website, waarin allerlei rapporten en conclusies worden beschreven en waaruit duidelijk blijkt, dat maar weinigen zich om het welzijn van de Papoea’s bekommeren. Als een van de weinigen gebruikt ondergetekende het woord “genocide” en het is dan ook ronduit beschamend, dat men voor wat betreft West Papua, de wereld maar niet kan bereiken.
Het feit, dat er een historisch onderzoek is opgestart, heeft mijn doen besluiten, contact met Uw fractie te leggen om de zaak van de Papoea’s te promoten en U te verzoeken extra aandacht aan deze affaire te schenken.
Met vriendelijk groeten,
Gerard Thijssen,
Opmerking: nooit geen reactie ontvangen!
27.1.2004: van Joe Collins scosamh20@ : Boodschap OPM
De OPM leiding stuurde Joe Collins(AWPA) een nieuwjaarsboodschap, gericht aan de regionale en internationale gemeenschap, met het verzoek, deze te verspreiden.
Namens de Papoea bevolking en de OPM willen wij bij deze gelegenheid de desbetreffende gemeenschappen en de wereldleiders oproepen meer aandacht te schenken aan de voortdurende problemen in de regio Azië/Pacific. Het is een belangrijk en strategisch gebied met bijna de helft van de wereldbevolking. Het gebied is rijk aan natuurlijke bronnen en is ook cultureel en etnisch heel verschillend en daarom uniek, hetgeen tegelijkertijd ook een grotere potentie herbergt in het voorkomen van conflicten, die de stabiliteit in dat gebied bedreigen.
De oproep van de OPM verwijst dan ook naar hun bijdrage voor het vredesvoorstel van het jaar 2000, hetgeen zij zien als het beste alternatief om de bestaande problemen op een vreedzame manier op te lossen. Wanneer men de huidige situatie in het gebied bekijkt, zijn er bijna geen gebieden, waar geen problemen voorkomen. Integendeel, men kampt met veel problemen en er komen geen praktische en alternatieve oplossingen. De stabiliteit wordt ernstig ondermijnd. De PNG en Indonesië hebben te maken met etnisch separatisme, religieuze botsingen, sociaal onrecht, financiële crisis, schendingen mensenrechten etc. Betreffende problemen kunnen niet worden ontkend en de impact hieruit voortvloeiend, wordt duidelijk onderschat.
Door de culturele, psychische, sociale en religieuze verschillen, lopen de spanningen hoog op:
Het creëert verdachtmakingen, wantrouwen, verdeeldheid en ontevredenheid.
Daarom is er behoefte om eens een duidelijke structuur aan te brengen in de landen binnen de regio van Azië/Pacific, in het bijzonder Indonesië. Dit om te proberen gezamenlijk een lijn uit te stippelen om de gewenste regionale en algemene vrede, stabiliteit en harmonie na te streven.
Iedereen wil in vrede leven! Wij willen stabiliteit, wij willen een echte democratie, niet zoals in Indonesië, waar dit wel wordt gepredikt, maar niet wordt nageleefd. Door de opstelling, houding, geringe aandacht van wereldleiders om wat voor reden dan ook, werd het de Indonesische regering toegestaan ongeremd hun eigen beleid te voeren, hetgeen resulteerde in mismanagement, corruptie, bestuurlijke wanorde, nepotisme, terrorisme, grove schendingen van mensenrechten, het plegen van genocide etc. De roep om internationaal toezicht was er wel, maar kreeg weinig internationale aandacht. Eigenlijk moet eenieder zich een spiegel voorhouden en zich afvragen, wat is er daar aan de hand en wat gebeurt er allemaal! Bij genocide komt men dan toch niet meer weg met: het is de ver weg van mijn bed show. Dergelijke opstellingen hadden, hebben en zullen altijd ertoe leiden, dat leiders in de bestaande systemen nog arroganter en hebzuchtiger acteren en nog meer hun welstand zones verdedigen.
Door hun onverstandige machtsuitoefening: de bevolking van democratie beroven, het onderdrukken van mensenrechten en hun intimidaties uit te breiden naar moorden via gefabriceerde uitlokkingen en set ups, ontstaan er patstellingen, die wij nu zien in Aceh en Papua. De bewoners van Aceh en Papua moeten toch ook worden gezien als normale wereldburgers, menselijke wezens, die ook recht hebben op een normaal leven. Indonesië heeft hier een groot probleem: door de corruptie, nepotisme, terrorisme, jurisprudentie is er in Indonesië ontevredenheid en verdeeldheid en is er groot wantrouwen jegens de regering.
Waarom is de Jemah Islamia in Indonesië? Waarom zijn er extremistische Islamitische groeperingen in Indonesië? Men bedrijft racistische tirannieke, meestal inhumane politiek. Het zijn handig in elkaar gedraaide egoïstische scenario’s, welke een kleine elite groep bevoordelen. De problemen blijven voortduren, omdat het beloofde hervormingsproces maar niet van de grond komt. Een goed voorbeeld is de geregisseerde onderdrukking in Aceh, waar een compleet leger is ingezet, tegen de zin van de meerderheid van de Indonesische bevolking. Men pleegt genocide tegen de eigen medeburgers. Het gebeurt onder de ogen van de internationale advocaten. Waar zijn zij? Vertel mij niet, dat zij hier niets van weten. In deze “moderne tijd” van telecommunicatie klinkt elk excuus als onzin. Alles wat er gebeurt en wordt gesignaleerd flitst binnen een paar seconden over de aardbol. Wat kunnen wij zeggen over dit Indonesië? Wat is Indonesië? Wie zijn Indonesiërs en wie zijn hun vijanden? Kunnen wij stellen, dat Indonesië een eenheidsstaat is? Kunnen wij stellen, dat het regeert met een democratische grondwet, als de regering bestaat uit 75% militaire functionarissen?
Het geeft aan, dat er geen enkel land zoals Indonesië bestaat. Alles wat wij weten is , dat elke staat binnen de staat vecht tegen Java, met als hoofdkwartier Jakarta. Waarom praten zij dan steeds over de integriteit van de republiek Indonesië. De Indonesische regering heeft het vertrouwen van haar eigen bevolking verloren! In Aceh en Papua heeft men dusdanig “huisgehouden”, dat het waarschijnlijk nooit meer goed komt. De historie heeft bewezen, dat militair geweld niets oplost en alleen maar nieuwe problemen veroorzaakt! De huidige militaire arrogantie blokkeert enig uitzicht op verbetering van de situatie en vertraagt vorderingen op enige samenwerking en terugwinnen van vertrouwen. Door de ambities van dit huidige misdadige regiem zal het leger nooit menselijk begrip oproepen en omdat men hun misdadige acties niet wil laten onderzoeken en evalueren, wordt er dus ook geen lering uit getrokken. Alles wordt categorisch ontkend, zie de Freeport affaire, beschieting bij Wutung etc.
Het regiem is ziek, erg ziek! Men brengt willens en wetens levens van burgers in gevaar en vanuit internationaal oogpunt is dit immoreel. Dit kritische gegeven is het product van Megawati Sukarnoputri. Om de aandacht van de wereld af te leiden, besloot zij om samen met de Russen een raket lanceerinrichting op het eiland Biak te plaatsen en werd Mugabe uitgenodigd naar Jakarta te komen. Blijkbaar is de nood hoog, maar de aandacht voor Aceh, Papua en de Oost Timor affaire wordt alleen maar verder uitvergroot. Haar eigen toekomst staat op het spel en de problemen groeien de pan uit!
Zij vertegenwoordigt ook niet meer de 210 miljoen mensen, die in Indonesië leven. Zij zijn grotendeels onbaatzuchtig en vreedzaam en men ziet reikhalzend uit naar meer democratie en hebben meer dan genoeg van een corruptie regiem, dat een eerlijker verdeling in de weg staat. De avances van het militaire regiem richting buitenland moeten worden afgekapt, totdat een begin wordt gemaakt met de ware hervorming naar democratie. Dit is de strekking van de OPM boodschap, tot slot werd iedereen bedankt voor zijn/haar bijdrage voor de support ten gunste van de Papoea’s. In dit verband is het verheugend dat Amerika het IMET project heeft geblokkeerd.
28.1.2004: WP nieuws: Papoea’s protesteerden tegen onaangekondigd gevangenen transport.
Naar aanleiding van het transport van 12 van de 13 politieke gevangenen van Wamena naar Jayapura op 21.12.2003 hebben Papoea’s hun protest hiertegen laten horen. Het transport geschiedde zonder de vereiste papieren en zonder familie leden hiervoor in te lichten. Het eigenlijke incident is terug te voeren naar het vlag incident in 2000. Men zat gevangen, men werd vrijgekocht en in December 2003 wederom gevangen genomen.
Religieuze leiders en mensenrechten advocaten geloven, dat de plotselinge gevangen name en het illegale transport bedoeld is om de situatie in het Wamena gebied verder te destabiliseren. Amnesty International heeft om directe herziening van het vonnis geëist en om onderzoek gevraagd naar aanwijzingen, dat men werd gefolterd. 4 gedetineerden, inclusief Amelia Yiggibalom verblijven nog in de Wamena gevangenis.
29.1.2004: AWPA (Sydney): OPM vraagt om onafhankelijk onderzoek doodsoorzaak Mark Worth.
De OPM kan niet geloven, dat Mark Worth een natuurlijk dood stierf in het Sentani Mansepur hotel in Jayapura en doet een beroep op lokale en internationale gemeenschap en in het bijzonder op de internationale journalisten associatie om een onafhankelijk onderzoek te laten verrichten naar de exacte doodsoorzaak. Wij hebben een sterk vermoeden, dat Mark Worth is vergiftigd. Dit soort doden behoort tot de meest mysterieuze en draagt de vingerafdrukken van Jakarta agenten in samenwerking met de Kopassus. Men heeft speciale training genoten en zij hebben de middelen om dergelijke zaken schoon af te werken.
Sterven op zich is iets natuurlijks, maar ons verzoek gaat over de oorzaak van zijn dood, dat ongewoon en verdacht overkomt. Het vertoont de trekken van een geregisseerd geheel door beroeps moordenaars en hun acties worden gedekt door het Jakarta regiem. Wij geloven niet, dat er iemand moet zijn, die het speciale recht heeft om over het leven van een ander te beschikken.
Om de volgende redenen vinden wij het verdacht:
1) In het hotel zijn vaak agenten, die het werk monitoren
2) Mark Worth was een jongeman, die de kracht bezit om weerstand te bieden aan een zogenaamde longontsteking. Hij kon zo naar het ziekenhuis.
3) Bijna 15 jaar was hij werkzaam voor het Papua gebeuren en Jakarta was dat een doorn in het oog.
4) Mark Worth begrafenis gebeurde in alle stilte, direct na zijn dood. Dit is een normale tactiek om procedures te vermijden.
5) Wij hadden in 1992 een dergelijk geval met een Zweedse journalist. Toen was er ook geen onderzoek.
6) De nieuwe politie commandant had in Oost Timor ook veel te maken met dergelijke gevallen.
Onder deze omstandigheden moet de dood van Mark Worth niet worden onderschat en wat is er mis met een eerlijk en grondig onderzoek door een onafhankelijk lichaam. Het is tijd om alle nieuwe incidenten aan een onderzoek te onderwerpen en te proberen democratie en recht weer ingang te doen vinden in dit wetteloze gebied.
Dank U
5.2.2004: van Patsy Spier: Timika zaak (Freeport)
Van Patsy ontving ik een e-mail bericht met de mededeling, dat de Indonesische politie bewijsmateriaal zou aanleveren over de Timika zaak. Na analyse zal de FBI waarschijnlijk eind Februari voor de 5e keer afreizen naar Indonesië. De procureur generaal Ascroft is nu op de anti terreur conferentie, die deze week op Bali wordt gehouden. Hij zou de Timika affaire daar opnieuw bespreken.
| 1.5.2004: Paul Kingsnorth: open democratie: West Papoea’s: geen kannibalen, maar mensen.
West Papua probeert Oost Timor na te volgen om onafhankelijkheid van het Indonesische militaire bewind af te dwingen. Benny Wenda leidt een vreedzame campagne voor de onafhankelijkheid van West Papua. Naschrift: Hoe komt dit zo? Wel, de geschiedenis over West Papua stopt na 1962. 7.5.2004: The Age, Melbourne: Indonesische generaal en politie chef staan terecht in Makassar. De hoogste baas van de Indonesische beruchte politie eenheid(Brimob) , Brig. Generaal Johny Wainal Usman en de toen plaatselijke politie chef Sihombing staan terecht voor schendingen van de mensenrechten. De aanklacht valt onder artikel 39 en 42 van wet nr. 26/2000 op de mensenrechten. Amnesty International heeft campagne gevoerd om de daders van deze zaak voor het gerecht te krijgen. 15.5.2004: West Papua Action Network US: Amerikanen raken betrokken in de geschiedenis van West Papua en hedendaagse mensenrechten situatie. Vandaag is in Amerika het West Papua Actie Netwerk(WPAN) opgericht. John Rumbiak, supervisor van Elsham, een Papoea mensenrechten organisatie, maakt een rondtoer door de Westkust van Amerika en spreekt in 10 verschillende steden, waarbij de WPAN zich zal manifesteren. Patsy Spier, een Amerikaanse onderwijzeres, die de overval bij Freeport overleefde en waarbij 3 onderwijzers de dood vonden, waaronder haar man Rick Spier, zal John Rumbiak op zijn toer vergezellen. De WPAN is opgericht om de mensenrechtenschennis en genocide in West Papua te stoppen. De stelling van de WPAN is dat West Papua het laatste koloniale bolwerk in de wereld is. 15.5.2004: West Papua Action: uit Irish Times Magazine, 24.4.2004: Land of the Morning Star. 16.5.2004: Laksamana net: Olie en gas gigant BP spendeert veel geld aan Tangguh dorpelingen. 19.5.2004: Van Edmund McWilliams: Phil Erari’s vrouw, Yo Yo overleden. 21.5.2004: ABC Australian News: Denktank Australië maakt zich zorgen over regering Megawati. De jaarlijkse strategische beoordeling geeft aan dat de benadering van Megawati voor wat betreft terreur en corruptie halfslachtig en inconsequent is geweest. 21.5.2004: The National PNG – door Sinclair Solomon: Indonesische beambten, militairen, persen vanille bonen handelaren af. In dit afgelegen gebied viert de corruptie hoogtij en proberen zelfs gewone beambten en militairen zich te verrijken. 25.5.2004: National Business Review: Reis waarschuwing voor Indonesië. 26.5.2004: Persbericht van de Internationale Crisis Groep (ICG): ICG beantwoordt dreigend uitwijzingsbevel in Indonesië. Jakarta/Brussel: De ICG vernam vanmorgen via de Indonesische media, dat er ernstige beschuldigingen werden geuit aan het adres van Sydney Jones, directeur van de ICG in Jakarta. ICG president Gareth Evans zegt:”Ik heb algeheel vertrouwen in de competentie en integriteit van Sidney Jones en haar hele ICG Jakarta team.” Contacten: Andrew Stroehlein (Brussel) +32(0) 485555946 Naschrift: De Internationale Crisis Groep heeft in Sydney Jones een deskundig en ervaren analyticus, die haar sporen al lang heeft verdiend en precies de vinger op de zere plek weet te leggen. 27.5.2004: Radio Australië: Australië spreekt veto uit over sommige Kopassus officieren. 2.6.2004: Van Patsy Spier, Denver, Colorado: Ontving onderstaande melding: 2.6.2004: De Javanisering van West Papua. 8.6.2004: ABC/Radio Australië: Vele gewonden in stammen oorlog. 11.6.2004: The Australian: Sydney Jones: Democratie zal zegevieren. Naschrift: De rapporten van Sydney Jones waren te pijnlijk en te beschamend voor deze Indonesische regering onder leiding van Megawati Sukarnoputri. Blijkbaar wist zij ook teveel en voelde het regiem zich steeds minder comfortabel. 18.6.2004: Papoea mensenrechtenbron: Zelfs in de gevangenis wordt men geïntimideerd. Kanius Murip(50), Kimanus Wenda(46), Enos Lokobal(37), Michael Heselo(31), Numbungga Telenggen(26), Yaprey Murip(19) en Des Wenda(20), vertelden het team, dat sinds eind April, de hal in de gevangenis, normaal in gebruik voor bezoek en het doen van oefeningen, in gebruik is van militairen en politie voor hun eigen doeleinden. Eind April, rapporteerde Theo van Boven, de speciale rapporteur van de V.N. deze zaak bij de 60e commissie vergadering van de mensenrechten (E/CN.4/2004/56/Add.1) en zei, dat hij 2 dringende verzoeken naar de Indonesische regering had gestuurd met betrekking tot de detentie en martelingen tegen Elias Tabuni, Yapenas Murib, Kanius Murib en 4 anere Papoea’s. 21.6.2004: The Jakarta Post, Fabiola Desy Unidjaja. Naschrift: Betreffende verordening komt vreemd over gezien in het licht van mensenrechten schennis. Wat te denken over de massaslachting in Biak in 1998. Het wordt doodgezwegen en is nooit voor het gerecht gebracht. Zo zijn er voor wat West Papua betreft ontelbare zaken. 26.6.2004: Associated Press: V.S. veroordeling in Freeport overval. Mensenrechten groeperingen hekelen de V.S. aanklacht dat een Papoea de moord op de 2 Amerikaanse onderwijzers op zijn geweten zou hebben. Patsy Spier, de vrouw van de vermoorde Amerikaanse onderwijzer, Rick Spier, heeft eigenlijk in haar eentje ervoor gezorgd, dat financiële steun niet wordt hervat. 3.7.2004:: Jakarta Post: Papoea’s beschuldigen de V.S. van verdoezelen van feiten. Port Vila: Papoea vrijheidsstrijders in West Papua beschuldigen de V.S. Procureur Generaal John Ashcroft van ernstige verdraaiing van de feiten over de moord op 2 Amerikaanse en 1 Ind. Onderwijzer op 31 Augustus 2002 bij Freeport. 4.7.2004: Radio Nieuw Zeeland: Honderden OPM supporters demonstreerden in Jayapura. 6.7.2003: Gezichtsverlies Indonesië: The Jakarta Post- Voorpagina nieuws: Tiarma Siboro. De Indonesische regering verklaarde, dat V.S. Senatoren zich met hun eigen zaken moesten bemoeien en zich niet moesten mengen in de interne aangelegenheden van Indonesië. In Aceh stierven het afgelopen jaar 2000 mensen, grotendeels burgers, stelden de senatoren in hun brief. Naschrift: Het lijkt erop, dat de promotiereis langs de Amerikaanse westkust van John Rumbiak en Patsy Spier zijn vruchten heeft afgeworpen, nu 20 Amerikaanse senatoren een brief hebben doen uitgaan naar Kofi Annan teneinde een speciale commissie in het leven te roepen om de situatie in Aceh en Papua te observeren. 12.7.2004: One World U.S.: De schandelijk rol van de V.S. in het New York Akkoord. Alle memo’s, telegrammen bedoelden te zeggen: afzijdig blijven, de V.N. moeten buiten dit referendum blijven en nogmaals werd de nadruk gelegd: “wij hebben hier te maken met stammen, die in het stenen tijdperk leven” en de V.N. ambassadeur, Marshall Green, in Jakarta geeft blijk van zijn bezorgdheid, dat de V.N. afgevaardigde voor West Irian, Ortiz Sanz, zich misschien niet voldoende bewust is van deze 13.7.2004: Brief van mensenrechten organisaties gericht aan leden van Amerikaanse Senaat. PO Box 15774, Washington, DC 20003 8 July 2004 Dear Senator, We are writing to urge the U.S. Congress to maintain strict limits on assistance for the Indonesian military, including a ban on full International Military Education and Training (IMET), in the FY05 Foreign Operations Appropriations Act. Currently, the IMET restriction is contingent on the Secretary of State determining and reporting to Congress that “the Indonesian Government and Armed Forces are cooperating with the Federal Bureau of Investigation’s investigation” of the murder of two U.S. citizens and an Indonesian in Timika, Papua, on August 31, 2002. Eleven others, including eight U.S. citizens, were wounded in the attack. The initial Indonesian police report, as well as reporting by non-governmental organizations and journalists, strongly indicated Indonesian armed forces involvement in the attack. On June 24, 2004, the U.S. Department of Justice (DOJ) announced the indictment of an alleged member of the Papuan group, the Free Papua Movement (OPM), in connection with the attack. We strongly urge maintenance of the ban on full IMET for the following reasons: § While the indictment is significant, we note that the investigation is ongoing. According to the DOJ press release, the Indonesian police and FBI are attempting to identify additional participants in the murders. Full cooperation of the Indonesian government and armed forces will continue to be essential to the success of that investigation. The IMET ban has been critical to attaining the Indonesian cooperation available thus far. It would be a grave error to ease Congressional pressure now and draw any positive final conclusion about Indonesian cooperation. We further note that the DOJ announcement commented on Indonesian government and police cooperation but failed to reference cooperation with the Indonesian military. Section 597 (b) of the Consolidated Appropriations Act, 2004, specifically requires the cooperation of the Indonesian armed forces to resume IMET provision. § Cooperation in itself is a very low threshold. Lifting the IMET ban should be contingent on credible prosecution and appropriate punishment – consistent with international standards – of those responsible for the attack in Timika, as well as on justice for other cases of serious human rights violations in Indonesia and East Timor. § The state of Indonesia is in the midst of transition with its first direct presidential election. The July 5 election will be followed by a run-off on September 20 should a single candidate fail to garner more than 50% of the vote. A new president in the near future is possible. It is essential that Congress not send any new Indonesian administration mixed signals about U.S. determination to achieve justice with regard to the Timika killings, as well as other serious human rights violations. § The egregious human rights record of the Indonesian military does not warrant a reward of prestigious military training. The military continues to systematically violate human rights throughout the archipelago, particularly in the Indonesian provinces of Aceh and Papua. Since May 19, 2003, renewed military operations in Aceh have resulted in widespread human rights violations against the civilian population. Indonesian security forces have committed extrajudicial executions, forced disappearances, beatings, arbitrary arrests and detentions. The military authorities have also subjected the residents of Aceh to drastic limits on freedom of movement and expression. Such measures have resulted in the internal displacement of over 100,000 people and thousands more fleeing to Malaysia to seek refuge. § Indonesia has yet to fulfill Congressional conditions previously placed on IMET, including accountability for rights violations in East Timor and Indonesia and transparency in the military budget. Indonesia’s ad hoc human rights court on East Timor has been an internationally-recognized failure. Those indicted for — and in some cases convicted of — crimes against humanity in East Timor continue to maintain powerful positions. Again, we urge you to restrict full IMET, foreign military financing, and export licenses for lethal defense articles for Indonesia’s armed forces in FY05 appropriations legislation. We thank you for your serious consideration of these most important matters and welcome any questions or concerns. Sincerely, Veena Siddharth Advocacy Director Human Rights Watch/Asia
Bama Athreya Deputy Director International Labor Rights Fund
Karen Orenstein Washington Coordinator East Timor Action Network
Miriam Young Program Officer Robert F. Kennedy Memorial Center for Human Rights
Lavinia Limon Executive Director U.S. Committee for Refugees
S. Eben Kirksey West Papua Action Network 20.7.2003: Jakarta Post: Politie arresteert stamleiders 22.7.2004: Nethy Dharma Somba, Jayapura: Varkenspest in Timika. Mimika district. 27.7.2004:Vanuit Malmö SSU Krets, Buitenlands bureau van OPM/NGWP., opgericht in 1992. 1)De strijd voor vrijheid in een onafhankelijk West Papua is de enige weg, die moet worden bewandeld om hun eigen toekomst te bepalen, zoals dat ook bij andere volkeren op aarde het geval is. Naschrift: Zoals U ziet wordt er ook vanuit het buitenland actie ondernomen, in dit geval dus vanuit Zweden. In Engeland en Ierland is men politiek in dit verband ook heel actief. 3.8.2004 : Radio New Zealand International: PIF zou West Papua moeten steunen. John Rumbiak is momenteel in Australië en sprak ook met Bisschop Joseph Oudeman in Brisbane en president van de Vredescommissie. Men sprak ook over mogelijke assistentie vanuit de Australische Kerk. Dr. Greg Poulgrain is lid van de Brisbane Commissie en heeft veel kennis en ervaring met de situatie in West Papua. 5.8.2004: Timika, Jayapura: gezamenlijke persverklaring Elsham,Lemasa en Yahamak over de Freeport affaire. De 3 bovengenoemde Papoea mensenrechten organisaties veroordelen de verklaring van het V.N. Gerechtshof over de moord van 2 Amerikanen bij de Freeport mijn en eisen van het V.N. Congres een volledig en onafhankelijk onderzoek in te stellen. 10.8.2003: Vanuit Latitudes Magazine(Bali) – door Margiyono. : Profiel van de moeder van Papua en oprichtster van de mensenrechten organisatie Yahamah. De 52 jarige Yosepha Alomang of Mama Yosepha van de Amungme stam is een internationaal gerespecteerd activiste, die de belangrijkste aanklager was in de rechtszaak tegen de Freeport mijn. Zij ziet er niet woest uit, in tegendeel, zij is een eenvoudige en hartelijke vrouw. Toen ik haar maanden geleden bezocht, woonden er ca. 50 vrouwen in haar onderkomen in Timika. Al meer dan 20 jaar strijdt Mama Yosepha voor vrijheid en milieu bescherming en politie en het leger hebben Mama Yosepha vaak hard aangepakt. De harde acties tegen haar hebben haar niet ontmoedigd, maar de laatste 10 jaar heeft zij haar tactiek veranderd. 11.8.2004: The Age(Melbourne): Christenen betwisten ban op Kerken. Critici hadden al hun bedenkingen en voorzagen, dat men Indonesië naar een volledige Islamitische staat 11.8.2003: Megawati blokkeerde de internationale dag van inheemse volkeren. Naschrift: Het tekent de situatie in Papua, hoe alles wordt gecontroleerd en hoe ver men is verwijderd van echte democratie en hoezeer politie en militairen met de politiek zijn verweven. 14.8.2004: Radio Australië: Papua, internationale solidariteit groeit! Zoals U hebt kunnen lezen zijn de doelen al uitgestippeld en is ook het programma al klaar. 17.8.2004: AFP: Demonstratie van Papoea’s voor referendum Timor stijl. Ca. 1000 Papoea’s, burgers, studenten, kerkelijke leiders en stamleiders verzamelden zich Maandag voor een vreedzame demonstratie in Jayapura. Het bericht heb ik meegenomen, omdat ik vlak hiervoor een bericht plaatste over Yance Hembring, die 10 jaar gevangenisstraf kreeg opgelegd wegens verraad jegens de staat. Hij woonde vergaderingen bij over onafhankelijkheid. 18.8.2003: Van Tapol: Persverklaring van de Raad van Kerken in Papua. Als regel wil de Kerk niet betrokken worden in praktische politieke aangelegenheden, maar het conflict heeft sinds de inlijving bij Indonesië geleid tot grote aantallen ernstige ongeregeldheden en dat baart ons grote zorgen. In de zienswijze van de Kerken in Papua is Indonesië, ondanks de gedane belofte, niet genegen de speciale autonomie in te vullen en de MRP op te richten en vertraagt het bovendien de geldfondsen voor de speciale autonomie. Men hanteert een systematische, goedgeorganiseerde poging om Papoea’s te onderdrukken en dit benadert de genocide grens. Naar aanleiding van het bovenstaande doen de Kerken een beroep op de Indonesische regering zich open te stellen voor een dialoog met de Papoea’s en men doet nogmaals een beroep op Kofi Annan voor herziening van de Act of Free Choice. De Indonesische regering gebruikt dit altijd als de internationale legale basis om de basis rechten van de Papoea bevolking te ontkennen. De V.N. en Indonesië hebben het conflict veroorzaakt en de Act of Free Choice verkracht en niemand voelde zich indertijd geroepen de puntje op de “i” te zetten. 20.8.2004: Radio New Zealand: Indonesische patrouille doodt 2 separatisten. 24.8.2004: Van Yikwanakyikwanak@westpapuanews.com 8 gevangenen vrijgelaten: 26.8.2004: Via Patsy Spier: The Cristian Science Monitor – Eric Unmacht: Militaire hulp voor Indonesië? Volgens Jeffrey Winters, een professor en Indonesië expert van de Northern Western University in Chicago, beziet het Pentagon deze problematiek vanuit terrorisme bestrijding, terwijl de senatoren stellen dat Indonesische militairen zich als terroristen gedragen.
|
